ทังหยวนพาทั้งสองคนออกไปวิ่งสองสามวัน และพอใจต่อทั้งสองเป็นอย่างมาก
เดิมทีคิดว่ามาจากครอบครัวสูงศักดิ์ทั้งหมด จะค่อนข้างอ่อนแอ แต่คิดไม่ถึงว่าถึงเวลาทำงานหนัก ตากแดดจนสีหน้าเปลี่ยนสีแล้ว คำว่าลำบากสักคำก็ล้วนไม่เอ่ย ยังแสดงให้เห็นถึงความกระตือรือร้นอย่างชัดเจนอีก บอกว่าชีวิตที่ยุ่งวุ่นวายเช่นนี้จึงจะมีความหมาย
เวลาสองสามวันสั้นๆ พวกเขาตากแดดจนดำขึ้นมาก เผยให้เห็นว่าฟันขาวยิ่งขึ้น แต่รอยยิ้มนั้นสดใสเป็นพิเศษ
เพราะว่ามู่ฉางฉางมีฝ้ากระ ทังหยวนจึงตั้งใจขอครีมกันแดดจากท่านแม่โดยเฉพาะ ขณะที่พาพวกเขาออกไปตอนกลางวัน ก็ให้พวกเขาทาไว้ก่อน
มู่ฉางฉางรู้สึกว่าการทาอะไรบนใบหน้าเหมือนพวกผู้หญิงเล็กน้อย ไม่ค่อยเต็มใจนัก ทังหยวนหยิกแก้มของเขาและกล่าว “ทาเถอะ อย่าให้หาภรรยาไม่ได้ในภายหลัง แล้วยังจะมาโทษใส่ข้าอีกล่ะ”
“หาภรรยาไม่ได้ไม่สำคัญ ทำการค้าให้ดีก็ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ” เขาใช้เท้าแตะหยางชิงชิงเบาๆ “ข้าพูดถูกหรือไม่?”
หยางชิงชิงหัวเราะเบาๆทีหนึ่ง พยายามถูไปบนใบหน้าอย่างเต็มที่ “ข้าหาภรรยาได้หรือไม่ได้ก็ไม่สำคัญ แต่จะหน้าตาน่าเกลียดเกินไปไม่ได้”
“นั่นก็ใช่” มู่ฉางฉางก็รีบถูขึ้นมาแล้ว ใบหน้าของคนทำการค้าก็คือหน้าร้าน บางทีหน้าตาน่าเกลียดปัญหาไม่ได้ใหญ่ แต่สง่างามหน่อย ก็มีส่วนดีเสมอ
“องค์ชาย ทำไมตัวท่านเองไม่ทาล่ะพ่ะย่ะค่ะ?” หลังจากหยางชิงชิงทาเสร็จแล้ว เห็นว่าองค์ชายไม่มีแววว่าจะใช้สักนิด จึงอดไม่ได้ที่จะถาม
“งดงามโดยธรรมชาติ ไม่จำเป็น” ทังหยวนกล่าวอย่างโอ้อวดเล็กน้อย
หยางชิงชิงมองดูใบหน้าอันหล่อเหลาไร้ที่เปรียบนั่นของเขา เห็นได้ชัดว่าทุกคนล้วนวิ่งออกไปตากแดดด้วยกัน แต่แสงอาทิตย์กลับไม่ได้ทิ้งร่องรอยไว้บนใบหน้าของเขาเลย ก็แบกคำว่างดงามโดยธรรมชาติคำนี้ได้จริงๆ
“ชิงชิง เจ้าจ้องมองอะไรองค์ชายรองอยู่น่ะ?” มู่ฉางฉางใช้ข้อศอกสัมผัสนาง “ข้ามักจะรู้สึกว่าเจ้าชอบจ้องมององค์ชายรองอย่างเหม่อลอย หรือว่าเจ้าก็อิจฉาโฉมหน้าขององค์ชายรองงั้นหรือ?”
หลายวันมานี้ออกไปเดินเตร่ มู่ฉางฉางสังเกตเห็นหญิงสาวมากมายแสดงสีหน้าตกตะลึงขึ้นมาเมื่อได้เห็นองค์ชายรอง มีบางคนถึงกระทั่งปิดหน้าแล้ววิ่งหนีไปด้วยความเขินอาย ที่กล้าหาญก็จะจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา
ผู้หญิงจะเป็นเช่นนี้ แต่ผู้ชายกลับจะเผยสีหน้าอิจฉาออกมา โดยคร่าวๆแล้วในใจล้วนคิดว่า ชาติที่แล้วชายหนุ่มผู้นี้ได้ทำเรื่องดีๆอะไรไว้กันแน่ ถึงได้เกิดมามีรูปโฉมที่งดงามเช่นนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...