บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 549

ฮูหยินใหญ่มาถึงจวนอ๋องฉู่ พบหน้าเหล่าขนมหวาน ความเศร้าโศกทั่วใจถูกทิ้งลงไป

เหล่าขนมหวานคล้ายรับรู้ว่าอารมณ์ของฮูหยินใหญ่ไม่ดี จึงพยายามแสดงความกตัญญู มือเท้าน้อยสองคู่สะบัดไปมา ออกแรงปัดป่ายเครื่องนอนบนเตียงเล็ก ทำให้ผ้ากระเพื่อมขึ้นลง ฮูหยินใหญ่จึงยิ้มแย้มอย่างมีความสุข

ความสุขของฮูหยินใหญ่ถ่ายทอดออกมาจากในใจ ไม่ใช่การฝืนยิ้ม นี่ทำให้หยวนชิงหลิงมองอย่างวางใจ

ก่อนถอนหายใจอีกครั้ง เจ้าสามเพียงนิ่งเงียบ

ต้นตอการติดเชื้อของแม่นมสี่ไม่สามารถตรวจสอบได้ เพราะขึ้นไปตามหาบนเขาโรคเรื้อนแล้ว จากรูปพรรณของหญิงที่แม่นมสี่และอะซี่พูดมา ล้วนหาไม่พบ

ต่อมาทังหยางเชิญทหารยามที่คอยเฝ้าอยู่บนเขาโรคเรื้อนมาดื่มสุรา หลังรอให้อีกฝ่ายเมามายประมาณเจ็ดแปดส่วน ทังหยางเอ่ยถามอีกครั้งว่าเคยเกิดผู้ป่วยโรคเรื้อนหายตัวไปหรือไม่ ทหารยามจึงบอกความจริง หลายเดือนก่อนความจริงมีผู้ป่วยโรคเรื้อนผู้หนึ่งหายตัวไป ศพหาไม่พบ

เมื่อลองสอบถามรายละเอียดรูปพรรณคนผู้นั้น สอดคล้องกับหญิงที่แม่นมสี่และอะซี่พูดมา

แต่ทหารยามสุดท้ายเอ่ยว่า หญิงคนนั้นอาจโดดหน้าผาทางเหนือไปแล้ว เพราะทุกปีล้วนมีผู้ป่วยโรคเรื้อนทำใจไม่ได้กับการแยกจากครอบครัว และทรมานจากความเจ็บปวด จึงเลือกกระโดดหน้าผาฆ่าตัวตาย

เบาะแสนี้จึงเท่ากับว่าหายไปแล้ว

เพราะแม้จะมีคนวางแผนทั้งหมดนี้ ก็ไม่อาจไว้ชีวิตหญิงผู้นั้นได้

ตอนนี้ต้องปลอดภัยไว้ก่อน นั่นเพราะอาการป่วยของแม่นมสี่ไม่สามารถให้คนนอกรับรู้ได้

หลังแม่นมสี่ถูกโสวฝู่ฉู่พูดโน้มน้าว ให้ความร่วมมือในการรักษาอย่างว่าง่าย และไม่ปิดประตูอีก หยวนชิงหลิงต้องการเข้าไปตรวจอาการนาง นางก็ยินยอม เพียงทุกครั้งกำชับหยวนชิงหลิงหลายรอบว่าหลังออกไปต้องอาบน้ำสระผม เสื้อผ้าก็ต้องตากแดด

เมื่อถึงกลางเดือนเก้า วังหลวงป่าวประกาศข่าวดีออกมา ฮู่เฟยทรงพระครรภ์

ปกติเพิ่งตรวจสอบว่าตั้งครรภ์ อาจไม่ดีหากป่าวประกาศออกไป แต่ฮู่เฟยทรงดีพระทัย จึงพูดกันทั่ววังหลวง จากนั้นสั่งให้คนบอกกล่าวตระกูล เจ้าพระยาเจิ้งเป่ยก็กู่ร้อง คล้ายเพื่อแสดงให้เห็นว่าบุตรสาวเขาไม่ได้แต่งให้ตาแก่ไร้น้ำยา ดังนั้นจึงรีบประกาศเรื่องฮู่เฟยตั้งครรภ์ออกไป

ภายในวังหลวงนานหลายปีแล้วที่ไม่มีพระสนมคลอดบุตร ฮ่องเต้หมิงหยวนคิดว่าตนตอนนี้มีบุตรมากพอแล้ว คิดไม่ถึงฮู่เฟยกลับทรงตั้งครรภ์ ดังนั้นแม้เขาจะไม่แสดงสีหน้า แต่ในใจดีพระทัยอย่างยิ่ง

ฮ่องเต้หมิงหยวนเรียกตัวหยวนชิงหลิงเข้าวัง ตรัสถามนางถึงผงอู๋โยวที่เหลือสำรองอยู่ และให้หยวนชิงหลิงหยิบบางสิ่งนั้นออกมาให้เขาฟังเสียงหัวใจเต้นของเด็ก

หยวนชิงหลิงหลังทราบว่าฮ่องเต้หมิงหยวนทรงจริงจัง จึงทูลเขาว่า ตอนนี้ใช้หูฟังไร้ประโยชน์ ฟังไม่ได้ยิน ต้องรอให้อายุครรภ์มากกว่านี้จึงจะได้ยิน

ฮ่องเต้หมิงหยวนเกิดความผิดหวัง

ฮู่เฟยไม่ปิดบังความยินดีในใจต่อหน้าหยวนชิงหลิงแม้แต่น้อย ก่อนจับชายเสื้อฮ่องเต้หมิงหยวนพลางเอ่ยถาม “ฮ่องเต้เพคะ พระองค์ทรงอยากได้พระโอรสหรือพระธิดาเพคะ?”

คำพูดนี้ หากเอ่ยถามบุรุษไม่เคยเป็นบิดามาก่อน อาจต้องขบคิดครู่หนึ่ง

แต่ฮ่องเต้หมิงหยวนเป็นบิดามาหลายครั้ง ข้างกายมีทั้งพระโอรสธิดา ดังนั้นเมื่อได้ยินคำนี้ของฮู่เฟย เขาจึงตรัสว่า “ไม่กังวล โอรสหรือธิดาล้วนดีทั้งนั้น”

ฮู่เฟยได้ยิน เงยใบหน้าเปล่งปลั่งขึ้น “หม่อมฉันหวังคลอดพระโอรส จะได้สง่างามเช่นพระองค์เพคะ”

แววตาของฮ่องเต้หยวนชิงหลิงปรากฏความดีใจออกมาอย่างไม่ปิดบัง คำชมของพระสนมวัยเยาว์ ทำให้ใจผ่านสิ่งต่าง ๆ มาโชกโชนของเขาพอใจอย่างมาก

หยวนชิงหลิงเห็นฮ่องเต้หมิงหยวนห่วงใยฮู่เฟยเช่นนี้ ท่าทางการพูดล้วนระมัดระวัง ส่วนฮู่เฟยแววตาสีหน้าเปี่ยมล้นด้วยความสุข จึงคิดว่าฮู่เฟยอาจไม่ได้แอบรักฝ่ายเดียว ในใจเสด็จพ่ออาจมีสาวน้อยมีชีวิตชีวาผู้นี้เช่นกัน