บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1980

สายตาหยวนชิงหลิงเยือกเย็น น่าเกรงขามจริงๆ หลังจากจวิ้นจู่ใหญ่อาน ก็ไม่เคยเห็นหญิงใดเบ่งอำนาจขนาดนี้

แต่ก็ไม่สนใจนาง ถามอาการบาดเจ็บของช่างสวีว่าเจ็บไหม มีเลือดไหลไหม แล้วก็ถามพี่ชายใหญ่ลู่ว่าแต่งงานหรือยัง ผู้หญิงบ้านไหน ได้ยินมาว่าพี่ชายใหญ่ลู่รอผู้หญิงคนนั้นมาหกปีแล้ว ก็ตื้นตันใจมาก พูดชมเขาไปหลายคำ

คนตระกูลลู่ให้เกียรติหยวนชิงหลิงอย่างมาก ถึงแม้นางจะเป็นแค่หมอหญิงคนหนึ่ง แต่นางพูดจาเป็นมิตรอย่างมาก ยังเหมือนมีแรงยับยั้งที่ทำให้คนต้องยอมจำนน ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้

ฮูหยินเฒ่าถูกมัดไว้ ขยับไม่ได้ เห็นพวกเขาต่างก็ไม่มีวี่แววจะมาหา จึงตะโกนด่าขึ้นมาว่า “เจ้าพวกคนอกตัญญู ต้องเห็นข้าตายไปแล้วถึงจะดีใจใช่ไหม? ยังไม่รีบมาแก้เชือก เกรงกลัวนางทำไม”

ลูกหลานตระกูลลู่ลังเล กำลังคิดอยากที่จะไปช่วยแก้มัดให้กับนาง หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “ห้ามแกะมัด ให้นางถูกมัดอยู่อย่างนี้ นางพูดเอาความมีศีลธรรมจองจำคนอื่น ให้นางถูกมัดไว้ก่อน ดูสิว่านางจะทรมานไหม”

ถึงแม้ฮูหยินเฒ่าจะไม่รู้สถานะของนาง แต่ก็โกรธโมโหอย่างมาก พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าเป็นใครกันแน่? เรื่องภายในครอบครัวของข้าเจ้ามีสิทธิ์มายุ่งด้วยหรือ? ”

“เรื่องไม่ยุติธรรมใครก็สามารถยุ่งได้ แม่สามีร้ายกาจและใจร้ายอย่างเจ้า ใครเห็นแล้วไม่เกลียดบ้าง? ความกลมเกลียวในครอบครัวนำมาซึ่งความเจริญรุ่งเรือง เจ้ากระทำให้เกิดเหตุการณ์วุ่นวายจนไก่หมากระเจิงถึงจะพอใจ ลูกชายของเจ้าตายไปตั้งนานหลายปีขนาดนี้ ลูกสะใภ้ของเจ้าเลี้ยงลูกมาจนโตคนเดียว ความทุกข์นี้เจ้าไม่รู้หรือ? มีลูกสะใภ้แบบนี้เจ้ายังไม่พอใจ ยังคิดวางอำนาจบาตรใหญ่ ทำตัวน่ารังเกียจยิ่งนัก มีคนแก่อย่างเจ้าอยู่ด้วย หลานของเจ้าคิดอยากแต่งงานก็เป็นเรื่องยาก ใครจะยอมยกลูกสาวมาทนรับกรรมที่บ้านของเจ้า? ตอนนี้พวกเขาแต่ละคนล้วนเป็นโสด ล้วนเป็นเพราะเจ้า นึกว่าเป็นมามาในจวนขุนนางแล้วสูงส่งมากหรือ? เจ้าออกไปถามดู คนอื่นรู้จักเจ้าหรือรู้จักลูกสะใภ้ของเจ้า?”

ฮูหยินเฒ่าเคยถูกใครด่าทอเช่นนี้เสียเมื่อไหร่ โดยเฉพาะต่อหน้าพวกลูกๆ ความน่าเกรงขามของเขาไม่เหลือแล้วสักนิด จึงพูดขึ้นอย่างโกรธโมโหว่า “เจ้าหุบปาก เจ้าจะไปรู้อะไร? ข้าทำไปเพราะหวังดีต่อนาง”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “เจ้าไม่ต้องทำอะไรเลย ไม่ต้องพูดอะไรเลย ถึงเรียกว่าหวังดีต่อนางจริงๆ”

สีหน้าฮูหยินเฒ่าไม่พอใจ แต่ก็เถียงหยวนชิงหลิงไม่ไหว ทำได้เพียงหุบปาก เดี๋ยวฮูหยินมาถึงแล้ว จะเห็นว่าตนเองเสียมารยาท

ไม่นานหยวนหย่งอี้ก็พาฮูหยินเฉินมาแล้ว ฮูหยินเฉินรู้จักหยวนหย่งอี้ ยังไงลูกสาวตระกูลหยวนก็มีชื่อเสียงในเมืองหลวง และนางยังเป็นพระชายาฉี

แต่ฮูหยินเฉินกลับไม่รู้จักฮองเฮา นางไม่ได้เป็นสตรีบรรดาศักดิ์ ไม่เคยเห็นหน้าฮองเฮา

ดังนั้นสายตาจึงลังเล เห็นพระชายาฉีเดินไปหาฮูหยินคนนั้นแล้วยกมือประสาน พร้อมพูดขึ้นว่า “พี่หยวน พาฮูหยินเฉินมาถึงแล้ว”

ฮูหยินเฉินรีบคุกเข่าลง

ฮูหยินเฒ่าเห็นฮูหยินมาถึง กำลังจะทำความเคารพ กลับเห็นฮูหยินคุกเข่าลง นางกำลังงง กลับได้ยินฮูหยินเฉินพูดขึ้นอย่างหวาดกลัวตื่นเต้นว่า “ถวายพระพรฮองเฮา ฮองเฮาทรงพระเจริญ”

ฮูหยินเฒ่าตกตะลึง สั่นเทาไปทั้งร่างกายอย่างไม่สามารถควบคุมได้