บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 977

การรับปากของแม่นมฉินอยู่เหนือความคาดหมาย อย่างไรเสียนางไปก็ดีกว่าให้หมันเอ๋อไป และนางก็คุ้นเคยกับเจียงเป่ยมาก

แต่เจียงเป่ยเป็นดั่งฝันร้ายสำหรับนาง การให้ตัวเองเข้าถ้ำเสือเพื่อช่วยคนที่ไม่เกี่ยวข้องนั้น ที่จริงก็ไม่ยุติธรรมกับนางจริงๆ แต่นางทำเพื่อหมันเอ๋อ นางกล่าวไว้ ว่าที่นางมีชีวิตอยู่เพื่อหมันเอ๋อทั้งนั้น

ความหวาดกลัวต่อเจียงเป่ยแสดงออกมาให้เห็นจากดวงตาแม่นมฉินชัด นาทีที่นางหันตัวไป ก็พูดพึมพำ “ชาตินี้ ข้าคงไม่ได้ยินนางเรียกแม่อีกแล้ว”

เมื่อเห็นแผ่นหลังเศร้าสลดที่ค่อยๆ ห่างไปไกล หยวนชิงหลิงก็รู้สึกขมขื่นนัก

จากนั้นนางก็ไปบอกกับเจ้าห้า เจ้าห้าย่อมดีใจอยู่แล้ว หยวนชิงหลิงว่าอีก “เจ้าว่า...บอกฐานะของแม่นมฉินให้หมันเอ๋อรู้ดีไหม?”

“แบบนี้...” หยู่เหวินเห้าคิดแล้วก็ไม่ค่อยเห็นด้วย “ถ้าหมันเอ๋อรู้ นางอาจตามแม่นมฉินไปด้วยก็ได้ แล้วถ้านางเกิดอะไรขึ้น แผนการของเราก็ต้องสูญเปล่า”

หยวนชิงหลิงถอนหายใจเบา “การใหญ่อะไรที่จริงข้าก็ไม่ได้ให้เห็นความสำคัญมากขนาดนั้น แต่ข้ารู้ว่าพวกเจ้าทนลำบากเตรียมการไว้หลายเรื่อง ก็เพื่อปราบจลาจลให้สงบ เอาหนานเจียงกลับคืนมา แต่ที่พวกเราจะปิดบังปล่อยให้แม่นมฉินไปเสี่ยง ก็ไม่ยุติธรรมกับแม่นมฉินกับหมันเอ๋อเหมือนกัน นางมีสิทธิ์รู้”

ตอนนี้หยู่เหวินเห้ายอมรับความคิดเหล่านี้ได้แล้ว แต่เรื่องเกี่ยวพันถึงส่วนรวม เขายังรู้สึกว่าค่อนข้างเสี่ยง ดังนั้นจึงเอ่ย “พวกเราได้แต่พยายามคุ้มครองความปลอดภัยของแม่นมฉิน ให้นางกลับมาอย่างราบรื่น”

หยวนชิงหลิงมองเขา “แล้วถ้าทำไม่ได้ล่ะ? ถ้าแม่นมฉินตายอยู่ที่เจียงเป่ย? อีกหน่อยถ้าหมันเอ๋อรู้ความจริงจะรับได้ยังไง? นางต้องรู้สึกผิดและเสียใจตลอดชีวิตแน่ ข้าเชื่อว่าหมันเอ๋ออยากมีญาติมาตลอด นางโดดเดี่ยวมานานมากแล้ว ”

หยู่เหวินเห้าเอ่ย “นี่ก็ช่วยไม่ได้”

“นี่ไม่ใช่ข้ออ้าง สำหรับพวกเรา นี่อาจเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ แต่การที่พวกเราสละคนในครอบครัวหรือความสุขของคนอื่นมาทำให้งานใหญ่สำเร็จ กระทั่งไม่ถามความคิดเห็นของเจ้าตัวเนี่ย จะเย็นชาเอาแต่ตัวเองมากไปหรือเปล่า?”

หยู่เหวินเห้าขมวดคิ้ว “เจ้าหยวน เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงส่วนรวม จะทำให้ความพยายามของคนมากมายต้องสูญเปล่า แล้วถ้าทำตามแผนแบบราบรื่นไม่ได้ จนถึงขั้นต้องเปิดสงครามก็จะมีคนตายเยอะมากขึ้นนะ”

“งั้นถ้าพวกเจ้าทำตามแผนได้ราบรื่น เจียงเป่ยเกิดสงครามภายในกับหนานเจียง พอพวกเขาต่อสู้กันขึ้นมาแล้วจะไม่มีใครตายเหรอ? คนหนานเจียงก็เป็นประชาชนของเป่ยถังเหมือนกันนะ”

หยู่เหวินเห้าชะงัก ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดถึงจุดนี้ ทำการใหญ่วางกลยุทธ์ในกระโจม ย่อมต้องใช้วิธีที่ง่ายและสะดวกที่สุดอยู่แล้ว

หากหนานเจียงก่อสงครามเอง ราชสำนักก็ไม่จำเป็นต้องใช้ทหารสักนาย แต่หากหนานเจียงแพ้ให้เจียงเป่ย ถึงตอนนั้นราชสำนักก็ใช้กำลังทหารสยบพวกเขาได้โดยง่าย ดังนั้นเขาจึงไม่ผิดที่วางแผนแบบนี้

แม้คิดว่าเจ้าหยวนจะใช้อารมณ์ในการทำงาน แต่หากขจัดทุกอย่างออกไปหมดก็ไม่ยุติธรรมกับหมันเอ๋อและแม่นมฉินมาก

เขาสับสนพักหนึ่งเหมือนกัน ว่าทุกอย่างที่ทำเมื่อก่อนหน้านี้ถูกต้องหรือไม่

เขาเงียบ หยวนชิงหลิงก็ไม่พูด เพียงแต่อึดอัดในหัวใจเล็กน้อย

กำหนดวันเดินทางแล้ว เป็นเช้าวันมะรืน

หยู่เหวินเห้าจัดการกำลังคนที่ไปกับหยู่เหวิยเทียนเรียบร้อย หลังจากลู่หยวนทำงานกลับมารู้เรื่องนี้แล้วจึงเสนอตัวไปด้วย เขาเคยเป็นสายสืบอยู่ที่เซียนเปย วรยุทธ์ล้ำเลิศ ทั้งยังค่อนข้างระวังรอบคอบ ดังนั้นหยู่เหวินเห้าจึงอนุญาต

ทางตระกูลชุยก็ส่งคนไปด้วยเช่นกัน คนตระกูลชุยมีเส้นสายมาก จะหายอดฝีมือสักสองสามคนนั้นไม่ยากเลย

ท่านชายสี่ก็บอกว่าส่งคนช่วยได้ แต่พอหยู่เหวินเห้าอุ้มหมาป่าหิมะไปเจรจาแล้ว สุดท้ายก็ให้ท่านชายสี่ออกกำลังทรัพย์ ไม่ต้องส่งคน