บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1884

สรุปบท บทที่ 1884 เจ้าอิจฉาโฉมหน้าอันงดงามขององค์ชายรองหรือ: บัลลังก์หมอยาเซียน

บทที่ 1884 เจ้าอิจฉาโฉมหน้าอันงดงามขององค์ชายรองหรือ – ตอนที่ต้องอ่านของ บัลลังก์หมอยาเซียน

ตอนนี้ของ บัลลังก์หมอยาเซียน โดย ลิ่วเยว่ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1884 เจ้าอิจฉาโฉมหน้าอันงดงามขององค์ชายรองหรือ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ทังหยวนพาทั้งสองคนออกไปวิ่งสองสามวัน และพอใจต่อทั้งสองเป็นอย่างมาก

เดิมทีคิดว่ามาจากครอบครัวสูงศักดิ์ทั้งหมด จะค่อนข้างอ่อนแอ แต่คิดไม่ถึงว่าถึงเวลาทำงานหนัก ตากแดดจนสีหน้าเปลี่ยนสีแล้ว คำว่าลำบากสักคำก็ล้วนไม่เอ่ย ยังแสดงให้เห็นถึงความกระตือรือร้นอย่างชัดเจนอีก บอกว่าชีวิตที่ยุ่งวุ่นวายเช่นนี้จึงจะมีความหมาย

เวลาสองสามวันสั้นๆ พวกเขาตากแดดจนดำขึ้นมาก เผยให้เห็นว่าฟันขาวยิ่งขึ้น แต่รอยยิ้มนั้นสดใสเป็นพิเศษ

เพราะว่ามู่ฉางฉางมีฝ้ากระ ทังหยวนจึงตั้งใจขอครีมกันแดดจากท่านแม่โดยเฉพาะ ขณะที่พาพวกเขาออกไปตอนกลางวัน ก็ให้พวกเขาทาไว้ก่อน

มู่ฉางฉางรู้สึกว่าการทาอะไรบนใบหน้าเหมือนพวกผู้หญิงเล็กน้อย ไม่ค่อยเต็มใจนัก ทังหยวนหยิกแก้มของเขาและกล่าว “ทาเถอะ อย่าให้หาภรรยาไม่ได้ในภายหลัง แล้วยังจะมาโทษใส่ข้าอีกล่ะ”

“หาภรรยาไม่ได้ไม่สำคัญ ทำการค้าให้ดีก็ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ” เขาใช้เท้าแตะหยางชิงชิงเบาๆ “ข้าพูดถูกหรือไม่?”

หยางชิงชิงหัวเราะเบาๆทีหนึ่ง พยายามถูไปบนใบหน้าอย่างเต็มที่ “ข้าหาภรรยาได้หรือไม่ได้ก็ไม่สำคัญ แต่จะหน้าตาน่าเกลียดเกินไปไม่ได้”

“นั่นก็ใช่” มู่ฉางฉางก็รีบถูขึ้นมาแล้ว ใบหน้าของคนทำการค้าก็คือหน้าร้าน บางทีหน้าตาน่าเกลียดปัญหาไม่ได้ใหญ่ แต่สง่างามหน่อย ก็มีส่วนดีเสมอ

“องค์ชาย ทำไมตัวท่านเองไม่ทาล่ะพ่ะย่ะค่ะ?” หลังจากหยางชิงชิงทาเสร็จแล้ว เห็นว่าองค์ชายไม่มีแววว่าจะใช้สักนิด จึงอดไม่ได้ที่จะถาม

“งดงามโดยธรรมชาติ ไม่จำเป็น” ทังหยวนกล่าวอย่างโอ้อวดเล็กน้อย

หยางชิงชิงมองดูใบหน้าอันหล่อเหลาไร้ที่เปรียบนั่นของเขา เห็นได้ชัดว่าทุกคนล้วนวิ่งออกไปตากแดดด้วยกัน แต่แสงอาทิตย์กลับไม่ได้ทิ้งร่องรอยไว้บนใบหน้าของเขาเลย ก็แบกคำว่างดงามโดยธรรมชาติคำนี้ได้จริงๆ

“ชิงชิง เจ้าจ้องมองอะไรองค์ชายรองอยู่น่ะ?” มู่ฉางฉางใช้ข้อศอกสัมผัสนาง “ข้ามักจะรู้สึกว่าเจ้าชอบจ้องมององค์ชายรองอย่างเหม่อลอย หรือว่าเจ้าก็อิจฉาโฉมหน้าขององค์ชายรองงั้นหรือ?”

หลายวันมานี้ออกไปเดินเตร่ มู่ฉางฉางสังเกตเห็นหญิงสาวมากมายแสดงสีหน้าตกตะลึงขึ้นมาเมื่อได้เห็นองค์ชายรอง มีบางคนถึงกระทั่งปิดหน้าแล้ววิ่งหนีไปด้วยความเขินอาย ที่กล้าหาญก็จะจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา

ผู้หญิงจะเป็นเช่นนี้ แต่ผู้ชายกลับจะเผยสีหน้าอิจฉาออกมา โดยคร่าวๆแล้วในใจล้วนคิดว่า ชาติที่แล้วชายหนุ่มผู้นี้ได้ทำเรื่องดีๆอะไรไว้กันแน่ ถึงได้เกิดมามีรูปโฉมที่งดงามเช่นนี้

ดังนั้น ขณะที่ทังหยวนรับสมัครคนงาน ก็ให้ราคาไม่เลว แน่นอนว่าได้ดึงดูดกุลีให้มาลงทะเบียนเป็นจำนวนมาก

ในนั้น มีเหล่าชายชราชุดดำที่โดยส่วนใหญ่มาจากจวนอ๋องซู่ด้วย

ขณะที่พวกเขามาลงชื่อ ทังหยวนก็อึ้งแล้ว ไม่จ้าง? คนอื่นก็ล้วนพกมีดมาด้วย จ้าง? เอ๊ะ อายุแต่ละคนก็มากแล้ว ยังจะทำงานหนักเป็นกุลีเช่นนี้ได้อย่างไร? หากว่าต้องการหาเงินจริงๆ เขามอบเงินเล็กน้อยให้พวกเขาไปใช้จ่ายโดยตรงยังจะดีซะกว่า

ด้วยเหตุนี้ ในตอนนั้นเขาจึงให้ตั๋วเงินที่มีมูลค่าไม่เลวไปใบหนึ่ง บอกว่าให้พวกเขาไปกินดีๆสักมื้อ อันที่จริงก็คือการแสดงความเคารพต่อพวกเขา

พวกเขาก็ไม่ได้ขัดเจตนาดีของทังหยวน รับตั๋วเงินไว้แล้ว

ขณะที่ทังหยวนกำลังจะโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง ชายชราเงาดำที่ซ่อนตั๋วเงินไว้ดีแล้วท่านนั้นก็เอ่ยถาม “เริ่มงานเวลาใด? พวกเราจะได้เตรียมตัวให้ดี”

ก็เช่นนี้ คนงานก็กำหนดออกมาแล้ว ส่วนใหญ่ล้วนเป็นคนชราของจวนอ๋องซู่ มากกว่าหลายสิบคนเต็มๆ

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน