บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 370

หยวนชิงหลิงพูดยิ้มๆว่า “ท่านอ๋องพูดเหลวไหล เจ้าก็เชื่อหรือ”

นางไม่คาดหวังว่าจะมีลูกฝาแฝด ออกมาทีเดียวพร้อมกันสองคน เหนื่อยตายกันพอดี

นี่ก็ไม่ง่ายเลยที่จะทำใจยอมรับว่าตนเองเป็นแม่คนแล้ว คงทำใจยอมรับเรื่องลูกอีกสองคนไม่ไหว

หยวนหย่งอี้มองที่ท้องของนาง ถามอย่างระมัดระวังว่า “พี่หยวน ข้าลองจับดูได้หรือไม่”

อะซี่เอ่ยอย่างอิจฉาว่า “ข้าก็อยากจะลองจับดูเหมือนกัน”

สวีอีที่ก่อเตาถ่านเสร็จแล้วเดินเข้ามา รีบพูดขึ้นทันทีว่า “ข้าน้อยก็อยากจะลองจับดู จับของดีอะไรกัน”

พอได้รับสายตาขุ่นเคืองจากท่านอ๋อง หางเสียงของสวีอีก็ถูกกลืนกลับเข้าไปในท้อง พร้อมกล้ำกลืนน้ำลายลงไปด้วยอึกหนึ่ง พูดผิดอีกแล้วหรือนี่

หยวนชิงหลิงยิ้มขม รู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนกับสิ่งของที่แสดงในนิทรรศการ แต่ว่า นางก็ใจกว้างมาก พูดกับหยวนหย่งอี้กับอะซี่ว่า “ได้ พวกเจ้าเข้ามาสิ”

หยวนหย่งอี้กับอะซี่รีบเดินเข้าไป ย่อตัวนั่งลงข้างกายนาง ยื่นมือออกไปอย่างระมัดระวัง ค่อยๆวางมือไว้บนหน้าท้องของนาง ราวกับกำลังสัมผัสของล้ำค่าที่ง่ายต่อการแตกหัก

“ซื่อจื่อ ให้น้าจับหน่อยนะ”อะซี่พูดอย่างจริงใจ เป่าลมออกเฮือกหนึ่ง ดวงตาเบิกกว้าง ดูแล้วน่าตลกยิ่งนัก

“พี่ใหญ่”ทันใดนั้นนางก็มองไปทางหยวนหย่งอี้ ดวงตารู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันที “ขยับแล้ว ข้างในนี้มีคนอยู่หนึ่งคน ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ ในร่างกายของคนหนึ่งมีคนอีกคนหนึ่งอาศัยอยู่”

หยวนหย่งอี้เดิมก็รู้สึกอยากรู้และซาบซึ้งใจ แต่พอได้ยินคำพูดของอะซี่ นางก็หัวเราะขึ้นมา “ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้าเห็นคนตั้งครรภ์เสียหน่อย อีกอย่างเจ้าก็อยู่เป็นเพื่อนพี่หยวนมาตั้งนานแล้ว ถึงกับต้องตื่นเต้นขนาดนี้เชียวหรือ”

อะซี่รู้สึกตื้นตันมาก “เมื่อก่อนข้าไม่เคยได้จับ ข้ารู้ว่าข้างในมีเด็กอยู่ แต่ว่าตอนนี้ข้าได้จับแล้ว เขากำลังขยับ ข้ารับรู้ได้ว่านี่คือความจริง”

รู้ว่าข้างในมีเด็กอาศัยอยู่ กับการจับแล้วรู้สึกได้ว่ามีเด็กอยู่ ให้ความรู้สึกต่างกัน พี่ใหญ่ไม่เข้าใจ

หยู่เหวินเห้าเข้าใจความรู้สึกของอะซี่

ครั้งแรกที่เขาสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวในครรภ์ เขาเองก็ใจสั่นไหวอย่างแรง วางมือไว้บนหน้าท้อง เจ้าสามารถรู้สึกได้ถึงความสัมพันธ์ที่มองไม่เห็นระหว่างเจ้ากับเขา ซึ่งนั่นก็เกี่ยวพันกับการเชื่อมโยงของจิตใจและเลือดเนื้อ

อะซี่ขอบตาร้อนผ่าวน้ำตารื้นขึ้นมา “ข้าสามารถจะเป็นแม่บุญธรรมของซื่อจื่อได้หรือไม่”

“ได้”หยวนชิงหลิงมองอะซี่ด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน สาวน้อยคนนี้ช่างซื่อจริงๆ ชีวิตเช่นนี้ดีงามที่สุดแล้ว สามารถซาบซึ้งได้กับการค้นพบบางสิ่ง

“จริงหรือ”อะซี่ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจสว่างไสว ทันใดนั้น ก็หันไปมองหยู่เหวินเห้า “ท่านอ๋อง ข้าเป็นแม่บุญธรรมของลูก แล้วท่านเป็นอะไรกับข้า”

“สวรรค์ เจ้าคงไม่คิดอยากจะเป็นรองพระชายาหรอกนะ”สวีอีพูดขึ้นข้างๆ

อะซี่กระโดดขึ้นมาชกไปที่เขาหนึ่งหมัด “เจ้าไปเลยนะ”

ตอนนี้นางรู้สึกรังเกียจคำว่าพระชายารองมาก

สวีอีก็แค่คันปาก แต่กลับถูกตีอย่างไร้สาเหตุ จึงรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

หยวนชิงหลิงรู้สึกจากใจจริงว่า ถ้าหากวันหนึ่งสวีอีต้องตาย นั่นคงมีสาเหตุมาจากการที่เขาปากพล่อยจนถูกคนอื่นตีตาย

หมอหลวงเฉากับหมันเอ๋อรีบร้อนเดินเข้ามา พลางเดินพลางคำนับ “ข้าน้อยคำนับท่านอ๋อง คำนับพระชายา คำนับพระชายาหยวน”

“พอแล้ว ไม่ต้องมากพิธี เจ้าเข้ามาดูพระชายาเถอะ”หยู่เหวินเห้าพูด

“ทำไมหรือ ”หมอหลวงเฉาวางกล่องยาลง ถามขึ้น “รู้สึกไม่สบายตรงไหนใช่หรือไม่”

หยู่เหวินเห้ายกเก้าอี้มาให้ด้วยตนเอง เรียกให้หมอหลวงนั่งลง

หมอหลวงนิ่งอึ้ง “คือว่า ข้าน้อยยืนก็ได้ ไม่กล้านั่ง”

“นั่ง นั่ง ”หยู่เหวินเห้าดึงตัวเขาให้นั่งลงอย่างเป็นกันเอง จากนั้นก็ผลักเก้าอี้ไปข้างกายของหยวนชิงหลิง “ลำบากหมอหลวงแล้ว”