บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 807

อ๋องชินเป่าแทบไม่อยากเชื่อ แต่ต่อให้ไม่เชื่อ ก็จะต้องลองทำตามที่หยวนชิงหลิงพูด

เขาเติบโตมากับพระชายาตั้งแต่เล็ก รู้ว่านั่นคือยาพิษอะไร และก็รู้ว่าพิษนี้ร้ายแรงขนาดไหน ไม่มียาถอนพิษ เมื่อกินลงไปแล้ว ภายในเจ็ดวันจะมีเลือดออกทั้งเจ็ดทวารจนตาย ก่อนตาย จะต้องผ่านความเจ็บปวดทุกอย่างมากมาย จนสุดท้ายตายอย่างอนาถ ทั่วทั้งร่างกายไม่มีชิ้นเนื้อดี

ดังนั้น วินาทีที่เขาเห็นพี่สะใภ้กินยาพิษลงไป หัวใจแทบแตกสลาย

นางไม่เห็นแก่ไมตรีจิตความรักใคร่ต่อกัน เขายังคงจำได้ถึงความรักที่นางเลี้ยงดูมา

เขาหยิบมีดสั้นออกมา พร้อมพูดขึ้นว่า “จะเอาเลือดเท่าไหร่ ข้าทำเอง”

หยวนชิงหลิงรีบพูดห้ามขึ้นว่า “ไม่ ท่านอ๋องอย่าทำไปเรื่อย ในเมื่อจะเอาเลือดแห่งความเกลียดแค้น เพราะฉะนั้นต้องเอาเลือดตรงขั้วหัวใจของท่านอ๋อง ไม่ต้องมาก ขอเพียงไม่กี่หยดก็พอ ข้ามีเครื่องมือในการเก็บเลือดโดยเฉพาะ ท่านอ๋องเพียงแค่นอนราบให้ดีก็พอ”

อ๋องชินเป่าจ้องมองดูนางด้วยแววตามืดมน พร้อมพูดขึ้นว่า “เรื่องไร้สาระ” ใช้เลือดเป็นยาข้าเคยได้ยิน แต่ไม่เคยได้ยินว่ามีการแบ่งใช้เลือดส่วนไหน

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างสงบว่า “หากท่านอ๋องไม่เชื่อ ข้ากลับก็ได้”

อ๋องชินเป่าจ้องมองดูนางอย่างเย็นชาสักพัก ค่อยปล่อยวางการป้องกันแล้วปล่อยให้นางเข้ามาใกล้

ยาชา ฉีดเข้าไปได้อย่างคล่องตัว อะซี่ตาไวมือไว รีบปิดประตูทันที หันกลับมาก็เห็นหมันเอ๋อ ใช้มือแกะเสื้ออ๋องชินเป่าเปิดออก นางพูดขึ้นอย่างแปลกประหลาดใจว่า “หมันเอ๋อ เจ้าดูคุ้นเคยกับการถอดเสื้อผ้าของผู้ชายมากเลยนะ”

ตอนนี้หมันเอ๋อยิ่งอยู่ก็ยิ่งกล้าหาญแล้ว พร้อมพูดขึ้นว่า “อย่าเพิ่งพูดเรื่องพวกนั้น มาช่วยพระชายารัชทายาท”

อะซี่รู้ว่าต้องรวดเร็ว จึงไม่พูดอะไรไปเรื่อยอีก รีบมาช่วยยกอ๋องชินเป่าวางลงบนพื้น ให้เขานอนราบ

เสื้อท่อนบนถูกแกะออก ตรงใกล้ๆหัวใจ มีก้อนนูนรูปร่างเหมือนเล็บก้อนหนึ่งจริงๆด้วย หมันเอ๋อสูดลมหายใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ผิด เป็นวิชาหลอนจิตไม่ผิด”

เมื่อวานได้เลือดลูกของกู้จือมา หมันเอ๋อก็สันนิษฐานแล้วว่า มนต์สะกดจิตนี้อาจจะไม่สามารถคลายได้ ดังนั้นเมื่อวานจึงปรึกษากันว่าให้เขาดื่มลงไปก่อน ค่อยให้พระชายาใช้วิธีกระตุ้นให้โกรธเกลียดเจ็บปวดด้วยวาจาที่รุนแรง ให้เลือดพุ่งไหลเวียน เมื่อเลือดไหลเวียนอย่างรวดเร็ว จะพบกับเลือดแห่งการสาปแช่ง ค่อยๆสะสม ก่อตัวเป็นรูปนูนอยู่เหนือหัวใจ เพียงแค่กรีดให้เลือดไหลออกมา ก็สามารถแก้คำสาปได้

ด้านนอกเห็นว่าประตูถูกปิดกะทันหัน จึงเรียกหาท่านอ๋องอยู่หลายที น้ำเสียงร้อนใจ เมื่อได้ยินเสียงหมาป่าคำราม ทุกอย่างเงียบสงบ

หยวนชิงหลิงผ่าหนังแยกออกเนื้ออย่างชำนาญ อะซี่ทำตามที่หมันเอ๋อพูด กดบนและล่างด้วยสองนิ้ว ดันแรงไปในทิศทางที่นูน แล้วก็เห็นเลือดพุ่งออกมา

ในขณะที่เลือดกำลังสาดกระเซ็น เม็ดสีแดงสดเม็ดหนึ่งถูกบีบออกมาจากในเนื้อ สิ่งนั้นก็เหมือนเมล็ดข้าว กระทั่งน้อยกว่าบ้าง

หมันเอ๋อพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “พระชายารัชทายาท คือสิ่งนี้ รีบทำลายทิ้ง”

หยวนชิงหลิงยกมือใช้มีดแทงลง สามารถตัดสิ่งนั้นออกเป็นชิ้นๆได้

หลังจากที่เมล็ดข้าวนั่นแตกสลาย ก็ยังมีเลือดไหลออกมา หมันเอ๋อสูดลมหายใจพร้อมพูดขึ้นว่า “เลือดไม่เยอะ ดูแล้วน่าจะเลี้ยงมาประมาณหนึ่งปีกว่า”

“นี่คืออะไรหรือ?”อะซี่น่าตกใจ เม็ดเล็กๆนั่น ทำไมถึงได้มีเลือดไหลออกมาเยอะขนาดนี้

“หนอนของวิชาหลอนจิต”

“หนอน? โอ้สวรรค์ วิชาหลอนจิตคือพิษกู่หรือ?”อะซี่รู้สึกเสียวซ่าไปถึงหนังศีรษะขึ้นมาในทันใด

หมันเอ๋อพูดขึ้นว่า “มนต์สะกดวิชาลวงตาส่วนใหญ่ของหนานเจียง ล้วนใช้หนอนเป็นตัวนำ”อะซี่ คิดไม่ถึงว่านางจะไม่รู้ เรื่องนี้คนหนานเจียงต่างก็รู้

หยวนชิงหลิงรีบเย็บบาดแผลให้กับอ๋องชินเป่าอย่างรวดเร็ว และก็ถามขึ้นอย่างค่อนข้างแปลกใจว่า “หมันเอ๋อ เมื่อกี้นั่นคือหนอนกู่หรือ? เจ้าบอกว่าวิชาหลอนจิต เพียงแค่ต้องเอาเลือดออกมาก็พอแล้วไม่ใช่หรือ?”

“ใช่ ปกติเป็นเช่นนี้ แต่หากหนอนเติบใหญ่แล้ว ก็จะต้องเจาะเอาหนอนออกมา” หมันเอ๋อใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเลือดบนพื้น แล้วก็ใช้ไฟเผาทิ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “หนอนแข็งแกร่งมาก หากไม่เผาทิ้งจะสามารถเกิดขึ้นใหม่ได้อีก”