บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 46

บทที่ 46 ยาจิ่วจ่วน

ฮ่องเต้หมิงหยวนและอ๋องชินลุ่ยเดินขึ้นมาดู หนึ่งในนั้น มียาเม็ดหนึ่งตรงใจกลางนั้นเป็นสีแดง แต่อีกเม็ดหนึ่งกลับเป็นสีเหลืองปนดำอ่อนๆ

“ทำไมยาถึงไม่เหมือนกัน？นี่มันเกิดอะไรขึ้น？” อ๋องชินลุ่ยหันไปถามหมอหลวง

หมอหลวงทำหน้างง “มันเป็นไปไม่ได้ ยาอันนี้ใช้เตาเดียวกัน ทำไมสีถึงต่างกัน？”

“อย่างนั้นก็ต้องรบกวนหมอหลวงตรวจสอบดู ว่ายาเม็ดไหนมียาพิษ” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

หมอหลวงชี้เม็ดยาที่ตรงกลางเป็นสีแดง “เดิมทีไม่ใช่สีนี้ ทำไมตรงกลางถึงเป็นสีแดงชัดขนาดนี้？”

เขาหยิบมันมาใส่ในแก้ว แล้วเทน้ำลงไป จากนั้นก็ใช้เข็มเงินจุ่มลง ตลอดแท่งเข็มเป็นสีดำขึ้นมาทันที แสดงถึงว่าพิษนี้ร้ายแรงขนาดไหน

“ฝ่าบาท！” หมอหลวงคุกเข่าลงอย่างแรง ปากก็สั่นไม่หยุด “นี่เป็นไปไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ มีคนเปลี่ยนยา ยาที่โรงหมอหลวงให้มาไม่มีพิษ เพราะกระหม่อมทดสอบแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนมีแววตาดำขึ้น “ทหาร ปิดโรงหมอหลวง แล้วค้นหาอย่างละเอียด！”

ทหารได้ยินรับสั่งก็ออกไปทันที

อ๋องชินลุ่ยหันมามองหยวนชิงหลิง “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่ายาไม่เหมือนกัน？”

หยวนชิงหลิงจึงอธิบาย “ยาหายไปหนึ่งเม็ด นี่ก็หมายความว่ามีคนขโมยไป แต่ทำไมถึงต้องขโมยด้วยล่ะ？นั่นก็แสดงว่ายาที่ขโมยไปนั้นต้องมีปัญหา แต่ฉางกงกงบอกว่าครั้งสุดท้ายที่เอายาให้นั้นได้ทำยาหล่นลงพื้น ดังนั้นจึงอาจจะทำให้แผนการเกิดข้อผิดพลาด ยาที่โดนขโมยไปนั้นเป็นยาที่ไม่มียาพิษ แต่ว่ายาที่ต้องการขโมยจริงๆ นั้น กลับยังอยู่ที่นี่”

“เจ้าวิเคราะห์ได้ถูกต้อง！” อ๋องชินลุ่ยเองก็มีสีหน้าโกรธเกรี้ยวขึ้นมา “ไม่นึกว่าจะมีคนบังอาจวางยาไท่ซ่างหวง ช่างรนหาที่ตายจริงๆ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนส่งสายตาเกรี้ยวกราดไปที่หมอหลวง หยวนชิงหลิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้น “เสด็จพ่อ เกรงว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่ความผิดของโรงหมอหลวง”

ฮ่องเต้หมิงหยวนหันมามองเธอ “ทำไมพูดเยี่ยงนี้？”

หยวนชิงหลิงจึงพูดขึ้น “ยาจิ่วจ่วนมีทั้งหมดสามเม็ด ถ้าต้องการจะขโมยยาไปเม็ดหนึ่ง ก็ต้องหามาแทนหนึ่งเม็ด ถ้าแบบนี้ก็จะไม่มีใครสงสัย แต่ว่าคนร้ายไม่สามารถเอายาจิ่วจ่วนออกมาได้อีก เพราะยาจิ่วจ่วนหมอหลวงเป็นคนทำขึ้น ถ้าเป็นโรงหมอหลวงจริงก็สามารถเอาออกมาได้แน่นอน ซึ่งจะไม่มีทางทำให้ใครสงสัยเลย”

ฮ่องเต้หมิงหยวนพยักหน้า “มีเหตุผล”

หยวนชิงหลิงพูดต่อ “สถานที่ที่คนร้ายสามารถเอายาได้นั้น มีอยู่สามที่ ที่แรกคือสถานที่ของไทเฮา อีกที่หนึ่งคือสถานที่ของไท่ซ่างหวง และก็ที่โรงหมอหลวง ถ้าดูจากการวิเคราะห์เมื่อครู่แล้ว โรงหมอหลวงก็ตัดออกไปได้เลย เพราะถ้าคนร้ายเอาออกมาจากที่นั่นจริงก็ต้องสามารถเอาออกมาได้อีก และด้วยเหตุผลนี้ สถานที่ของไทเฮาก็สามารถตัดไปด้วยเช่นกัน คนร้ายเอายาไปแล้วก็ยัดพิษเข้าไปในยา เพราะว่ายามีจำนวนคงที่ พอหลังจากไท่ซ่างหวงโดนพิษแล้ว คนร้ายก็จำเป็นต้องนำยาที่มีพิษออกไป”

อ๋องชินลุ่ยไม่เข้าใจจึงถามขึ้น “แล้วทำไมคนร้ายถึงต้องใส่พิษลงไปหลายเม็ด？ถ้าฟังจากที่พูดแล้วแค่กินเม็ดเดียวก็ทำให้ไท่ซ่างหวงโดนพิษแล้ว”

หยวนชิงหลิงจึงพูดขึ้น “การเร่งรีบในการวางยา ทำให้ไม่สามารถกำหนดปริมาณได้พอดี ดังนั้น เม็ดที่สองคือเม็ดที่ถูกกิน กินเม็ดเดียวยังไม่เห็นผล วันต่อมาก็เลยเพิ่มอีกเม็ด จึงสามารถทำให้ไท่ซ่างหวงโดนพิษได้สำเร็จ”

“สมองน้อยๆ ของเจ้าทำไมถึงเปลี่ยนไปรวดเร็วขนาดนี้？” อ๋องชินลุ่ยพูดชมนาง

ตอนนี้หมอหลวงหายใจออกมาอย่างโล่งอก เพราะคำพูดของพระชายาได้ทำให้หมอหลวงบริสุทธิ์แล้ว และหมดความน่าสงสัย

ฉางกงกงจึงพูดขึ้น “แต่ว่ายาจิ่วจ่วน คนที่สามารถเข้าใกล้ได้ก็มีแค่พวกกระหม่อมกับแม่นมสี่ คนอื่นนั้นไม่สามารถเข้าใกล้ได้”

แม่นมสี่ย่อตัวคำนับ “เป็นเช่นนั้นจริงเพคะ”

ฮ่องเต้หยวนหมิงเชื่อใจในความภักดีของฉางกงกงกับแม่นมสี่ พวกเขาต่างอยู่รับใช้ไท่ซ่างหวงมานานหลายปี ซื่อสัตย์อย่างมาก และไม่มีทางทำร้ายพระองค์แน่นอน

“คนที่เข้ามารับใช้ในตำหนักมีจำนวนกี่คน？” ฮ่องเต้หมิงหยวนถามฉางกงกง

“ทูลฝ่าบาท มีสามคนพ่ะย่ะค่ะ และเป็นคนที่ไท่ซ่างหวงเลือกเองทั้งหมดพ่ะย่ะค่ะ”

“ไปเรียกตัวมา ข้าต้องการจะคุยด้วย！” ฮ่องเต้หมิงหยวนมีสายตาดุดัน

“อภิเษกย่ะค่ะ！” ฉางกงกงพูดเสร็จก็ออกไปทันที