บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1932

หยวนชิงหลิงไม่เห็นด้วยกับการคลุมถุงชน ถึงแม้พวกเด็กๆ จะเคยแอบเจอกันแล้ว แต่ก็ยังอยากจัดการให้พวกเขาได้เจอกันอย่างเป็นทางการสักครั้ง พูดคุยกัน เข้าใจซึ่งกันและกัน

เจ้าห้าบอกว่าไม่จำเป็น นี่จะไม่เป็นการนัดบอดหรือ? นัดบอดเชยมากเลย

คำว่าเชยถูกพูดออกมาจากปากเจ้าห้า หยวนชิงหลิงรู้สึกค่อยข้างแปลก ตัวเขาเองก็เป็นคนเชยแบบแปลกๆ

“ก่อนแต่งงาน มีความรักต่อกันก่อนไม่ดีหรือ? ผู้หญิงทุกคนล้วนควรที่จะเคยมีความรักเสียก่อน”

อีกอย่างทั้งสองคนก็แลดูมีความรู้สึกที่ดีต่อกันแล้ว แต่คนสองคนจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต มีแค่ความรู้สึกนั้นไม่พอ รู้อุปนิสัยก็ไม่พอ ยังต้องดูว่าทั้งสองคนเข้ากันได้ไหม มีคำพูดที่สนใจร่วมกันหรือเปล่า

ในใจเจ้าห้าไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง คิดว่ายังสอบจอหงวนไม่ได้ ก็ให้เขาได้เห็นแล้ว รู้สึกเสียเปรียบ

อีกอย่าง หากเขาเห็นกั่วเอ๋อรู้สึกดีต่อเขา บวกพวกผู้ใหญ่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย แล้วเขาละความพยายามจะทำยังไง?

เหลิ่งจิ้งเหยียนบอกว่าเขามีความสามารถอย่างหาได้ยาก มีโอกาสแทนที่ตำแหน่งโสวฝู่ คนที่มีความสามารถเช่นนี้จะปล่อยให้เขาถูกความรักทำลายวิสัยทัศน์ไม่ได้

คิดถึงอนาคตของประเทศชาติ เจ้าห้าคัดค้านการกระทำของเจ้าหยวนอย่างเด็ดขาด จะให้ถังกั่วเอ๋อกับเสี่ยวหม้ายเจอกันไม่ได้

หยวนชิงหลิงคิดอยู่คนเดียว แล้วก็ถามขึ้นว่า “เอาเป็นวันพรุ่งนี้ เป็นอย่างไร?”

เจ้าห้าพูดด้วยสายตามุ่งมั่นว่า “พรุ่งนี้เป็นวันฤทธิ์งามยามดี ข้าเห็นว่าได้”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างดีใจว่า “ได้ งั้นเดี๋ยวข้าไปจัดการ”

เจ้าห้ามองดูใบหน้าดีใจของภรรยา ภายในใจถอดถอนใจ ว่าแล้วไง ผู้ชายเมื่อเผชิญกับความรัก ก็จะสูญเสียสติสัมปชัญญะ เขาเป็นฮ่องเต้มากว่าหลายสิบปี กลายเป็นคนที่กลัวภรรยา

ที่น่าโมโหที่สุดก็คือ เขายอมที่จะเป็นเช่นนี้ รู้สึกว่าการเชื่อฟังภรรยา ในใจรู้สึกสบาย

สถานที่จัดไว้ให้พวกเขาเจอกันก็คือภายในวัง ให้โสวฝู่เหลิ่งเป็นคนพาเขาเข้าวัง บอกว่าอยากให้เขาเสนอความคิดเห็นของตนเองให้กับฮ่องเต้ จากนั้นก็ให้เขาไปเดินเล่นในอุทยานอวี้ฮัว อีกทางด้านวางแผนให้ถังกั่วเอ๋อไปหา การเจอกันโดยบังเอิญแบบนี้ ทำให้คนสองคนที่มีความรู้สึกที่ดีต่อกันยิ่งเชื่อในบุพเพสันนิวาส