หลังจากผ่านไปหลายวัน หยวนชิงหลิงพาท่านย่ากลับบ้าน
หยู่เหวินเห้ายืนยันที่จะมาส่งถึงทะเลสาบจิ้ง พวกลูกๆ จึงก็ตามมาส่งด้วย
หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “ข้ากลับไปไม่กี่วัน เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว ต่างก็เชื่อฟังด้วย ห้ามทำให้พ่อโมโห เข้าใจไหม?”
“แม่วางใจ พวกเราไม่ทำให้พ่อโกรธโมโหแน่นอน” พวกลูกต่างก็พูดขึ้นมาพร้อมกัน
ในใจหยวนชิงหลิงภาคภูมิใจอย่างมาก ลูกสาวสูงกว่านางบ้างแล้ว ลูกชายสองคนเวลายืน ก็สูงเท่าพ่อของพวกเขาแล้ว รูปร่างหน้าตาหล่อเหลา ชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์และสูงส่งพวกนี้ คือลูกของนาง บางครั้งมักจะรู้สึกว่าเป็นความฝัน
เอาล่ะ ความคิดแบบนี้ปรากฏอยู่ในหัวสมองหลายครั้งมากแล้ว ต้องยอมรับความจริง ลูกๆ รูปร่างหน้าตาดีขนาดนี้ เพราะพ่อของพวกเขาหน้าตาดี
อดไม่ได้ที่จะหันมองไปที่ฮ่องเต้ด้านข้างกาย เห็นเขาก็กำลังมองตนเองอยู่อย่างทำใจไม่ได้ ความสุขภายในใจเต็มล้น เอื้อมมือไปกอดเขา โดยไม่สนใจว่ามีพวกลูกๆ กับท่านย่าอยู่ด้วย
หยู่เหวินเห้าได้รับความโปรดปรานอย่างไม่คาดฝันจนรู้สึกประหลาดใจ ที่ผ่านมาเวลาอยู่ต่อหน้าพวกลูกๆ เจ้าหยวนไม่แสดงความรักต่อเขาแบบนี้ กระทั่งมีบางครั้งเขายังคิดว่าเจ้าหยวนต่างหากที่เป็นคนยุคโบราณ
สวีอีอยู่ด้านหลัง พยายามยื่นหน้ามา อยากจะหาโอกาสคุยกับฮองเฮา ตลอดทางที่มาเมื่อกี้ ฮองเฮานั่งอยู่ในรถม้า เขาเป็นคนขับรถม้า จึงไม่ได้คุยกับฮองเฮา
มาถึงทะเลสาบจิ้ง ฮ่องเต้ก็แย่งโอกาสไป น่าโมโหจริงๆ
กว่าจะเห็นพวกเขาแยกจากกัน สวีอีรีบเดินมาหา หยิบเอารายการออกมาหนึ่งฉบับ พร้อมพูดขึ้นอย่างเยินยอว่า “ฮองเฮาเดินทางโดยสวัสดิภาพ ตอนที่กลับมาดูแลตนเองให้ดีด้วย”
หยวนชิงหลิงเปิดดูรายการของเขา แล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “รายการของเจ้า ต่อให้เจ้าไปแบกหามเองก็แบกไม่ไหว ข้าจะดูแล้วก็ซื้ออย่างเหมาะสมนะ”
“งั้น....” สวีอีเอามือกุมหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “งั้นของของอะซี่ต้องซื้อให้ครบ ของพวกลูกๆ ไม่เอาก็ได้”
สวีอียังคงรักใคร่อะซี่อย่างมากเหมือนเดิม คำมั่นสัญญาที่เขามีไว้ให้กับอะซี่ มีผลไปชั่วชีวิต
บอกลาสามีกับลูกแล้ว ก็เดินเข้าทะเลสาบจิ้งเพื่อกลับบ้าน
พ่อแม่พี่ชายต่างก็ดีใจอย่างมาก โอบล้อมมาถามโน่นนี่นั่น แทบอยากที่จะรู้รายละเอียดทุกอย่าง ได้ยินว่าลูกเขยยังคงน่าเกรงขามขนาดนั้น พวกลูกๆ ต่างก็มีธุรกิจเป็นของตนเอง ทั้งสองเฒ่าก็ปลื้มใจอย่างมาก
พวกทังหยวน หยู่เหวินหวง หยู่เหวินเย่ต่างพักอยู่ในโรงเรียน ต้องรอถึงสุดสัปดาห์ถึงจะกลับมา ดีที่วันมะรืนนี้ก็ถึงวันสุดสัปดาห์แล้ว ดังนั้นหยวนชิงหลิง จึงไม่ต้องไปหาพวกเขาที่โรงเรียน
ตอนกลางคืนหยวนชิงหลิง ก็ไม่ได้นัดออกไปกับเพื่อน อยู่เป็นเพื่อนพ่อกับแม่ที่บ้าน
ไม่ได้ดูทีวีมานานมากแล้ว จึงดูทีวีเป็นเพื่อนพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...