บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 358

หลังเรือนสถานการณ์เป็นยังไง เจ้าพระยาจิ้งก็ไม่รู้ เขาสวมชุดคลุมที่หนา หลบอยู่ข้างในด้านข้างประตู ในใจกระวนกระวาย

อย่างไรก็ตาม เพื่อไม่ให้คนเห็น เขายังให้คนไปตามฮูหยินรอง ให้ฮูหยินรองไปดู

ฮูหยินรองก็เป็นคนฉลาด เจ้าที่เป็นเจ้าพระยายังไม่กล้าไป ให้ยายแก่อย่างข้าไป นี่มันไม่ใช่เรื่องตลกหรอกหรือ?

ดังนั้น นางให้คนกลับไปปฏิเสธ บอกว่าตัวเองนั้นไม่ค่อยสบาย ปวดหัวมาก ไม่สามารถที่จะไปได้ ทำให้เจ้าพระยาจิ้งโกรธมาก

แต่กลับเป็นทางฝั่งฮูหยินใหญ่เมื่อได้ยินหยู่เหวินเห้ามา ก็รีบพาซุนมามามาทันที

ฮูหยินใหญ่นั้นกลัวว่าหยู่เหวินเห้าจะพลอยโกรธหยวนชิงหลิงไปด้วย กลัวจะกระทบถึงเด็กในท้องของนาง ดังนั้นจึงมาช่วยคลายสถานการณ์

คิดไม่ถึงเลย เมื่อเข้ามาแล้วกลับเห็นหยู่เหวินเห้าเอาศีรษะแนบไว้ตรงท้องของหลานสาว ด้วยท่าทางที่มีความสุข

นางตกใจเล็กน้อย ใจที่แขวนอยู่ในที่สุดก็ถูกวางลงมาแล้ว

“ท่านย่า!” หยวนชิงหลิงรีบผลักหยู่เหวินเห้าออก เรียกอย่างลำบากใจ

หยู่เหวินเห้าลุกขึ้น เข้าไปพยุงท่านย่า “ท่านย่า ดึกขนาดนี้ทำให้ท่านตกใจแล้ว ต้องขอโทษจริงๆ รีบนั่งลงเถอะ”

ฮูหยินใหญ่ที่มองหลานเขยคนนี้ ค่อนข้างที่จะแปลกใจ

ก่อนหน้านั้นหยู่เหวินเห้าปฏิบัติกับนางอย่างสุภาพ แต่ตอนนั้นกับตอนนี้สถานการณ์มันไม่เหมือนกัน

การกระทำนี้ของเขา........

ฮูหยินใหญ่มองไปที่หยวนชิงหลิง เห็นนางยิ้มอย่างเขินอาย ก็กล่าวขึ้น “ท่านอ๋องเชิญนั่ง”

หยู่เหวินเห้าก็เลยนั่งลง กล่าว “ก่อนหน้านี้ได้ยินยัยแก่หยวนบอกว่าสุขภาพท่านไม่ค่อยดี บัดนี้ดีขึ้นบ้างหรือยัง?”

ฮูหยินใหญ่กล่าว “ขอบคุณท่านอ๋องที่เป็นห่วง ข้าดีขึ้นมากแล้ว”

“งั้นก็ดีแล้ว ยัยแก่หยวนเป็นห่วงท่านตลอด” หยู่เหวินเห้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม

ฮูหยินใหญ่ไม่รู้สถานการณ์ มองไปทางหยวนชิงหลิงอย่างสงสัย

หยวนชิงหลิงที่นั่งข้างกายนาง ก็อธิบาย “ท่านยา เรื่องนี้ทำให้ฮ่องเต้โกรธ แต่ระหว่างข้ากับท่านอ๋องไม่มีอะไร เรื่องในจวนเจ้าหญิง ข้าได้เคยบอกท่านอ๋องนานแล้ว และได้รับการอภัยจากท่านอ๋องแล้ว”

ฮูหยินใหญ่ได้ยินคำพูดนี้ ก็วางใจโดยสิ้นเชิง

เมื่อกี้ตลอดทางที่มา อกสั่นขวัญแขวน ก็เกรงว่าหยู่เหวินเห้าจะมาเอาเรื่องในกลางดึกเช่นนี้ หากเขาโวยวายขึ้นมา คนทั้งหมดของจวนเจ้าพระยา ก็คงจะต้านทานเขาไม่ได้

นางก็คิดไม่ถึงว่าหยู่เหวินเห้าจะเป็นคนใจกว้างขนาดนี้ อย่างไรก็ตามเรื่องราวค่อนข้างที่จะดุเดือด ชื่อเสียงสำหรับอ๋องที่มีผลงานด้านการสู้รบมาแล้ว มันสำคัญมากจริงๆ

แม้ว่าฮูหยินใหญ่จะไม่ถามเรื่องทางราชสำนัก แต่นางที่เกิดในชาติตระกูลสูงศักดิ์ รู้สถานการณ์ของราชสำนักในตอนนี้ดี ตอนนั้นท่านอ๋องมีความสามารถมากที่จะไปแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาท หากเขาสามารถยกโทษให้หยวนชิงหลิง งั้นนางก็ไม่ต้องเป็นห่วงให้มากแล้ว

หยู่เหวินเห้าก็ต้องเอาใจฮูหยินใหญ่เป็นธรรมดา

อย่างไรเสียยัยแก่หยวนยังต้องอยู่ที่จวนเจ้าพระยาอีกสักระยะหนึ่ง มีฮูหยินใหญ่ดูแล คนอื่นๆในจวนก็จะไม่กล้ารังแกนางอีก

นี่ไง ฮูหยินใหญ่เห็นถ้วยที่แตกกระจายอยู่บนพื้น ก็ขมวดคิ้วกล่าว “นี่มันเรื่องอะไร?”

อะซี่ทนไม่ไหวแล้ว ฮูหยินใหญ่ เมื่อกี้ท่านแม่ของพระชายามาที่นี่ บุกเข้ามาอาละวาดกับพระชายา ยังได้ปัดถ้วยที่พระชายากำลังกินอยู่ พระชายาเย็นนี้ยังไม่ได้กินข้าวเลย มื้อดึกก็ทานแค่บะหมี่ยังถูกนางด่าอีก

ฮูหยินใหญ่ได้ฟัง สีหน้าก็เขียวทันที แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงกล่าวอย่างเรียบเฉย “เรื่องนี้ข้ารู้แล้ว”