บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 698

หยวนชิงหลิงยิ้ม “เช่นนั้นนางก็ต้องพยายามช่วงชิงสักหน่อย”

“พี่ใหญ่ อย่าได้ใจเย็นจนเกินไป เสี้ยนจู่โหรหมิ่นนั้นไร้ยางอายเป็นที่สุด ใครจะรู้ว่าจะใช้วิธีการสกปรกอะไร ให้พี่เขยอยู่ห่างจากนางเอาไว้”

“พี่เขยเจ้าไปที่กองทัพทางใต้ อีกสองวันจะผ่านฮู่ยโจว จากนั้นจะตรงลงไปที่หนานอาน ”หยวนชิงหลิงบิดเอวอย่างเกียจคร้าน “รอให้กลับมาก็คงผ่านไปครึ่งเดือนกว่าแล้ว เกือบจะถึงสิ้นปี ถึงตอนนั้น เกรงว่าเรื่องแต่งงานของเสี้ยนจู่โหรหมิ่นคงกำหนดไว้เรียบร้อยแล้ว”

หยวนชิงผิงนิ่งอึ้ง “อะไรนะ อีกสองวันจะไปฮู่ยโจว เสี้ยนจู่โหรหมิ่นกับคุณหนูห้าก็เตรียมตัวออกเดินทางไปยังฮู่ยโจววันนี้”

“พวกนางไปทำอะไรที่ฮู่ยโจว”หยวนชิงหลิงถาม

หยวนชิงผิงนั่งตัวตรง “พ่อสามีข้าจะต้องไปตระเวนตรวจตรากองทัพมิใช่หรือ ไปที่กองทัพทางใต้แล้วก็ต้องลงไปฮู่ยโจว บ้านเก่าของตระกูลกู้อยู่ที่ฮู่ยโจว จะกลับไปเยี่ยมเหล่าผู้อาวุโสในตระกูล พอดียายสะใภ้น้อยตายแล้ว ฮูหยินรองต้องกลับไปร่วมพิธีศพ จึงพาคุณหนูห้าไปด้วยกัน ”

“คุณหนูห้าของพวกเจ้าไปร่วมงานศพ เสี้ยนจู่โหรหมิ่นนางตามไปด้วยหมายความว่าอย่างไร”หยวนชิงหลิงถามอย่างประหลาดใจ

“ใครจะไปรู้ ได้ยินว่านางเองก็กำลังจะไปเยี่ยมญาติที่ฮู่ยโจวพอดี จึงได้พาพวกบ่าวรับใช้ทั้งน้อยใหญ่ไปด้วย เดิมทีข้าก็นึกไม่ออกว่าพี่เขยนั้นไปตระเวนตรวจกองทัพกับพ่อสามีข้า ตอนนี้นึกขึ้นได้ นางคงไม่ได้ไล่ตามพี่เขยไปหรอกนะ”

หยวนชิงหลิงครุ่นคิด ส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ขนาดนั้น นางเองก็กำเนิดในตระกูลใหญ่ ทำไมต้องทำเรื่องเช่นนี้ด้วย”

ไล่ตามชายหนุ่มตัวเองหมายปอง เป็นเรื่องที่ธรรมดามากในยุคสมัยที่นางมีชีวิตอยู่

แต่ว่าที่นี่ โดยเฉพาะคุณหนูในตระกูลสูงศักดิ์ จะถือขนบธรรมเนียม เป็นไปไม่ได้ที่จะวิ่งไล่ตามผู้ชายไป

บางทีอาจเป็นความบังเอิญก็เป็นได้

อีกอย่าง แม้ว่าจะตามไปจริงๆก็ตาม เจ้าห้าอยู่ในกองทัพ และไปฮู่ยโจวแล้วก็จะไปยังหนานอานทันที คงไม่มีทางได้พบกับเสี้ยนจู่โหรหมิ่นแน่ นางเองก็คงจะไปหาเจ้าห้าที่กองทัพ แต่หญิงสาวที่ไหนจะได้เข้าไปในค่ายทหารอย่างง่ายดาย ด้วยเหตุนี้จึงไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง

ฉะนั้น หยวนชิงหลิงจึงวางใจ หลังจากคุยกับหยวนชิงผิงอยู่ชั่วครู่ แล้วก็ไปพูดคุยเป็นเพื่อนคุณย่าทั้งสองท่าน พลบค่ำก่อนฟ้าจะมืดก็เดินทางกลับจวน

ทางด้านเขาโรคเรื้อน ยังต้องขึ้นไปอีกครั้งสองครั้ง ได้มีคนทยอยลงจากเขากลับบ้านไปหาครอบครัวกันแล้ว อีกหลายคนก็กำลังร้อนใจ หวังว่าจะได้กลับบ้านไปฉลองเทศกาลตรุษจีนกับครอบครัว ฉะนั้นจึงกระตือรือร้นในการให้ความร่วมมือรักษามาก

ตำรับยาในการรักษาโรคเรื้อน ได้ผ่านการประกาศจากทางราชสำนักไปยังพื้นที่ต่างๆแล้ว แต่ว่า ก็ได้กำชับหมอในแต่ละพื้นที่ ให้พิจารณาในการใช้ยาตามอาการของคนไข้ ยิ่งกำชับอีกว่าโรคเรื้อนนั้นไม่ว่าอย่างไรก็เป็นโรคที่สามารถติดต่อกันได้ ในการรักษาช่วงแรกนั้น ต้องทำการรักษาโดยการกักบริเวณ

หยวนชิงหลิงเป็นคนที่นั่งไม่ติดที่ หิมะตกแล้วไม่ขึ้นเขา แต่ไปยังซุ้มโจ๊กพร้อมกับทังหยาง ไปเยี่ยมเยียนเด็กและคนแก่ที่สถานฝูโย่ว

วันเวลาผ่านไปอย่างไร้สุ้มเสียงเช่นนี้เป็นระยะเวลาสิบวัน ก่อนหน้านี้เจ้าห้าเคยบอกว่าน่าจะกลับมาหลังผ่านไปครึ่งเดือน ลองนับเวลาดูแล้ว ยังเหลือแค่ห้าวันเท่านั้น

ประจำเดือนของนางมาช้ากว่าปกติหลายวัน ทำเอานางตกใจไม่น้อย นางกินยาคุมกำเนิดมาตลอด แต่เหมือนกับว่าเดือนที่แล้วนางลืมกินยา มัวแต่ยุ่งจนนึกไม่ถึงชั่วขณะ

โชคดี ผ่านไปอีกสองวันก็มาแล้ว ตอนนี้นางหวังเป็นอย่างยิ่งว่าในกล่องยาจะมีถุงยางอนามัยปรากฏขึ้นหลายกล่องหน่อย ไม่จำเป็นต้องกินยาตลอด

หลายวันมานี้แม่นมฉีน้ำร้อนลวกบาดเจ็บ นางเอายาทาแผลน้ำร้อนลวกไปให้ เปิดกล่องยาขึ้นมา เป็นไปตามที่คาดเอาไว้ ในกล่องยามีถุงยางอนามัยยี่ห้อหนึ่งปรากฏอยู่หลายกล่อง นางเอาออกมามองอยู่ชั่วครู่ คิดถึงตอนที่จะให้เจ้าห้าสวมเจ้าสิ่งนี้ คงจะรู้สึกรังเกียจเป็นอย่างยิ่งแน่ๆ นางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขำขึ้นมา

แม่นมฉีมองนางอย่างรันทดใจ “พระชายารัชทายาท ข้าน้อยน่ารำคาญขนาดนี้เชียวหรือ น้ำร้อนลวกท่านไม่สงสารไม่ว่า ยังจะหัวเราะอีกหรือ”

หยวนชิงหลิงรีบเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าทันที หายาทาแผลน้ำร้อนลวกให้นาง ใบหน้ายังคงอดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นความสดใสเป็นประกาย“สงสาร ข้าย่อมต้องสงสารอยู่แล้ว มา จะเป่าให้เจ้า”

แม่นมฉีก็ยิ้มขึ้นมา “ข้าน้อยไม่ใช่เหล่าคุณชายเสียหน่อย”

หยวนชิงหลิงทายาทาแผลน้ำร้อนลวกให้นาง “บ้านมีหนึ่งเฒ่าเหมือนมีเจ้าทรัพย์ เจ้ากับแม่นมสี่ล้วนเป็นสิ่งล้ำค่าของจวนอ๋องฉู่”

ดวงตาของแม่นมฉีร้อนผ่าวขึ้นมา คิดถึงตอนแรกๆที่ล่วงเกินพระชายารัชทายาทไปมากมาย แค่พระชายารัชทายาทไม่ได้ใส่ใจเรื่องเก่าๆที่ผ่านมาเลยสักนิด ยังคงดีกับนางขนาดนี้ พระชายารัชทายาทช่างแตกต่างกันกับก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิงเหมือนเป็นคนละคน