บทที่ 50 คุยเรื่องลูก
ฮ่องเต้หมิงหยวนมีสีหน้ายกย่อง แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “แล้วฮองเฮาคิดว่า ควรจะลงโทษชายาอ๋องฉู่อย่างไร?”
ฮองเฮาได้ยินเสียงของฮ่องเต้ดูไม่ฉุนเฉียวแล้วจึงพูดขึ้น “หม่อมฉันเห็นว่า ร่างกายของไท่ซ่างหวงนั้นเกี่ยวโยงถึงโชคชะตาของแคว้นเป่ยถัง ชายาอ๋องฉู่คิดว่าตัวเองเก่งและมีความสามารถในการรักษาเกินคนอื่น แล้วยังถือวิสาสะรักษาเอง ไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของไท่ซ่างหวง เป็นการทำผิดร้ายแรง แต่โชคดีที่ไม่เกิดผลร้าย ดังนั้น หม่อมฉันคิดว่าสมควรขับไล่ออกจากวัง และลดฐานะลงเป็นนางสนม ถ้าไม่มีรับสั่งห้ามเข้าวังเด็ดขาด”
ฮ่องเต้หมิงหยวนหัวเราะออกมา “ฮองเฮาพูดมีเหตุผล มีความผิดต้องโดนลงโทษ ทำความดีก็ต้องบำเหน็จ เป็นสิ่งที่ฮ่องเต้ควรทำ อย่างนั้นก็เอาตามที่ฮองเฮาพูด”
ฮองเฮารู้ดีว่าฝ่าบาทต้องเห็นด้วย เพราะการลงโทษครั้งนี้ถือว่าไม่รุนแรงมาก การปลดให้เป็นสนมก็เพียงแค่ลดชื่อเสียงลง ยังไงนางก็เคยเข้ามาอยู่ในวังแล้ว หลังจากนี้นางยังสามารถกลับมาได้อีก
แต่แน่นอนว่านางเองก็ไม่อยากมีปัญหากับอ๋องฉู่ และที่สำคัญคือ หยวนชิงหลิงไม่สามารถกลับเข้ามาในวังได้อีก และไม่มีวันมาป้วนเปี้ยนไท่ซ่างหวง แบบนั้นก็เพียงพอแล้ว
ฉู่หมิงชุ่ยเองก็พลางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ดูแล้วการเสวยข้าวนั้นไม่ได้ทำให้ฝ่าบาทเปลี่ยนความคิดต่อนาง
แต่หลังจากนั้น ฮ่องเต้หมิงหยวนกับพูดขึ้นอีกรอบ “มีความผิดต้องลงโทษ แต่ในเมื่อทำความดีก็ต้องมีบำเหน็จ หยวนชิงหลิงช่วยไท่ซ่างหวงเอาไว้ได้นั้นถือว่ามีความดีความชอบ และเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มาก ความดีความชอบสามารถลบล้างความผิดได้ ดังนั้นข้าขอลดโทษลงและพระราชทานให้นางกลับมาเป็นชายาอ๋องฉู่ตามเดิม และก็พระราชทานไข่มุกหนันให้สองเส้น เห็นว่าอย่างไร?”
ฉู่หมิงชุ่ยเหมือนกับว่าไม่เชื่อหูตัวเอง มีความดีลบล้างความผิดแถมยังพระราชทานงั้นหรือ?ดูแล้วฮ่องเต้ไม่ได้คิดจะลงโทษนางอยู่แล้ว
“ไข่มุกหนันสองเส้นหรือ?” ฮองเฮาแทบลูกตาถลนออกมา แล้วพลางเก็บท่าทีตัวเองไว้ “ฝ่าบาท ไข่มุกหนันของหลิวฉิวบรรณาการมาให้นั้นมีทั้งหมดสามเส้นนะเพคะ”
ไข่มุกหนันของหลิวฉิวนั้นแต่ละลูกใหญ่มากอีกทั้งแวววาว เป็นของล้ำค่าที่หายาก ปีก่อนๆ ไข่มุกหนันที่หลิวฉิวบรรณาการมาให้นั้นมีเพียงเส้นเดียว และส่วนใหญ่ฮ่องเต้ก็มอบให้ไทเฮา ปีนี้ยากมากกว่าจะได้ถึงสามเส้น นางก็อยากจะครอบครองสักเส้น แต่ตอนนี้กลับพระราชทานให้หยวนชิงหลิงถึงสองเส้น และที่เหลือก็ต้องมอบให้ไทเฮา แล้วนางก็ไม่ได้อะไร
“ถูกต้อง ปีนี้ได้ตั้งสามเส้น ปีนี้ผลผลิตทางน้ำของหลิวฉิวค่อนข้างอุดมสมบูร์” ฮ่องเต้ยิ้มอ่อน
ฮองเฮาจึงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ฝ่าบาท ทำไมชายาอ๋องฉู่ถึงถือว่ามีความดีความชอบล่ะเพคะ?หรือว่าอาการป่วยของไท่ซ่างหวงนั้นนางเป็นคนรักษาหายงั้นหรือ?”
“ฮองเฮาไม่รู้หรือ?” ฮ่องเต้หมิงหยวนทำสีหน้าประหลาดใจ “ฮองเฮามีหูทิพย์ตาทิพย์ คนข้างกายก็มีแต่คนมีความสามารถทั้งนั้น แต่กลับไม่รู้ว่าชายาอ๋องฉู่มีความดีความชอบอะไรหรือ?”
ฮองเฮาหันไปมองสีหน้าที่ดูอ่อนโยนแต่น้ำเสียงฟังดูเสียดสีแบบนั้น ก็รู้สึกได้ทันทีว่าพระองค์ทรงกริ้วอยู่ เกรงว่าพระองค์จะรู้ความคิดของนางกับชุ่ยเอ๋อแต่แรกแล้ว
“ฝ่าบาทก็พูดเป็นเล่น” ท่าทางของฮองเฮาดูนอบน้อมขึ้นมาทันที
“แน่นอนว่าข้าพูดเล่น ไม่อย่างนั้น ข้าคงลงโทษฮองเฮาที่ปากไม่มีหูรูดไปนานแล้ว” ฮ่องเต้หมิงหยวนหุบยิ้มทันที พลันลุกขึ้น “ในเมื่อฮองเฮาไม่สบาย ก็พักผ่อนเถอะ ข้าขอตัว”
“น้อมส่งฝ่าบาท!” ฉู่หมิงชุ่ยรีบย่อตัวคำนับทันที
ฮ่องเต้หมิงหยวนหันมามองนาง “ได้ยินว่าช่วงนี้ลูกเจ็ดชอบเขียนกลอน พระชายาเองก็เก่งแต่งกลอน ถ้าหากว่าว่างละก็ สองคนลองเขียนกลอน อ่านหนังสือด้วยกัน ก็ดูจะสนุกนะ ไม่จำเป็นต้องมาป้วนเปี้ยนในวังบ่อยๆ”
ฉู่หมิงชุ่ยหน้าซีดทันที แล้วพูดขึ้นอย่างใจไม่ดี “เพคะ หม่อมฉันน้อมรับสั่ง”
ฮ่องเต้หมิงหยวนสาวเท้ายาวเดินออกไปทันที
ฉู่หมิงชุ่ยค่อยๆ เดินเข้ามานั่งที่เตียง แล้วจิกลงไปที่ผิวหนังตัวเอง “ไม่รู้ว่าหยวนชิงหลิงไปพูดอะไรกับฝ่าบาทกันแน่ ขนาดเสด็จแม่หมดสติ ฝ่าบาทตอนนี้ถึงมา แถมมาแล้วก็ไม่ได้สนใจไยดีอะไร กลับพูดจาเสียดสี เสด็จแม่ เกรงว่าเราต้องไปกดดันทางด้านเสียนเฟยแล้วเพคะ”
พอฮองเฮาได้ยินนางพูดแบบนี้ ก็รู้สึกร้อนขึ้นมาที่ทรวงอก พลันโกรธเกรี้ยวและเจ็บปวดใจ แล้วพูดขึ้น “บอกเสียนเฟยจะมีประโยชน์อะไร?เสียนเฟยมีไทเฮาคอยดูแล ไม่จำเป็นต้องกลัวข้า”
เสียนเฟยเป็นบุตรบุญธรรมของไทเฮา เข้าวังมาหลายปี แล้วมีลูกชายหนึ่งหญิงหนึ่ง และเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทมาก แม้ว่าเรื่องของอ๋องฉู่จะทำให้ความสัมพันธ์ของนางดูไม่ดีมาหลายเดือน แต่หลังๆ มานี้ ฝ่าบาทก็ชอบเสด็จไปหานางที่ตำหนัก
ฉู่หมิงชุ่ยคิดเป็นร้อยรอบ เพื่อต้องการหาทางรับมือกับหยวนชิงหลิง แต่ว่าตอนนี้หยวนชิงหลิงกลับเข้าตาฝ่าบาทซะได้ มีฝ่าบาทคอยเฝ้าอย่างนี้ นางจะสามารถทำอะไรได้
ช่วงนี้จวนอ๋องฉู่ก็เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ถ้ายังจะลงมือต่อ อย่างนั้นมันก็จะไปเข้าทางของจวนฉู่เอาได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...