บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 877

อ๋องฉีก็ไม่ได้ประสาทหลอนไปเรื่อย เพราะวันนี้หยวนหย่งอี้เริ่มตกเลือด มีอาการแท้งคุกคาม

นางจะต้องพักผ่อนอยู่บนเตียง ต้องฉีดยากันแท้ง เป็นเช่นนี้ทุกวัน

เช่นนี้ทำให้ทุกข์ทรมานอย่างมาก ความไม่สบายตัวทำให้จิตใจหยวนหย่งอี้ค่อนข้างพังทลาย อารมณ์ที่แปรปรวน ยิ่งส่งผลกระทบต่อทารกในครรภ์ พรุ่งนี้เลือดตกยังค่อนข้างรุนแรง ฮองเฮาสั่งคนมาเยี่ยม หลังจากกลับไปทูลรายงานสถานการณ์แล้ว ฮองเฮาโกรธอย่างมาก คิดว่าหยวนชิงหลิงตั้งใจไม่ดูแลหยวนหย่งอี้เป็นอย่างดี

ถึงตอนนี้นางยังมีความผิดติดตัว ฮ่องเต้หมิงหยวนไม่ค่อยยอมพบนาง นางจึงตามหยวนชิงหลิงเข้าวังมา ตำหนิไปรอบหนึ่ง ให้นางต้องรักษาทารกในครรภ์ไว้ให้ได้ ไม่เช่นนั้นจะเท่ากับมีความคิดเห็นส่วนตัว

คำพูดที่ฮองเฮาตำหนิหยวนชิงหลิงถูกพูดออกไป แล้วก็รู้ไปถึงหูของฮ่องเต้หมิงหยวน ถึงแม้ฮ่องเต้หมิงหยวนจะรู้สึกว่าฮองเฮาอย่างไร้สาระ แต่ก็ให้ความสนใจอาการของหยวนหย่งอี้อย่างมาก ยังไงเจ้าเจ็ดก็เป็นบุตรที่สืบสายเลือดโดยตรงของเขา และก็เป็นครรภ์แรกของหยวนหย่งอี้ เด็กคนนี้จะต้องคลอดออกมาได้อย่างราบรื่น

ดังนั้น เขาก็ตามหยวนชิงหลิงเข้าวังมาอีกครั้ง

เขาถามถึงอาการของหยวนหย่งอี้ก่อน หยวนชิงหลิงล้วนตอบอย่างละเอียด สุดท้ายก็พูดขึ้นอย่างจนใจว่า “ตอนนี้มีภาวะแทงคุกคามจริง มีอาการตกเลือดมาหลายวันติดต่อกัน ข้าจะพยายามช่วยนางให้ถึงที่สุด แต่เรื่องนี้ ข้าก็ไม่กล้ารับประกัน”

ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดขึ้นว่า “ต้องใช้ยาอะไร ต้องมีชื่อเสียงแพงขนาดไหน ขอเพียงเจ้าพูดมา ภายในวังไม่ขาดแคลนยาที่มีชื่อเสียง ราคาแพง”

หยวนชิงหลิงส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ยาที่มีอยู่ภายในวัง ตอนนี้ยังใช้ไม่ได้ ตอนนี้นางต้องพักผ่อนอยู่แต่บนเตียง ฉีดยากันแท้งทุกวัน ส่วนอย่างอื่นตอนนี้ยังไม่สามารถช่วยอะไรได้”

ฮ่องเต้หมิงหยวนมองดูนาง ภายในสายตาแฝงไปด้วยแววตาที่ซับซ้อน พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าวางใจ ไม่ว่าครรภ์นี้ของพระชายาอ๋องฉีจะเป็นหญิงหรือชาย ล้วนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เจ้าห้ายังคงเป็นองค์ชายรัชทายาท”

หยวนชิงหลิงนิ่งอึ้งตะลึงมองดูเขา พร้อมพูดขึ้นว่า “เสด็จพ่อ?”

ฮ่องเต้หมิงหยวนโบกมือ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าไม่ได้มีความหมายอื่น เพียงเพื่อรับประกันให้เจ้าวางใจ”

ในใจหยวนชิงหลิงมีความรู้สึกอย่างพูดไม่ออก การรับประกันนี้เหมือนดั่งคมดาบ อดกลั้นความขมขื่นในใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่”

“ข้าต้องการไม่ใช่เพียงแค่พยายามอย่าเต็มที่ แต่เจ้าก็ต้องรับประกันกับข้า” ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดขึ้น

หยวนชิงหลิงส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าไม่สามารถรับประกันได้ ทางการแพทย์ไม่เคยมีความแน่นอนอยู่แล้ว”

ฮ่องเต้หมิงหยวนได้ฟังเช่นนี้แล้ว สีหน้าแสดงถึงความผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “ดูสีหน้าของเจ้าก็ไม่ค่อยจะดี เจ้าก็อย่าเหน็ดเหนื่อยจนเกินไป ครรภ์ของพระชายาอ๋องฉียกให้หมอหลวงเถอะ หากเจ้ามีเวลาว่างก็ค่อยไปช่วย เลือกการใช้ยาให้หมอหลวงเป็ดคนจัดการก็พอ”

หยวนชิงหลิงก้มหน้าก้มตาลง พร้อมพูดขึ้นว่า “เพคะ”

หลังจากที่นางทูลลาออกไปแล้ว มองดูท้องฟ้าที่เหมือนฝนจะตก ม่านฝนเริ่มทอขึ้น จิตใจย่ำแย่อย่างมาก

นางรู้ว่าเสด็จพ่องานยุ่ง สามารถหาเวลาว่างเพื่อมาถามอาการของหยวนหย่งอี้ เป็นความห่วงใยในฐานะที่เป็นครอบครัวเดียวกัน เขาไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับทางการแพทย์ ไม่รู้ถึงความทุกข์ยากของผู้หญิงตั้งครรภ์ เขาก็อยากที่จะไม่ให้เรื่องนี้ทำให้หงุดหงิดใจ ดังนั้นถึงได้ใช้คำพูดรับประกันเพื่อแลกกับการรับประกันมาพูดกับนาง แต่คำพูดนี้ฟังดูแล้วงี่เง่าจริงๆ

ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ คำพูดนี้ได้ทำให้นางเสียใจแล้วจริงๆ

มู่หรูกงกงวิ่งตามออก พร้อมพูดขึ้นว่า “พระชายารัชทายาท ท่านรอก่อน”

หยวนชิงหลิงมองดูมู่หรูกงกง พร้อมพูดขึ้นว่า “มีเรื่องอะไร?”

มู่หรูกงกงมองดูดวงตาแดงก่ำของนาง ถอนหายใจพร้อมพูดขึ้นว่า “ฮ่องเต้ไม่ได้มีความหมายเป็นอื่น ท่านอย่าเอามาใส่ใจ สีหน้าท่านไม่ค่อยดี พักผ่อนดูแลตัวเองด้วย”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “ขอบคุณกงกง”