บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 813

หลังจากที่ทุกคนออกไปกันหมดแล้ว ในห้องโถงก็มีแต่ความเงียบ สายตาที่มีแววอึมครึมจ้องหยู่เหวินเห้าอยู่นาน จึงเอ่ยถามด้วยเสียงเบาว่า “พระองค์ ยังต้องการตามตัวหงเหมยคนนั้นมาถามหรือไม่”

หยู่เหวินเห้าได้ตกตะลึงจนนิ่งงันไปแล้ว สำหรับเบาะแสทางด้านฉู่หมิงหยางที่เขาตั้งตาเฝ้าคอยตลอดมา คิดว่าอย่างน้อยก็คงจะสามารถงัดสิ่งที่มีประโยชน์ออกมาได้บ้าง คิดไม่ถึงว่า กลับเป็นดาบที่แหลมคม ชี้ตรงมายังความสุขในชีวิตคู่ของเขา

“ท่านเชื่อหรือไม่”หยู่เหวินเห้าถามโสวฝู่ฉู่

โสวฝู่เอ่ยอย่างยากลำบากอยู่บ้างเล็กน้อย “ถ้าหากพระองค์ยืนยันว่าไม่ใช่ตัวท่านเอง เช่นนั้นข้าก็คงได้แต่เชื่อท่าน”

“ถามว่าใจท่านเชื่อหรือไม่ ไม่ได้ถามว่าปากท่านเชื่อหรือไม่ ”หยู่เหวินเห้ากระวนกระวายใจยิ่งนัก ดีที่เรื่องนี้มีคนรับรู้ไม่มากนัก และคนสองคนเมื่อครู่นั้นคงไม่กล้าจะปริปากแม้แต่คำเดียว ทางด้านยายหยวนนั้นคงจะปิดบังไม่ได้แน่

“คนอื่นจะเชื่อหรือไม่ไม่สำคัญ องค์รัชทายาทบริสุทธิ์ก็พอแล้ว”โสวฝู่ฉู่ส่ายหน้า ใช้น้ำเสียงอบอุ่นในการพูดจา “ความผิดที่รัชทายาทกระทำไปก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไร ก็แค่เหมือนกับพ่อตาของท่านเจ้าพระยาจิ้งเท่านั้น”

“ตาเฒ่า คำพูดนี้เกินไปแล้ว”หยู่เหวินเห้าเอ่ยอย่างโมโห เอาเขาไปเปรียบกับใครไม่เปรียบ แต่เอาไปเปรียบกับพ่อตาของเขา เจ้าพระยาจิ้งนับไม่ได้ว่าเป็นคนด้วยซ้ำไป

โสวฝู่ฉู่ตบโต๊ะทีหนึ่ง พ่นลมหายใจถลึงตากว้าง “ไม่เช่นนั้นจะให้พูดอย่างไร หาเรื่องเดือดร้อนให้ท่านหรืออย่างไร มีทั้งหลักฐานและพยาน ท่านจะให้ข้าปิดหูปิดตาเชื่อว่าท่านบริสุทธิ์หรืออย่างไร ”

หยู่เหวินเห้าโกรธจนนิ่งอึ้ง “ข้านั้นบริสุทธิ์ ข้าไม่เคยแตะต้องนางแม้แต่เส้นผมเส้นเดียว”

โสวฝู่พูดเสียงเย็นว่า “ใช่ ไม่แตะต้องเส้นผมแต่แตะต้องส่วนอื่น ไม่เช่นนั้นลูกในท้องของนางจะมาจากไหน เจ้าหยู่เหวินจุนนั่น……เป็นคนที่ไร้น้ำยา”

“ใต้หล้านี้ก็ไม่ได้มีแต่หยู่เหวินจุนคนเดียวเท่านั้น”

“ผู้ชายมากมายในใต้หล้านี้ ทำไมไม่ใส่ร้ายคนอื่น ทำไมต้องเป็นท่านเล่า”

“ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร ”หยู่เหวินเห้ากระทืบเท้า ไม่อยากจะเชื่อปฏิกิริยาของโสวฝู่จริงๆ “ทำไมท่านจริงเชื่อ ท่านไม่เข้าใจในนิสัยใจคอพื้นฐานของข้าสักนิดเลยหรือ ถ้าข้าต้องการย่อมมีผู้หญิงมากมาย ทำไมต้องเป็น ……”

“เป็นอะไร”โสวฝู่ฉู่ตัดบทเขาด้วยเสียงเย็น “นางทำให้ท่านไม่มีสง่าราศีหรืออย่างไร เป็นถึงสามีภรรยากันแล้ว ยังจะรังเกียจอะไรอีก ช่างเถอะ วันนี้เรื่องราวก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ท่านกลับไปเตรียมการ แต่งงานรับนางเข้าบ้านซะ ลูกจะเกิดมาไม่มีพ่อไม่ได้ ”

หยู่เหวินเห้าลุกขึ้นมาคว่ำโต๊ะทันที “แต่งงานกับนาง หยุดคิดไปได้เลย ให้นางฝันไปเถอะ เด็กคนนั้นไม่ใช่ของข้า ตีข้าให้ตายก็ไม่ยอมรับ นางไม่ได้ทำให้ข้าไม่มีสง่าราศี แต่เป็นการทำให้ตระกูลฉู่ของพวกท่านต้องด้อยค่า พยานหลักฐานอะไรกัน คำรับสารภาพจากการบีบบังคับเชื่อไม่ได้ คำพูดจากปากพยานยิ่งเชื่อไม่ได้ ข้าเชื่อตัวข้าเอง ขอตัวลาก่อน”

หยู่เหวินเห้าหมุนตัวจะจากไป

“ช้าก่อน ”โสวฝู่เรียกตัวเขาเอาไว้

หยู่เหวินเห้าหันหน้ากลับมา ในแววตามีไฟแห่งโทสะลุกโชน “ทำไม ยังคิดจะบังคับยัดเยียดเด็กให้กับข้าหรือ”

สายตาของโสวฝู่ฉู่มีแววแห่งความมีสติปัญญาวาบผ่านอีกครั้ง “เห็นทีจะไม่ใช่ของท่านจริงๆ ใจเย็นๆ คิดดูดีๆ คิดซิว่าเรื่องนี้มีแผนการร้ายอะไรซ่อนอยู่”

หยู่เหวินเห้าจ้องมองเขา “ท่านหยั่งเชิงข้าหรือ”

“ไม่เช่นนั้นจะให้ทำอย่างไร แม้จะไม่ได้ให้กินยาบังคับสารภาพ นางพูดปดหรือไม่ข้าดูแวบเดียวก็ดูออกแล้ว ยังมีคนเมื่อครู่ทั้งสองนั้น ยืนยันหนักแน่นว่าเป็นท่าน แต่หลังจากรู้สถานะของท่านก็กลับคำ แต่นั่นล้วนเป็นผลมาจากความตกใจ พวกเขาไม่ได้โกหก”