บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1930

นางพูดเสร็จ หยุดซักพักแล้วก็พูดขึ้นว่า “ได้ยินมาว่าฮองเฮาเป็นกันเองและจริงใจ คิดว่าคงไม่ถือสาที่ข้าน้อยพูดจาตรงไปตรงมา ทุกอย่างควรมีกฎเกณฑ์ หากเพียงเพราะฮ่องเต้ฮองเฮาชื่นชอบแล้วแต่งตั้งให้เป็นเจ้าหญิง งั้นเป่ยถังไม่มีเจ้าหญิงเกลื่อนกลาดเต็มถนนหรือ?”

หยวนชิงหลิงมองดูนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าไม่ใช่พูดจาตรงไปตรงมา แต่เจ้าอิจฉา ไม่มีสายเลือดพระราชวงศ์แล้วได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าหญิง มีสายเลือดของอ๋องชินได้รับแต่งตั้งให้เป็นจวั้นจู่ ยังต้องได้รับพระราชทานก่อน ในใจจวิ้นจู่ใหญ่ไม่พอใจ ไม่ว่าเรื่องอะไรหากมองเพียงผลไม่ถามถึงลำดับขั้นตอน ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด ตามที่ข้ารู้มา ท่านปู่ของเจ้าถึงแม้จะเป็นหยุนอ๋องชิน แต่เขามีส่วนร่วมในการแย่งชิงบัลลังก์ ภายหลังได้รับการอภัยโทษ แล้วกระทำผิดครั้งใหญ่จากการควบคุมอุทกภัย ตอนนั้นอู๋ซ่างหวงแต่งตั้งให้เจ้าเป็นจวิ้นจู่ ถือเป็นพระคุณอย่างยิ่งแล้ว ตามหลักแล้ว ปลดให้เป็นคนธรรมดาก็ไม่เกินไป แล้วก็ดูเจ้าพระยาจงภักดีที่อยู่ข้างกายฮ่องเต้มาตลอดยี่สิบปี เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเพื่อประเทศชาติ มีหลายครั้งที่เกือบเอาชีวิตไม่รอด ลูกสาวของเขาถึงแม้จะไม่มีสายเลือดเชื้อพระวงศ์ แต่ด้วยมิตรภาพที่เจ้าพระยาจงภักดีกับฮ่องเต้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาด้วยกัน บวกกับความรักที่ฮ่องเต้มีต่อเจ้าหญิงฉางหนิง แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหญิง ผิดกฎและระเบียบอย่างไร? หากเจ้าสงสัยว่าการตัดสินใจของฮ่องเต้นั้นไม่ใช่เรื่องดี งั้นเชิญอู๋ซ่างหวงมาตัดสินไหม ตามที่ข้ารู้มา อู๋ซ่างหวงก็รักใคร่เจ้าหญิงฉางหนิงมาก ตอนที่เจ้าหญิงฉางหนิงยังเด็กก็ไปหาอู๋ซ่างหวงตลอด ตอนนี้ก็เหมือนกัน”

ตาคิ้วจวิ้นจู่ใหญ่อานค่อยๆ เผยให้เห็นถึงความหวาดกลัว ฮ่องเต้ถือเป็นผู้น้อยกว่านาง นางไม่ค่อยกลัว แต่อู๋ซ่างหวง.....นางกลัว

พี่ชายคนนั้น ถือเป็นคนโหดเหี้ยม

หยวนชิงหลิงมองเห็นท่าทีของนาง รู้เลยว่าคนแบบนี้น่าชัง เลือกรังแกคนที่อ่อนแอกว่า แต่เมื่อเจอคนที่แข็งแกร่ง ก็หัวหดเร็วยิ่งกว่าใคร

แล้วสีหน้าของนางก็เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ยิ้มแย้มจนรอยตีนกากองเต็มหางตา พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าน้อยเลอะเลือน ลืมไปว่าเจ้าพระยาจงภักดีจงรักภักดีต่อฮ่องเต้ พวกเขามีมิตรภาพที่ดีต่อกันมาจริงๆ ฮองเฮาเข้าใจผิดแล้ว ข้าน้อยไม่ได้ดูถูกเจ้าพระยาจงภักดีกับเจ้าหญิงฉางหนิง และหลานของข้าคนนั้น ก็พูดแต่แรกแล้วว่าต้องการอยากที่จะสู่ขอเจ้าหญิงฉางหนิงมาเป็นภรรยา แต่ข้าน้อยเห็นว่าเขายังไม่มีคุณความดี ไม่คู่ควรเจ้าหญิง จึงไม่ได้ไปสู่ขอให้ ส่วนคำร่ำลือของคนภายนอก ก็ไม่รู้ว่าใครปากเสีย พูดจาไปเรื่อย ใส่ร้ายข้าน้อย ฮองเฮาชาญฉลาดจะต้องไม่เชื่อแน่”

หยวนชิงหลิงขมวดคิ้ว พร้อมพูดขึ้นว่า “งั้น จวิ้นจู่ใหญ่หวังอยากให้พวกเขาอยู่ด้วยกันหรือ?”

“หวังอย่างแน่นอน คิดไม่ถึงจริงๆ” จวิ้นจู่ใหญ่อานพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้ม ปีติยินดีราวกับการตั้งคำถามเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น พร้อมพูดขึ้นว่า “หากสามารถได้เป็นคู่กันจริง ข้าน้อยยังต้องพาสมาชิกในครอบครัวเข้าวังมาขอบพระคุณ ฮองเฮาวางใจ เจ้าหญิงฉางหนิงเข้ามาอยู่ในครอบครัว ข้าน้อยจะดูแลสั่งสอนนางเป็นอย่างดี”

หยวนชิงหลิงอมยิ้มเล็กน้อย พร้อมพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “เรื่องนี้จะเป็นไปได้หรือไม่ แล้วแต่ฮ่องเต้ แต่หากเป็นไปได้แล้วจริงๆ ฉางหนิงเป็นเจ้าหญิง เมื่อแต่งงานไปแล้วจะมีตำหนักของเจ้าหญิง ส่วนผู้ชายของเจ้าหญิงในราชวงศ์ของข้า จะไม่ส่งผลกระทบต่อหน้าที่การงาน ดังนั้น หากพวกเขาได้เป็นคู่ครองกันแล้ว ทั้งสองออกมาใช้ชีวิตด้วยกัน ราชบุตรเขยจงรักภักดีต่อราชวงศ์ เจ้าหญิงดูแลความเป็นอยู่ ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ไม่รบกวนจวิ้นจู่”