บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 730

เต๋อเฟยค่อยๆเดินไปข้างหน้า ฮองเฮาฉู่พูดขึ้นอย่างเป็นห่วงว่า “เต๋อเฟย ระวังตัวด้วย”

เต๋อเฟยไม่พูดอะไร เพียงมองดูปิ่นปักผมบนคอหยู่เหวินหลิง กลัวเพียงอย่างเดียวคือจะเป็นการทำให้เสียนเฟยยิ่งโกรธ แล้วนางจะแทงลงไปอย่างไม่สนใจอะไร

นางพอมีวิชาหมัดเท้าปักบุปผา ก็เลยคิดว่าเดี๋ยวเมื่อเปลี่ยนเจ้าหญิงออกมาได้แล้ว นางจะสามารถรวบจับเสียนเฟยได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้น นางค่อยๆขยับเข้าไป เหยียดยื่นมือทั้งคู่ออก พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้ามาแล้ว เจ้าปล่อยตัวเจ้าหญิงเถอะ”

“คลานมา”เสียนเฟยจะไม่รู้ว่าในใจของนางคิดอย่างไรหรือ? มือเท้าเต๋อเฟยปราดเปรียว หากไม่คุกเข่าอยู่บนพื้น จะง่ายที่จะให้นางจับหรือ?

เต๋อเฟยโกรธจนดวงตาแดง ในแง่ของความอัปยศ ยังไม่มีใครเคยเอาชนะเสียนเฟย

แต่ครั้งนี้จะกระตุ้นนางไม่ได้ ทำได้เพียงค่อยๆคุกเข่าลง แล้วก็คืบคลานไปข้างหน้า

องครักษ์รักษาพระองค์อยากที่จะเข้าใกล้ กลับถูกเสียนเฟยตะคอกด่ากลับไป

ฮองเฮาฉู่กับพวกนางสนมต่างมองดูอยู่อย่างหวาดกลัว เต๋อเฟยคนนี้เป็นที่ชื่นชอบมาก บวกกับไม่มีลูก ทุกคนต่างก็ไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับนาง

ภายในวังเคยเกิดเรื่องเช่นนี้เสียที่ไหน? ไม่มีใครกล้าคิด ว่าภายในวังจะมีเรื่องที่นางสนมจับเจ้าหญิงเป็นตัวประกัน แล้วคนที่ถูกจับตัวเป็นประกันยังเป็นลูกสาวของตนเอง

เต๋อเฟยคลานเข้าไป พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “เอาล่ะ เจ้าปล่อยตัวเจ้าหญิงได้แล้ว”

เสียนเฟยหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม ค่อยๆยกมือขึ้น เอาปิ่นปักผมที่จ่ออยู่บนคอหยู่เหวินหลิงออก ทุกคนต่างก็ค่อยโล่งอก ฮองเฮาฉู่กำลังจะเรียกให้เจ้าหญิงรีบกลับมา กลับไม่ทันระวังเสียนเฟย ใช้ปิ่นปักผมกรีดบนหน้าผากของเต๋อเฟย

เป็นแผลที่โหดร้ายมาก มือกำปิ่นปักผมไว้แน่น แล้วก็ใช้แรงกรีดบนหน้าผากของเต๋อเฟย ในขณะที่เลือดพุ่งกระฉูด ก็ได้ใช้เท้าถีบบนหัวของเต๋อเฟย จนเต๋อเฟยกลิ้งลงมาจากบันไดหิน

และนางยังสามารถกลับไปคว้าจับเส้นผมของหยู่เหวินหลิงไว้อย่างรวดเร็ว แล้วก็กดไว้บนพื้นต่อ

ทุกคนตกตะลึง แล้วก็มีคนรีบเข้าไปประคองเต๋อเฟย เลือดไหลอาบแก้มเต๋อเฟย จนแทบจะเป็นลมไป

ฮองเฮาฉู่โกรธจนสั้นไปทั้งตัว พร้อมพูดขึ้นว่า “เสียนเฟย เจ้าบ้าไปแล้วจริงๆหรือ?”

เสียนเฟยไม่ได้บ้า เรียกเต๋อเฟยเข้าไป เพียงเพราะอยากที่จะระบายความโกรธเท่านั้น

แล้วก็เพราะนางไม่ได้บ้า ถึงได้ไม่ยอมที่จะแลกหยู่เหวินหลิงกับเต๋อเฟย ฮ่องเต้ไม่มีทางประทานราชโองการปูนบำเหน็จให้กับตระกูลซูเพื่อเต๋อเฟย ในวังหลังเต๋อเฟยไม่มีลูก ไม่ใช่คนที่มีความสำคัญอะไร ฮ่องเต้จะยอมเสียสละเพื่อนางได้อย่างไร?

แต่หลิงเอ๋อร์ไม่เหมือนกัน ตอนนี้เขากระตือรือร้นที่จะส่งเสริมเศรษฐกิจ มีความต้องการที่จะซื้อใจพ่อค้า และงานอภิเษกกับตระกูลเหลิ่งก็กำหนดแล้ว เขาจะไม่ยอมสูญเสียใหญ่เพราะเรื่องเล็ก

เพื่อประโยชน์ของกิจการราชสำนัก เพื่อแผ่นดินนี้ ไม่ว่าจะเสียสละมากแค่ไหนเขาก็ยอมรับได้

หยู่เหวินหลิงร้องไห้อย่างหนักหน่วง พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านแม่ ท่านอย่าทำเช่นนี้ ท่านจะฆ่าท่านแม่เต๋อหรือ?”

นางเห็นใบหน้าเต๋อเฟยเต็มไปด้วยเลือด นึกว่าเต๋อเฟยจะตายแล้ว ร้องไห้จนเสียงแหบ

“ตามฮ่องเต้กับหยวนชิงหลิงมา ไม่อย่างนั้น วันนี้ข้าจะขอตายอย่างมีศักดิ์ศรี ดีกว่าต้องอยู่อย่างไร้เกียรติ”

ท่าทีฮองเฮาฉู่กับกุ้ยเฟยเคร่งขรึมมาก วันนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ พวกนางทั้งสอง คนหนึ่งปกครองวังหลังทั้งหก คนหนึ่งเป็นคนรับผิดชอบจัดการ ล้วนจะต้องรับโทษ

แต่ตอนนี้หากฮ่องเต้กลับพระชายารัชทายาทยังไม่มา เกรงว่าคงจะควบคุมเหตุการณ์ไว้ไม่ได้

ฮองเฮาฉู่จึงต้องสั่งคนไปตามฮ่องเต้หมิงหยวนมาอีกครั้ง

มู่หรูกงกงได้ฟังรับรู้เรื่องนี้แล้ว ก็ตกใจอย่างมาก อยากที่จะเข้าไปทูลรายงาน กลับคิดไม่ถึงว่าเพิ่งเคาะประตูไปหนึ่งที ฮ่องเต้หมิงหยวนก็ตะคอกด่าให้ไสหัวไปทันที

วันนี้ฮ่องเต้หมิงหยวนได้เชิญเหล่าขุนนางและผู้อาวุโสในราชวงศ์ ที่สำคัญที่สุดในราชสำนักมา ปรึกษาว่าควรที่จะปลดองค์ชายรัชทายาทหรือไม่ พวกขุนนางยังดี ทางด้านผู้อาวุโสในราชวงศ์ นอกจากอ๋องชินลุ่ย แทบทุกคนล้วนเห็นด้วยกับการต้องปลดองค์ชายรัชทายาท

ในขณะที่เขากำลังหงุดหงิดอย่างมาก มู่หรูกงกงมารบกวน จึงต้องระบายอารมณ์ออกไป

มู่หรูกงกงรีบถอยออกมาอย่างตกใจ สำหรับฮ่องเต้แล้ว ตอนนี้เรื่องที่ใหญ่ที่สุดล้วนเทียบไม่ได้กับเรื่องขององค์ชายรัชทายาท พรุ่งนี้ก็ถึงวันว่าราชการเช้าแล้ว หากวันนี้ไม่ได้รับความเห็นอันเป็นความเดียวกันระหว่างขุนนางกับผู้อาวุโสในราชวงศ์ เช้าวันพรุ่งนี้ก็จะเกิดการโต้เถียงกันในที่ว่าราชการ