บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 974

หยวนชิงหลิงรอข่าวอยู่ที่จวนด้วยใจร้อนรน เมื่อเห็นเจ้าห้ากลับมาแบบหน้ามุ่ยแล้วก็รู้ว่าราชสำนักต้องไม่เห็นด้วยกับการช่วยจิ้งเหอแน่

หลังจากฟังเจ้าห้าเล่าความ นางก็หมดหนทาง “งั้นจะทำยังไงดี? จะไม่สนใจความเป็นความตายนางไม่ได้นะ”

หยู่เหวินเห้าเอ่ย “เมื่อกี้ตอนกลับมาข้าก็คิดไว้แล้วสองวิธี อย่างแรกคือพวกเราแอบส่งคนไปช่วย

แต่นี่ค่อนข้างลำบาก เพราะจุดที่กุมขังจิ้งเหออยู่ต้องอยู่ใจกลางหมอผีในเจียงเป่ยแน่ ที่นั่นมีแต่จอมขมังเวททั้งนั้น คนของเราที่รู้เรื่องพวกนี้ก็มีน้อยมาก เข้าไปช่วยยาก"

“แล้ววิธีที่สองล่ะ?” หยวนชิงหลิงไล่ตาม

ดวงตาหยู่เหวินเห้าแวบแสงคมกริบ พูดอย่างเคร่งเครียด “วิธีที่สอง ส่งทหาร

กองพลที่อยู่ในเมืองหลวงกับค่ายหนานเป่ยเคลื่อนไหวไม่ได้ ต้องใช้อำนาจจากกรมทหารหรือไม่ก็จากเสด็จพ่อถึงจะเคลื่อนพลได้ แต่ตอนนี้พี่สามนำพลทหารประจำอยู่ด้านนอก จอมพลอยู่ด้านนอกไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งของราชสำนัก ปรับเปลี่ยนได้ตามเหตุการณ์

แต่นั่นก็มีความเสี่ยงเหมือนกัน เพราะกองพลของพี่สามอยู่ที่จวนเจียงเป่ย ห่างกับหนานเจียงไกลพอสมควร

แถมพี่สามก็ไม่เข้าใจในภูมิศาสตร์ของหนานเจียง ทหารของเขาค่อนข้างน้อย จะใช้แบบมือเติมไม่ได้ เพราะงั้นถ้าไม่มีคนนำทางก็บุกเข้าไปยาก”

หยวนชิงหลิงคิดแล้วจึงเอ่ย “งั้นถ้ามีคนนำทางก็มั่นใจได้แล้วสิ?”

หยู่เหวินเห้าขมวดคิ้ว “เจ้าหมายถึงแม่นมฉิน? กลับเจียงเป่ยก็เท่ากับตายสถานเดียว นางต้องไม่ยอมแน่”

ก็จริง คนเจียงเป่ยตามหานางมาโดยตลอด หากนางกลับไปต้องตายแน่ แถมยังต้องตายอนาถมากอีกด้วย

หยู่เหวินเห้าคิดแล้วจึงเอ่ย “ในเมืองหลวงอาจมีคนหนานเจียงอีกเยอะ บางทีถ้าลองหาดูซักหน่อย ว่าจ้างแพงอีกนิด ดูซิว่าจะมีคนยอมไปไหม”

แค่คนนำทางต้องหาได้แน่ อย่างไรเสียคนหนานเจียงอยู่ในเมืองหลวงก็ลำบากอยู่แล้ว

ครั้นแล้วหยู่เหวินเห้าจึงสั่งให้ทังหยางไปทำงานนี้ ทังหยางถามไปหลายคน แต่พอได้ยินว่าไปที่อยู่หมอผีเจียงเป่ยแล้วก็ส่ายหน้าเป็นแถว เพราะที่นั่นไม่ใช่ที่ที่บุกรุกเข้าไปได้ หากถูกจับได้ก็มีแต่ต้องตายสถานเดียว ถึงเงินจะดึงดูด แต่เกรงว่าจะไม่มีชีวิตได้ใช้

เห็นชัดว่าหมอผีเจียงเป่ยทำให้คนหนานเจียงหวาดกลัวมากขนาดไหน หากหาคนไม่ได้ แม้จะบอกกล่าวกับอ๋องเว่ยก็เข้าไปช่วยจิ้งเหอยาก

ต่อมาหยู่เหวินเห้าก็หารือกับท่านชายสี่ ถึงคนของท่านชายสี่จะเข้าหนานเจียงได้ แต่เขตหมอผีเจียงเป่ยก็จะเข้าไปเรื่อยไม่ได้ ดังนั้นจึงจนด้วยหนทาง

เรื่องที่จวนอ๋องฉู่หาคนไปเจียงเป่ย หมันเอ๋อก็รู้เหมือนกัน นางรู้ว่าเพื่อช่วยจวิ้นจู่จิ้งเหอ ดังนั้นจึงเสนอกับหยวนชิงหลิงว่าจะนำทางไปเจียงเป่ยเอง

หยวนชิงหลิงมองนางด้วยความประหลาดใจ “ครั้งนี้ไปเจียงเป่ย ไม่ได้ไปหนานเจียงนะ เจ้าไม่เคยไปเจียงเป่ยซักหน่อย”

หมันเอ๋อพูด “พระชายา ถึงข้าน้อยไม่เคยไปเจียงเป่ย แต่ข้าน้อยก็รู้ว่าเจียงเป่ยมีจั้งชี่ที่ไหนบ้าง และรู้ว่าจะหลบค่ายกลของหมอผีได้ยังไงด้วยเพคะ”

“เจ้ารู้ได้ยังไง?” หยวนชิงหลิงตะลึง

หมันเอ๋อเองก็เริ่มทำอะไรไม่ถูก “ข้าน้อยรู้แล้วกันเพคะ”

หยวนชิงหลิงสบตากับหยู่เหวินเห้า หมันเอ๋อออกจากหนานเจียงแต่เล็ก ถึงนางถูกพาออกจวนอ๋องหนานเจียงแล้วก็อาศัยอยู่ที่นั่นด้วยฐานะอื่นอีกระยะหนึ่ง แต่นางไม่เคยไปเจียงเป่ย จะรู้ได้อย่างไรว่าต้องหลบหลีกค่ายกลอย่างไร?

สำหรับเรื่องที่หมันเอ๋อถูกพาออกจากจวนอ๋องหนานเจียงนั้นก็ไม่เคยสืบความได้ ดังนั้นนางมาเมืองหลวงได้อย่างไร ก่อนจะมาพบเรื่องอะไรบ้างก็ไม่รู้ทั้งนั้น รู้แค่ว่าเคยใช้ชีวิตอยู่ที่หมู่บ้านหนึ่ง และนางก็คิดว่าตนเป็นคนในหมู่บ้านนั้น

เมื่อวานส่งคนไป ตอนนี้จะให้คนไปสกัดก็ไม่ทันแล้ว ดังนั้นหยู่เหวินเห้าจึงได้แต่ให้องค์รักผีส่งคนไปปรามพี่สาม ให้รอการแจ้งข่าวจากเขา

แต่พี่สามอาจอดทนรอไม่ได้ หากเอาใจเขามาใส่ใจเรา ถ้าเจ้าหยวนเกิดเรื่อง เขาก็อยู่เฉยๆ รอแผนการไม่ได้อยู่แล้ว

ดังนั้นหยู่เหวินเห้าจึงไม่สนใจว่าแม่นมฉินจะยินยอมหรือไม่ สั่งให้คนเชิญนางมา ถามว่านางยอมนำทางไปเจียงเป่ยหรือเปล่า พร้อมรับประกันว่าจะพยายามคุ้มครองความปลอดภัยของนาง

แต่พอแม่นมฉินได้ยินว่าจะไปเขตหมอผีที่เจียงเป่ยก็ปฏิเสธทันที “ไม่ได้เด็ดขาดเพคะ! ที่แห่งนั้นคนธรรมดาไปไม่ได้ นอกเสียจากนำกำลังพลบุกเข้าไป อาศัยคนมากเอาชนะ มิเช่นนี้หากแค่ไม่กี่ร้อยคนก็รังแต่ไปไม่มีกลับ”

“หากท่านยอม ข้าจะส่งทหารไปด้วย” หยู่เหวินเห้ากล่าว

แต่แม่นมฉินยังคงส่ายหน้า “ไม่เพคะ หม่อมฉันไม่ยอม ชาตินี้หม่อมฉันไม่อยากเหยียบเข้าที่นั่นอีก”

“หรือว่าท่านไม่อยากแก้แค้นให้อ๋องหนานเจียง?” หยู่เหวินเห้าอดถามขึ้นไม่ได้

สีหน้าแม่นมฉินโกรธแค้นและตระหนก “แก้แค้นย่อมสำคัญ แต่ก็ไม่สำคัญเท่าลูกสาวหม่อมฉันเพคะ หม่อมฉันจะเก็บชีวิตเพื่อปกป้องนาง จะไม่ให้นางอ้างว้างอยู่โลกนี้ตามลำพังเด็ดขาด”

หยู่เหวินเห้าผิดหวัง แต่ก็ไม่ได้ฝืนใจแม่นมฉิน หากนางไม่ยินยอมย่อมพาพวกเขาไปผิดทางอยู่แล้ว

เรื่องนี้ลำบากจริง

ที่จริงวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้ ก็คือใช้กองทัพกดดันอยู่ที่ชายแดน บีบให้พวกเขาส่งตัวจิ้งเหอมา

แต่ราชสำนักไม่ยอมเคลื่อนพล ทหารที่พี่สามสั่งการได้ก็ไม่มาก หากไม่รู้เส้นทางและจุดที่มีจั้งชี่แน่ชัดแล้วก็เท่ากับไปตาย