บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 378

พระชายาซุนค่อยถึงอ้อขึ้นมา สักพัก แล้วก็พูดขึ้นอย่างเศร้าสร้อยว่า “แต่ก็กลัวคืนนี้เจ้าสามกลับมาแล้วจะไปตำหนิพระชายาเว่ย”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “เจ้าวางใจ พระชายาเว่ยไม่ใช่คนที่จะถูกรังแกได้ง่ายๆขนาดนั้น”

“ไม่ถูกรังแกง่ายๆ? จะตายตั้งหลายรอบอยู่แล้ว”พระชายาซุนพูดขึ้นอย่างเศร้าสร้อย

หยวนชิงหลิงหัวเราะไม่พูดอะไร

เมื่อกลับมาหาพระชายาเว่ย พระชายาซุนก็ร้อนใจรีบเล่าเรื่องในหอเวินกู้ให้นางฟัง เล่าว่ากู้จือแกล้งเสแสร้งทำเป็นน่าสงสารอย่างไร เล่าว่านางหน้าไม่อายขนาดไหน

พระชายาเว่ยฟัง แล้วก็อมยิ้มพูดขึ้นว่า “แล้วแต่นางจะทำอะไร?”

“ไม่สน ไม่สน ผู้ชายจะถูกแย่งไปอยู่แล้ว”พระชายาซุนพูดขึ้นอย่างโกรธเคือง ท่าทีไม่พอใจ

“หากเป็นของข้า แย่งไปไม่ได้หรอก ไม่ใช่ของข้า ก็ไม่เสียดาย”พระชายาเว่ยพูดขึ้นอย่างเรียบเฉย

พระชายาซุนไม่รู้จะพูดนางว่าอย่างไร นั่งลงมองดูนางอย่างเป็นห่วงพร้อมพูดขึ้นว่า “คืนนี้เจ้าสามกลับมา ไม่รู้ว่าจะตำหนิเจ้าอย่างไร เจ้าโยนความผิดทั้งหมดมาให้ข้า ข้าเป็นพี่สะใภ้รองของเขา ยังไงก็ไม่กล้าทำอะไรเกิดเหตุ”

พระชายาเว่ยกัดริมฝีปาก ทันใดนั้น ริมฝีปากที่ซีดเผือดก็เปื้อนไปด้วยเลือดสีแดง นางยักยิ้มที่มุมปาก พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าสามารถรับมือได้”

นางมองดูหยวนชิงหลิง แววตาเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “ทั้งดีทั้งสวย ยังคอยช่วยเหลือในยามทุกข์ยาก พระชายาอ๋องฉู่ ขอบคุณ”

หยวนชิงหลิงเห็นแววตาของนางสดใส ไม่เศร้าโศกเหมือนเมื่อก่อน ก็ค่อยสบายใจขึ้น พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องขอบคุณ พวกเราไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของเจ้าล่ะ ข้าเอายาแก้ปวดให้เจ้าอีกหลายเม็ด หากเจ็บปวดอย่างมากก็ทานเสีย และที่ให้เจ้าทานก่อนหน้านี้ หากนอนไม่หลับยังคงสามารถทานได้หนึ่งเม็ด”

ครั้งนี้พระชายาเว่ยพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “ข้าจะจดจำไว้ ขอบคุณมาก”

หยวนชิงหลิงเปิดกล่องยาออก พระชายาซุนขยับเข้ามาดู พร้อมพูดขึ้นอย่างสงสัยว่า “กล่องยาของเจ้านี้ ไม่เหมือนกับของหมอหลวง ของข้างในข้าล้วนไม่เคยเห็น เป็นอะไรบ้างหรือ? เอามาจากไหน?”

หยวนชิงหลิงเอายาแก้ปวดยื่นให้กับสาวใช้ หลังจากปิดกล่องแล้วก็พูดกับพระชายาซุนว่า “กล่องยานี้ไม่เหมือนกับของหมอหลวงอยู่แล้ว นี่ข้าสั่งคนทำขึ้นมาเอง ส่วนยาข้างใน ปรุงทำขึ้นมาอย่างซับซ้อน ไม่สามารถพูดให้เจ้าฟังได้ในเวลาสั้นๆ”

พระชายาจี้พูดขึ้นอยู่ด้านข้างอย่างเรียบเฉยว่า “เดิมนางบอกข้าว่ายาที่ปรุงทำมาเพื่อรักษาข้า ต้องลงทุนลงแรงจนเกือบสิ้นชีวิต แต่ก็เห็นนางหนังผ่อนคลายจะตาย เห็นได้ชัดว่าหลอกลวงข้า”

พระชายาซุนไม่ชอบฟังนางพูดเช่นนี้ พูดตอบกลับอย่างเย็นชาว่า “ใช่ว่าจะต้องช่วยเจ้าให้ได้ เจ้าลงมือทำร้ายคนอื่นก่อน ใครจะยอมอยากช่วยเจ้า? สะใภ้เจ้าห้าใจอ่อน หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เจ้าของตายจนจุดประทัดกันแล้ว”

พระชายาจี้ไม่โกรธกลับหัวเราะ พูดขึ้นด้วยแววตาสั่นไหวว่า “พระชายาซุน ปากเจ้าร้ายขนาดนี้ ถึงว่าทำไมเจ้าถึงไม่มีลูกชาย”

พระชายาซุนพูดประชดกลับอย่างไม่พอใจว่า “เจ้าคลอดออกมาได้หรือ? งั้นเจ้าคลอดสิ”

พระชายาจี้ส่งเสียงเมิน พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่คุยกับผู้หญิงไร้เหตุผลอย่างเจ้า”

“ข้าก็ไม่คุยกับผู้หญิงปากร้ายเช่นเจ้า”พระชายาซุนหันหน้าไปอย่างเย็นชา

หยวนชิงหลิงกับพระชายาเว่ยมองตากัน แล้วต่างก็หัวเราะขึ้นมา

ภรรยาคนพี่คนน้องสองคนนี้ ไม่ต่างกันเลย

ตอนกลับ ไม่ว่ายังไงพระชายาซุนก็ไม่ยอมนั่งรถม้าคันเดียวกับพระชายาจี้ นางยอมที่จะไปนั่งกับอะซี่หมันเอ๋อ

บนรถม้า พระชายาจี้มองดูหยวนชิงหลิง พร้อมพูดขึ้นว่า “คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะมีวิธีจัดการแบบนี้ ที่ผ่านมามองข้ามเจ้ามากไปแล้ว”

“สำหรับพระชายาจี้ ข้าเหมือนสอนจระเข้ว่ายน้ำ”หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างเรียบเฉย

พระชายาจี้รู้ว่าพูดไปก็เข้าตัว จึงพูดขึ้นว่า “เจ้าต้องการให้ฮองเฮาสั่งให้กู้จือไปอยู่ข้างนอกจวน”