บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 599

ท่านชายสี่โกรธจนหายใจไม่ทั่วท้อง

หลังจากรับราชโองการแล้ว เขาเหม่อลอยไปตั้งนาน ไม่รู้ว่ามันผิดพลาดตรงไหน ความตั้งใจแรกของเขาคืออะไร? ฆ่าคนนะ

เขาเป็นเจ้าสำนักของสำนักเหลิ่งหลัง การค้าที่ทำคือซื้อขายหัวมนุษย์ เขารับเงินของซูต๋าเหอมาหนึ่งแสนทำล้าน เพื่อเด็ดหัวของพระชายารัชทายาท

ตอนนี้เขายังต้องเอาเงินออกมาสองล้านตำลึง ยังรับพระชายารัชทายาทเป็นลูกศิษย์ไปแล้ว

สิ่งที่สำคัญคือตอนนี้เขายังถูกแต่งตั้งให้เป็นขุนนาง เป็นคนของราชสำนัก สำนักเหลิ่งหลังของเขาแต่ไหนแต่ไรก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับราชสำนัก ครั้งนี้ที่เขาเข้าเมือง เพื่อมาขายตัวเองหรือ?

เขานิ่งไปเป็นเวลาครึ่งชั่วยามเต็ม แล้วคว้ามือของหรงเยว่เอาไว้ สีหน้าดุร้าย “ซูต๋าเหอคนนั้นตอนนี้อยู่ไหน?”

“ได้ยินมาว่าถูกเนรเทศไปชายแดนแล้ว!”

ท่านชายสี่กัดฟันกล่าว “ข้าออกเงินหนึ่งหมื่นตำลึง เพื่อเอาหัวของมัน”

หรงเยว่ยิ้มอย่างเริงร่า” ได้เลย ข้าน้อยจะไปสั่งการเดี๋ยวนี้”

“เหมือนเจ้าจะดีใจมาก!” ท่านชายสี่เหลิ่งมองเขาอย่างนางอย่างเย็นชา

หรงเยว่เก็บอาการ “นายท่านก็รู้ เวลาที่ข้าน้อยโกรธมักจะยิ้ม มิเช่นนั้นจะได้รับฉายานักฆ่าหน้าหยกได้อย่างไร? การตัดสินใจของนายท่านน่ะถูกต้องแล้ว หลายๆสิ่งหลายๆอย่างก็เริ่มต้นมาจากซูเหอต๋า สำนักเหลิ่งหลังของเราตั้งแต่ก่อตั้งมาจนถึงวันนี้ ไม่เคยเจอเรื่องที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้มาก่อน ไอ้ซูต๋าเหอมันต้องเป็นความขุ่นเคืองระหว่างมนุษย์กับเทพเจ้าแน่เลย พลอยทำให้สำนักเหลิ่งหลังของเราลำบากไปด้วย ตัดหัวของมัน ถือว่าใจดีกับมันแล้ว”

ท่านชายสี่เหลิ่งสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วถอนหายใจ “ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ทำให้ลำบากหรือไม่ลำบากหรอก สิ่งที่สำคัญคือเรื่องราวทั้งหมดต้องหาหัวคนมารับผิดชอบ”

“ใช่ นายท่านพูดถูก หรงเยว่กล่าวอย่างโกรธเคือง นี่มันไม่ใช่หัวมนุษย์หนึ่งหัวก็จะสามารถแก้ไขปัญหาได้ แค่คิดว่าเขาซูต๋าเหอกลับกล้าที่จะสังหารพระชายารัชทายาท มันเป็นเรื่องที่น่าขยะแขยงมาก ยังสร้างความลำบากให้กับสำนักเหลิ่งหลังของเราอีก ไร้เหตุผลสิ้นดี”

ท่านชายสี่เจ็บหน้าอก ใช้มือกดมันเอาไว้ “พอได้แล้ว ไม่ต้องพูดอีกแล้ว รีบไปสั่งการเถอะ”

สองล้านตำลึง ไม่เท่าไหร่ แต่มันไม่ได้ดั่งใจ

อย่างไรก็ตาม เมื่อตกค่ำ ท่านชายสี่ก็อารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว

ท่าทางของคนในจวนอ๋องฉู่ที่ปฏิบัติต่อเขาได้เปลี่ยนไปอย่างมาก ทุกคนทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม หยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิงที่นั่งอยู่ในโต๊ะทานข้าวก็พูดยกยอเขา คำพูดที่สรรเสริญเยินยอต่างๆล้วนเอามาเยินยอเขา ทำให้หัวใจของเขาเบ่งบานเหมือนดอกไม้ในทันที

ถึงขึ้นทำให้เขาลืมจนเขาต้องค่อยๆย้อนคิด เมื่อคืนได้รับปากเรื่องที่จะบริจาคเงินหรือเปล่า

คนปกติจะหาเงินสองล้านตำลึง มันเป็นสิ่งที่ยากมาก แต่สำหรับท่านชายสี่ก็เหมือนกับถอนขนหน้าแข้ง สามารถเอาออกมาอย่างง่ายดาย เช้าวันรุ่งขึ้นเงินสองล้านก็มาถึง

หยู่เหวินเห้าที่ได้ผลประโยชน์ บีบแก้มตัวเอง แล้วพูดอย่างมีความสุด “คิดไม่ถึงว่าข้าจะสามารถหาเงินได้ด้วยหน้าตา”

เรื่องการกุศล เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการซื้อใจคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทางราชสำนักรู้ว่าคลังของประเทศกำลังอยู่ในช่วงลำบาก เงินก้อนนี้เข้าบัญชี ทำให้ขุนนางในราชสำนักมองหยู่เหวินเห้าเปลี่ยนไป ประชาชนยิ่งให้ความสนับสนุนหยู่เหวินเห้ามากขึ้นไปอีก

คนที่ดีใจที่สุดก็คือฮ่องเต้หมิงหยวน ได้แก้ไขปัญหาที่ใหญ่หลวงในใจไปอีกหนึ่งเรื่อง เชื่ออย่างสุดซึ้งว่าองค์รัชทายาทเป็นผู้มีบุญจริง

มีคุณงามความดีนี้เป็นฐานรองรับ หยู่เหวินเห้าก็ได้เอ่ยเรื่องเขาโรคเรื้อนกับฮ่องเต้หมิงหยวนอีกครั้ง บอกว่าหยวนชิงหลิงสามารถรักษาโรคเรื้อนได้

ฮ่องเต้หมิงหยวนมีความสุขมากในขณะนี้ หลังจากฟังแล้ว พระองค์ก็ไไม่ได้แสดงความคิดเห็น เพียงแต่พูดกับมู่หรงกงกง "ช่วงนี้ตาของข้าแปลกเล็กน้อย สามารถลืมตาได้แค่ข้างเดียว อีกข้างหนึ่งหลับตาไว้ตลอดเลย นี่มันเรื่องอะไรกัน? ต้องตามหมอหลวงมาจับชีพจรหน่อยแล้ว”

มู่หรงกงกงปิดปากแอบยิ้ม หยู่เหวินเห้าได้ขอบพระทัยอย่างเสียงดังแล้วจากไป

เสด็จพ่อหลับตาข้างหนึ่งลืมตาข้างหนึ่ง งั้นก็สะดวกมากแล้ว ไม่ขึ้นไปอย่างเปิดเผย แต่สามารถแอบขึ้นไป เรื่องลับๆล่อๆช่วงนี้จวนอ๋องฉู่ทำเยอะที่สุด