บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 380

หยวนชิงหลิงมองดูเขา หัวใจเต้นค่อนข้างรุนแรง พร้อมถามขึ้นด้วยเสียงแหบว่า “หมายความว่าอย่างไร?”

นิ้วมือของเขาค่อยๆชี้ไปที่หัวใจของนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “ภายในนี้ เปลี่ยนเป็นคนอีกคน”

“หา?”นางขมวดคิ้ว แล้วก็หัวเราะ

หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “อย่าทำเป็นนิ่ง ในใจเจ้าตื่นเต้นจะตาย”

หยวนชิงหลิงอืมหนึ่งที ก้มหน้าจัดการเสื้อผ้า พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าลองพูดมาสิว่าข้าตื่นเต้นยังไง”

หยู่เหวินเห้าประคองใบหน้าของนางไว้ จ้องมองดูดวงตาของนาง จ้องมองจนหยวนชิงหลิงใจไม่ดี จึงพูดขึ้นว่า “มองอะไร? มีอะไรก็พูดมา”

แววตาหยู่เหวินเห้าค่อยๆอ่อนโยนลง พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่พูด ไม่อยากเห็นเจ้าพยายามโกหก คำพูดของเจ้าพวกนั้น ตัวเจ้าเองยังพูดวกไปวนมา”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างเขินอายว่า “อะไรกัน?”

หยู่เหวินเห้ายักไหล่ พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่รู้ว่าไปเรียนฝีมือการแพทย์มาได้อย่างไร ไม่รู้ว่าทำไมกล่องยานั่นถึงได้กลายเปลี่ยนเป็นใหญ่เล็กได้ในทันใด ไม่รู้ว่ายาพวกนั้นมาจากไหน ถึงแม้ตอนนั้นท่าทีของเจ้าจริงจังมาก แต่ทุกสิ่งก็ไม่สามารถยืนหยัดนำมาพิจารณาได้”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “ตอนนั้นเจ้าเชื่อแล้ว”

“ข้าไร้เดียงสา เชื่อผู้หญิงชั่วร้ายอย่างเจ้าคนนี้”หยู่เหวินเห้าอุ้มนางขึ้นมา โรงอาบน้ำนี้ทำได้ไม่ดี ระบายน้ำช้า ทำให้พื้นลื่น

หยวนชิงหลิงซบอยู่ตรงหน้าอกของเขาพร้อมกับหัวเราะ ที่จริงเจ้าห้าค่อนข้างเถื่อนไปหน่อย แต่ก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นละเอียดอ่อนแล้ว

อย่างน้อยเขาก็สามารถระงับความสงสัยภายในใจไว้ได้ ไม่มาบีบบังคับนาง

ช่างเถอะ คำพูดพวกนี้ไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว ที่จริงเขาก็รู้อยู่แก่ใจแล้ว

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ทั้งสองสามีภรรยาก็พูดคุยกันอยู่สักพัก หยู่เหวินเห้าค่อยกลับไป

หยวนชิงหลิงกำลังจะนอน ก็ได้ยินหมันเอ๋อเดินมาอย่างเร่งรีบ พร้อมพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “พระชายา อ๋องเว่ยมาอย่างโกรธจัด บอกว่าจะพบท่าน”

หยวนชิงหลิงอืมหนึ่งคำ พร้อมพูดขึ้นว่า “เร็วขนาดนี้เชียว? ข้ายังคิดว่าจะมาพรุ่งนี้เสียอีก”

“มาแล้ว อยู่ด้านนอก ท่าทางดุร้าย อย่างกับจะกินเนื้อคน พระชายา อย่าเจอเลยดีไหม”หมันเอ๋อค่อนข้างเป็นกังวล

หยวนชิงหลิงยิ้มพร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร เขาไม่กินเนื้อข้าหรอก พาไปยังห้องด้านข้าง ข้าจะรีบตามไป”

นางเปลี่ยนถอดชุดนอนออก สวมเสื้อผ้าตัวหนาแทน เอาไม้ปราบใส่เข้าไปในกระเป๋าแขนเสื้อด้วย พาแม่นมสี่กับอะซี่ออกไปพร้อมกัน

หลังจากอ๋องเว่ยกลับมาถึงจวน ก็ไม่ไปหาพระชายาเว่ย ตรงไปยังหอเวินกู้ เมื่อรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นในวันนี้ แล้วก็มองดูใบหน้ากู้จือที่ร้องไห้จนบวม ไฟแห่งความโกรธเพิ่มพูนขึ้น พร้อมพูดขึ้นอย่างโกรธเคืองว่า “นาง พระชายาอ๋องฉู่ กล้ามายุ่งเรื่องภายในจวนอ๋องเว่ยของข้า นางคิดว่านางเป็นใคร?”

เมื่อก่นด่าเสร็จแล้ว ก็ไม่สนใจที่จะไปหาพระชายาเว่ยก่อน มุ่งหน้าตรงมายังจวนเจ้าพระยาจิ้งทันที

หลังจากมาถึงจวนเจ้าพระยาจิ้ง ความโกรธเคืองของเขาก็ซ่อนไว้ไม่ไหวแล้ว คว้าคอเสื้อคนเฝ้าประตูด้วยมือเดียว พร้อมพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “ไม่ว่าพระชายาพวกเจ้าจะนอนแล้วหรือยัง รีบไปตามนางมาพบข้า”

คนเฝ้าประตูเห็นท่าทีดุร้ายของเขาแล้วก็ตกใจ รีบวิ่งไปหาหมันเอ๋อ

เฮ้อ จวนเจ้าพระยาจิ้งจะกล้ามีเรื่องกับคนที่มีสถานะขนาดนี้หรือ?

เมื่อตอนที่หยวนชิงหลิงมาถึงห้องด้านข้าง อ๋องเว่ยก็นั่งอยู่บนเก้าอี้หลักแล้ว