โจวเม่าพาหมอหลายคนเข้าไป เห็นแค่บรรดาชายหนุ่มที่แต่ก่อนอวดเบ่งลำพองอย่างยิ่ง เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำดำเขียวและบาดแผลน้อยใหญ่ทั่วตัว แต่ไม่มีบาดแผลไหนที่ร้ายแรงถึงชีวิต การกัดแต่ละครั้งไม่ได้ต้องการให้ตาย แต่ความเจ็บปวดจากการถูกกัดนั้น สร้างความเจ็บปวดเกินกว่าที่คนธรรมดาจะทนรับไหว แต่ละคนเจ็บจนแทบจะเป็นลมหมดสติไปให้ได้
ในหมู่พวกเขา คุณชายฉินมีสภาพน่าอนาถที่สุด กระดูกน่องทั้งสองข้างถูกกัดจนแตก หมาป่าซาลาเปาทำจมูกฟุดฟิดตรงตำแหน่งต่ำกว่าท้องส่วนล่างของเขาลงไปสองสามชุ่น อ้าปากแยกเขี้ยวสามสี่ครั้ง ในใจคิดอยากจะกัดทิ้งให้เหี้ยนจริง ๆ แต่ก็ทำใจใช้ปากตัวเองกัดไม่ลง ช่างลำบากหมาป่าเช่นมันเหลือเกินแล้ว
สุดท้าย ก็กระโจนร่างเหินขึ้นไป นั่งลงปลุกคุณชายฉินที่สลบไปเพราะความเจ็บให้ตื่นขึ้นมา ก่อนจะสลบไปอีกครั้ง หมาป่าซาลาเปาถึงค่อยรู้สึกพอใจ ก่อนจะพาบรรดาเจ้าเสือและหมาป่าตัวอื่น ๆ เดินนวยนาดออกไป
พวกหมอต่างตกใจจนตาค้างกันหมด โชคดีที่โจวเม่ายืนสั่งการอยู่ข้าง ๆ ว่าให้รีบห้ามเลือด รีบ ๆห้ามเลือด!
รถม้าถูกเตรียมไว้นานแล้ว หลังจากห้ามเลือดเสร็จ ก็มีคนเข้ามาแบกพวกนั้นออกไปโยนใส่รถม้า แล้วสั่งให้ไปทิ้งแต่ละคนที่บ้านของใครของมัน เก็บค่ารักษาพยาบาล จากนั้นค่อยกลับ
ตระกูลฉินวุ่นวายโกลาหล นายใหญ่เพิ่งเกิดเรื่องได้ไม่นาน ลูกชายคนเดียวคนนี้ก็มาได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้อีก ทั้งยังบาดเจ็บที่ “ตรงนั้น”อีกต่างหาก ไม่ว่าจะส่งคนไปสอบถามเท่าไหร่ ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าไปทำให้ใครขุ่นเคืองใจเข้า
ได้ยินแค่ว่ามีเสือกับหมาป่ามาปรากฏตัว ผู้รอบรู้บางคนบอกกับพวกเขาว่า รัชทายาทองค์ปัจจุบันกับบรรดาองค์ชายต่างก็เลี้ยงเสือกับหมาป่า เป็นไปได้หรือไม่ว่าอาจไปทำให้พวกราชวงศ์ขุ่นเคือง?
แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่มีวิธีตรวจสอบเรื่องนี้ให้กระจ่าง จึงทำได้แค่ต้องแจ้งความกับเจ้าหน้าที่ไปก่อน
แจ้งเจ้าหน้าที่นับว่าถูกต้องแล้ว หลังจากที่กรมการพระนครรับคดี ก็เริ่มสืบสวนบรรดาคดีความต่าง ๆ ที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา ประจวบเหมาะกับอีกสองสามวันต่อมา อาการบาดเจ็บค่อย ๆ ทุเลาลงแล้ว ก็มีคนจากกรมการพระนครมาพาตัวพวกเขาไป
ในหมู่พวกเขา น้องชายคนเล็กตระกูลลู่เป็นคนที่กระตือรือร้นที่สุด บุกเข้าไปลากตัวคุณชายฉินออกจากประตูบ้านอย่างเอิกเกริก ทั้งยังแอบซัดไปสองหมัดหนัก ๆ เพื่อระบายความโกรธแทนท่านแม่กับเจ้าตาทับทิมน้อย
หยวนชิงหลิงยังสั่งให้ราชสำนักจัดตั้งกรมการโฆษณาประชาสัมพันธ์ เพื่อร่วมรับมือกับเรื่องที่เกิดในครั้งนี้ สร้างกระแสความคิดเห็นสาธารณะในหมู่ประชาชน
เมื่อบอกว่าจะมีการจัดตั้งกรมการโฆษณาประชาสัมพันธ์ โสวฝู่เหลิ่งก็นึกถึงจวนอ๋องซู่ขึ้นมาทันที
ในเป่ยถัง เคยมีคนกลุ่มหนึ่งที่เดินเตร่ไปมาตามตรอกซอกซอยทั้งน้อยใหญ่ตลอดวัน ไม่ว่าจะเป็นโรงน้ำชาเหลาสุราโรงเตี๊ยม คอยเผยแพร่ข่าวลือทุกประเภท ทั้งข่าวจริงข่าวเท็จก็สามารถกระพือให้แพร่กระจายได้ภายในเวลาเพียงหนึ่งวัน วุ่นวายจนสะท้านฟ้าสะเทือนดินได้เลยทีเดียว
อีกทั้งคนกลุ่มนี้ ตอนนี้นับว่ามีอายุมากแล้ว แต่ในหัวก็ยังคิดแต่เรื่องหาเงินหาทองเหมือนเมื่อสมัยหนุ่ม ๆ ไม่เปลี่ยน เมื่อไม่นานมานี้ พวกเขายังช่วยองค์ชายรองเปิดเหมืองขุดแร่อย่างกระตือรือร้นจนเป็นที่รู้กันไปทั่วอีกด้วย
หากจะพูดว่า พวกเขารักษาความกระตือรือร้นในการหาเงินอยู่เสมอ ก็ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจจะควบคุมกรมการโฆษณาประชาสัมพันธ์นี้ได้ด้วยใช่หรือไม่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...