บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 831

จวนอ๋องอัน

หลังจากกินอาหารค่ำแล้วอ๋องอันก็รู้สึกไม่สบายตัวเลยสักนิด ประเดี๋ยวรู้สึกหนาว ประเดี๋ยวรู้สึกร้อน ประเดี๋ยวสีหน้าก็แดงก่ำไปหมด แดงเถือกไปจนถึงหลังใบหู

พระชายาอันมองเขาที่ดูจะนั่งไม่เป็นสุข ถามขึ้นว่า “ทำไมหรือ ไม่สบายหรือไม่”

“ไม่ใช่ไม่สบาย รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องนิดหน่อย”อ๋องอันลุกขึ้นยืน เดินวนเวียนไปมาในห้องหนึ่งรอบ เห็นสีหน้าของพระชายาอันเหมือนถูกทำให้ตกใจ ก็รีบพูดว่า “ไม่ใช่ข้า เป็นเรื่องราชการ คงจะเกิดข้อผิดพลาดเล็กน้อยจากความประมาท”

“อย่างนั้นหรือ เช่นนั้นท่านจะไปตามสะสางหรือไม่”พระชายาอันถามอย่างเอาใจใส่

อ๋องอันครุ่นคิด “พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”

เพียงแต่ นั่งลงก็รู้สึกไม่สบายใจ จึงลุกขึ้นยืนอีกครั้ง “ข้าออกไปสักหน่อยดีกว่า”

“ได้ รีบไปรีบกลับ”พระชายาอันลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมให้เขา คลุมให้เขาด้วยตนเอง “ข้างนอกอากาศหนาวแล้ว ใส่หนาหน่อยประเดี๋ยวจะไม่สบาย”

มองดูแววตาที่อ่อนโยนของพระชายาอัน หัวใจของเขาก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา หอมไปที่หน้าผากของนางหนึ่งที “ข้าคงจะไม่ได้กลับมาเร็วนัก เจ้าพักผ่อนเร็วหน่อย ไม่ต้องรอข้า”

“ได้ รู้แล้ว”พระชายาอันสีหน้าแดงระเรื่อ ใช้สายตาส่งเขาที่หมุนตัวเดินออกจากประตูไป

เพิ่งจะออกไป ในลานบ้านก็มีคนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน กดเสียงลงต่ำและพูดว่า “ท่านอ๋อง รัชทายาทกำลังเดินทางมาที่จวนอ๋องอัน ”

แววตาของอ๋องอันนิ่งขรึม “พาคนมาด้วยหรือไม่”

“พาแค่สวีอีมา”

อ๋องอันหันหน้ากลับไปมองที่ประตูลานบ้านแวบหนึ่ง เดินอย่างรวดเร็วออกไปด้านนอก “อย่าเอะอะไป เชิญรัชทายาทไปที่เรือนด้านข้าง บอกว่าข้ากำลังอาบน้ำ ให้เขารอสักครู่”

เขากดเสียงลงต่ำ “จากนั้นก็ไปเตรียมม้าเร็วให้ข้าหนึ่งตัว ข้าจะออกจากเมืองหลวงคืนนี้”

“ท่านอ๋อง ไปจากเมืองหลวงตอนนี้ไม่เหมาะ”

“จำเป็นต้องไป หลบสถานการณ์เลวร้ายไปก่อน หยู่เหวินเห้าไม่มีหลักฐาน ก็แค่สงสัยเท่านั้น จะเก็บอ๋องชินเป่าไว้นานไม่ได้ รอให้ประหารเขาแล้วข้าค่อยกลับมา หลังจากข้าไปแล้ว เจ้าให้คนรายงานพระชายา บอกว่าข้าออกไปทำงานนอกเมือง”

“พ่ะย่ะค่ะ ”องครักษ์รับคำสั่ง “ข้าน้อยจะสั่งให้คนตามท่านไปด้วย”

“เดี๋ยวนี้ ”อ๋องอันจัดคอเสื้อคลุมให้ตั้งขึ้น รีบเดินออกไปจากประตูหลัง

หลังจากที่หยู่เหวินเห้าพูดคุยกับอ๋องชินเป่าแล้ว ก็พาสวีอีตรงมายังจวนอ๋องอัน

เขาสามารถทำการตรวจสอบอย่างช้าๆ แต่เหมือนที่อ๋องชินเป่าพูด คงตรวจสอบอะไรไม่ได้ชั่วคราว นอกเสียจากลู่หยวนจะตื่นขึ้นมา เปรียบเทียบกับคำให้การของเขา เช่นนั้นก็จะไม่ยอมรับก็ไม่ได้แล้ว

แต่ว่า ไม่รู้ว่าลู่หยวนจะตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ ทางด้านเสี้ยวหงเฉิงจะจับตาดูและจับคนก็ไม่ใช่เรื่องที่ใช้เวลาสั้นๆ เขาไม่สามารถรอต่อไปได้แล้ว จำเป็นต้องหาความคืบหน้าจากทางด้านพี่สี่ให้ได้ ตามหาแผนที่ทางการทหารคืนมา

แม้จะต้องฉีกหน้าของพี่สี่ออกมา ก็ไม่สามารถให้เขาหลอกลวงได้อีก แต่ว่า ยังไม่จำเป็นต้องฉีกหน้าในตอนนี้ เพราะว่ามีหลักฐานไม่เพียงพอ ถ้าหากฉีกหน้าในตอนคับขันเช่นนี้จะกลับกลายเป็นเรื่องไม่ง่าย สามารถล่อให้ออกมานั้นดีที่สุด

เข้าไปในจวนอ๋องอัน ผู้ดูแลบ้านเห็นเขาเข้ามา ก็พูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “ทำไมพระองค์ทรงมาดึกเช่นนี้ หลังจากท่านอ๋องกินอาหารค่ำแล้ว ก็ไปอาบน้ำ ท่านไปรอที่เรือนด้านข้างสักครู่ ประเดี๋ยวท่านอ๋องก็มา ”

หยู่เหวินเห้าลูบที่ท้อง “มีของกินหรือไม่ ข้าหิวแล้ว”เมื่อครู่ได้เตรียมอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่ได้กินสักคำ ดื่มเหล้าไปไม่กี่แก้วก็ถูกอ๋องชินเป่าคว่ำโต๊ะเสียแล้ว คิดถึงเนื้อเหล่านั้นแล้วก็รู้สึกปวดใจ