บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 2004

สิบห้าวันต่อมา ท่านชายสี่ก็นำไพ่นกกระจอกสองสำรับเข้าไปในวัง

สำรับหนึ่งเป็นหยกแกะสลัก อีกสำรับหนึ่งเป็นไม้โอ๊กแกะสลัก

หยกที่เป็นวัสดุซึ่งถูกนำมาแกะสลักนั้นมีราคาสูง เนื้อหยกมีความงามวิจิตรและขาวกระจ่าง แน่นอนว่าฝีมือแกะสลักก็ดีมากเช่นกัน แต่จะเห็นได้ว่าไม่ลึกลับซับซ้อนอะไร

จากนั้นค่อยมาดูงานไม้โอ๊กแกะสลักบ้าง ท่านชายสี่เทไพ่ทั้งหมดลงบนโต๊ะ หยู่เหวินเห้าหยิบไพ่ขึ้นมาดูตัวหนึ่ง ก่อนจะตกตะลึงจนตาค้าง

นี่มันใช่แผ่นไพ่นกกระจอกเสียที่ไหนล่ะ? นี่คืองานศิลปะชัด ๆ

ทั้งสี่ด้านของไพ่นกกระจอก มีลายมังกรสีแดงเหินทะยานตัวหนึ่ง แม้จะเป็นมังกรตัวเล็ก ๆ แต่เกล็ดมังกรทุกเกล็ดสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน กระทั่งหนวดมังกรก็ยังเหมือนจริงราวมีชีวิต

สิ่งที่ยิ่งน่าตื่นตา มหัศจรรย์ใจไปกว่านั้นคือ มังกรบนไพ่นกกระจอกล้วนเหมือนกันหมดทุกประการ ไม่มีที่ใหญ่ไปกว่าหน่อย ไม่มีที่เล็กไปกว่านิด ไม่มีที่ยาวไปกว่าหน่อย ไม่มีเกล็ดมังกรที่สั้นไปกว่านิด ถ้าจะใช้คำพูดที่เจ้าหยวนชอบพูดบ่อย ๆ มาอธิบาย นั่นคือเหมือนมากจนเรียกว่าคัดลอกแล้ววางเลยทีเดียว

แต่ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นงานที่แกะสลักด้วยมือทุกชิ้น ทั้งยังใช้เวลาแกะสลักเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น งานละเอียดประณีตระดับนี้ ไม่ใช่ว่าต้องทำเป็นครึ่งปีเลยหรอกหรือ?

ฝีมือของช่างสวีไปถึงระดับที่ไม่ใช่แค่คำว่ายอดเยี่ยมเท่านั้นแล้ว แต่ไปถึงขั้นเทพเลยด้วยซ้ำ ฝีมือและความเร็วของนางขึ้นไปถึงระดับสูงสุดแล้วเรียบร้อย

ท่านชายสี่รู้สึกหดหู่ใจมาก เดิมทีนี่คือไพ่นกกระจอกของเขา แต่เป็นเพราะเขาเอ่ยถึงฝ่าบาท ช่างสวีจึงแกะสลักมังกรลงไปด้วย ไพ่นกกระจอกนี้หลังจากแกะสลักมังกรลงไปแล้ว เขายังสามารถครอบครองมันได้อีกหรือ? จึงเหลือทางเดียวคือต้องทูลถวายไปเป็นธรรมดา

ตอนนี้ทั้งค่าวัสดุ ทั้งค่าฝีมือ ต่างก็เป็นเขาที่จ่ายเองหมด แต่ของกลับไม่ใช่ของเขา

หลังจากหยู่เหวินเห้าตื่นเต้นประหลาดใจเสร็จ ก็เห็นท่าทางหดหู่ใจของท่านชายสี่ จึงตบไหล่เขาเบา ๆ แล้วพูดว่า “อย่าขี้เหนียวไปหน่อยเลยน่า ถึงแม้ว่าไพ่นกกระจอกนี้จะเก็บไว้ในวัง แต่เมื่อไหร่ที่เอาออกมาเล่น ย่อมนับให้เป็นความดีของเจ้า”

“เจ้าอย่ามาพูดจายั่วยุข้า ข้าทนรับการยั่วยุไม่ไหว” ท่านชายสี่แค่นเสียงในลำคอ

หยู่เหวินเห้าพูดด้วยรอยยิ้มระรื่น "ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็กลับไปขอให้นางแกะสลักให้เจ้าอีกสำรับก็ได้ แกะทั้งหมดให้เป็นลายหมาป่าหิมะ..... แต่หมาป่าหิมะไม่ใช่จะแกะได้ง่าย ๆ น่ะสิ เพราะมังกรมีลักษณะลำตัวยาว สามารถขนานไปกับไพ่สี่ด้านได้ แต่หมาป่าหิมะจะขนานไปกับสี่ด้านอย่างไรล่ะ? แยกส่วนออกเป็นสี่ส่วนรึ?"

คำพูดนี้ มีพลังที่ทำร้ายจิตใจและทารุณท่านชายสี่อย่างร้ายแรง ท่านชายสี่สะบัดแขนเสื้อ แล้วเดินออกจากวังไปด้วยท่าทางโกรธเคือง

“ไพ่นกกระจอกหยกของเจ้าสำรับนี้ ไม่เอาแล้วรึ?”

“ไม่เอาแล้ว!” ท่านชายสี่เดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองแม้แต่แวบเดียว

หยู่เหวินเห้ายักไหล่ อยู่ ๆ ก็ได้ไพ่นกกระจอกมาสองสำรับแบบไม่ต้องเสียเงิน

หลังจากเก็บเรียบร้อยดีแล้ว เขาก็นำมันกลับไปให้ภรรยาดู หยวนชิงหลิงยังถึงกับตกตะลึงในฝีมือของช่างสวี ก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดว่า "ใช้คำว่าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุคมาบรรยายถึงนาง นับว่าไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลย เจ้าตาทับทิมมีโอกาสได้เรียนรู้งานฝีมือกับนาง นับว่าเป็นบุญวาสนาแล้ว”