บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 2013

ที่กรมการพระนคร อ๋องฉีกับรัชทายาทรออยู่นานแล้ว คืนนี้แผนการของชาวประมงได้เริ่มดำเนินการแล้ว คนในกรมจึงพากันทำงานล่วงเวลาเพื่อรอคอยเหยื่อที่จะตกได้

เมื่อเห็นเฉินต้าหลงหิ้วคอหวงเฉวียนเข้ามา อ๋องฉีก็ออกคำสั่งว่า “จับตัวหวงเฉวียนมาให้ข้าเดี๋ยวนี้”

เจ้าหน้าที่หลายคนรีบวิ่งขึ้นไปข้างหน้า ก่อนจะคุมตัวหวงเฉวียนไว้ หวงเฉวียนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ "ข้าเป็นขุนนางของราชสำนักนะ พวกเจ้าคิดจะทำอะไร? อ๋องฉี นี่ข้าไปทำให้ท่านขุ่นเคืองใจตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"

“แน่นอนว่าเจ้าไม่ได้ทำให้ข้าขุ่นเคืองใจอะไร เจ้าแค่ฆ่าคนเท่านั้น” หลังจากอ๋องฉีตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก็ก้าวขึ้นไปข้างหน้าพร้อมกับรัชทายาท ประสานมือแล้วโค้งคำนับให้เฉินต้าหลง "แม่ทัพใหญ่เฉินเดินทางมาไกล ยังไม่ทันได้จิบชาสักคำก็ต้องมาห่วงใยเรื่องแย่ ๆ ของเป่ยถังเสียแล้ว ช่างเป็นเรื่องที่น่าละอายยิ่งนัก คืนนี้ในวังจัดงานเลี้ยงฉลอง พวกเรามาร่วมดื่มกันให้เมามายสักยกเถอะนะ"

หวงเฉวียนตกใจจนผงะ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เห็นแค่เฉินต้าหลงฉีกหน้ากากบนใบหน้าของเขาออก เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลางามสง่าดวงหนึ่ง

เขาเคยเห็นคนผู้นี้มาก่อน นั่นคือแม่ทัพใหญ่เฉินจิ้งถิงแห่งต้าโจว ก่อนหน้านี้เขาเคยมาที่เป่ยถัง เขาเองก็เคยได้รับโอกาสไปคารวะแม่ทัพผู้นี้เช่นกัน

แม่ทัพใหญ่จิ้งถิงยิ้มแย้ม “แค่เรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องเกรงใจหรอก ชานี้พวกเจ้าลองตรวจสอบดูดี ๆ ในนี้มีสารหนูผสมอยู่ สายตาของข้าไม่น่าจะมองผิดพลาด เรื่องคดีข้าขอไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว ข้าต้องเข้าวังไปหาเพื่อนเก่าผู้นั้นของข้าแล้ว เขายังไม่รู้เลยว่าข้ามาที่นี่”

รัชทายาทพูดว่า “ข้าจะไปส่งท่านแม่ทัพเข้าวังเองขอรับ”

“ไม่ต้องหรอก ช่วงนี้ข้าชอบเล่นอะไรที่มันลึกลับชวนระทึกใจน่ะ เลยอยากให้เขาประหลาดใจเสียหน่อย” แม่ทัพใหญ่เฉินพูดจบ ก็สาวเท้าก้าวยาว ๆ ออกไป

“ท่านแม่ทัพใหญ่ ท่านควรเปลี่ยนเสื้อผ้าสักหน่อยหรือไม่?” อ๋องฉีร้องตะโกนถามไล่หลัง

“นั่นไม่จำเป็นหรอก ชุดนี้น่าสนุกออก” เสียงของแม่ทัพใหญ่ดังมาจากที่ไกล ๆ

เขาพาครอบครัวมาถึงเมืองหลวงเมื่อวาน ถูกกู้ซือผู้ที่ช่วงนี้มีหน้าที่เฝ้าประตูเมืองพบเข้า เดิมกู้ซือ หวังจะอาศัยพึ่งใบบุญของเขาสร้างความชอบชดเชยความผิด  ด้วยการพาเขาไปพบฝ่าบาท แต่คิดไม่ถึงว่า พวกเขากลับบอกว่าจะไปที่จวนอ๋องหวยก่อน

ประจวบกับที่เมื่อคืนนี้หยวนหย่งอี้ก็ไปคุยเล่นอยู่กับหรงเยว่ที่จวนอ๋องหวยพอดี แล้วก็พูดถึงคดีนี้ขึ้นมา แม่ทัพใหญ่มาถึงพอดี หลังจากได้ฟังแผนการของพวกเขาแล้ว ก็รู้สึกสนใจมาก จึงขันอาสาขอเล่นเป็นเฉินต้าหลงเอง

มาตอนนี้ดูเหมือนว่า จะเสพติดการเล่นสนุกมากเกินไปหน่อยซะแล้ว

เขาคิดจะแกล้งให้เจ้าห้าตื่นตระหนกตกใจสักหน่อย ดังนั้นจึงกำชับอ๋องหวยกับหรงเยว่ครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าอย่าบอกเจ้าห้าเด็ดขาด

เวลานี้ประตูวังปิดไปนานแล้ว ถ้าจะเข้าวัง ก็ต้องใช้เส้นทางที่ไม่ปกติ โชคดีที่แม้ว่ากำแพงวังจะสูงมากก็จริง แต่การจะให้เขาข้ามผ่านเข้าไปก็ไม่ใช่ปัญหา ทั้งยังทำได้เงียบกริบไร้ร่องรอย ไม่ถูกคนพบเห็นได้โดยง่าย

ถ้าจู่ ๆ ก็ไปปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าห้าแบบเทพไม่รู้ผีไม่เห็นแบบนี้ จะทำให้เขาตกใจหรือไม่นะ?

บนใบหน้าหล่อเหลางามสง่าของแม่ทัพใหญ่ ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมารอยหนึ่ง