เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 292

เช้าตรู่วันถัดมา ถังเฉากับหลินชิงเสว่ส่งถังเสี่ยวลี้ไปโรงเรียนอนุบาล แล้วก็ไปอาคารกั๋วจี้ด้วยกัน

เมื่อก่อนตอนที่ความสัมพันธ์ยังไม่ถูกเปิดเผยต่อสาธารณชน ถังเฉากับหลินชิงเสว่ต่างเดินเว้นระยะห่างระหว่างกันร้อยเมตร คนหนึ่งอยู่ข้างหน้า คนหนึ่งเดินตามหลังเข้าไปยังอาคารกั๋วจี้เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงคำนินทาที่ไม่จำเป็น พอมาตอนนี้เปิดเผยความสัมพันธ์แล้ว คนทั่วทั้งอาคารต่างก็รู้ว่าสามีของหลินชิงเสว่ก็คือถังเฉา ทั้งสองคนก็เดินเข้าอาคารไปโดยไม่ต้องปิดบังอำพรางอีก

รอบด้านล้วนแต่เป็นสายตาที่ทั้งประหลาดและอิจฉา พนักงานสาวล้วนแต่ทอดถอนใจ ปลงกับความรักของถังเฉากับหลินชิงเสว่ เหมือนกับละครรักหวานแหววของไอดอลเป็นอย่างยิ่ง พนักงานชายยิ่งอิจฉาถังเฉามากยิ่งกว่า ถูกประธานหลินจากตระกูลที่ร่ำรวยถูกใจเข้า ไม่ต้องลำบากไปทั้งชาติ

ถังเฉากับหลินชิงเสว่มองข้ามสายตาพวกนั้น พวกเขาแยกกันที่ลิฟต์ หมุนตัวเข้าไปในห้องทำงานชั้นบนสุด

หูอีซานกับเจิงเทียนเสียงมารออยู่ก่อนแล้ว รายงานสถานการณ์ให้ถังเฉาได้ฟัง

“ผมทำตามคำแนะนำของคุณถังทุกประการแล้ว ภายใต้สถานการณ์ที่ถูกหูเข่อเฟิงค้นพบเข้า ให้ส่งทหารจำนวนมากไปสะกดรอยตามชีวิตของเขาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงครับ”

“ตอนนี้หูเข่อเฟิงได้ไปเยี่ยมเยียนผู้ถือหุ้นคนหนึ่งในสมาคมผู้ถือหุ้นรุ่นแรกของจวี้เฟิงกรุ๊ปและได้รับการสนับสนุนจากเขา”

เจิงเทียนเสียงพูดจบก็เช็ดเหงื่อเย็นบนใบหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจ

“คุณถังครับ หูเข่อเฟิงคนนี้เป็นคนที่มีบทบาทมากคนหนึ่ง เพิ่งจะผ่านไปแค่วันเดียวก็ได้รับการสนับสนุนจากอีกฝ่ายแล้ว พวกเราจะต้องทำอะไรสักหน่อยไหมครับ?”

เขารู้สึกอยู่เสมอว่าหนทางนี้คือการนั่งรอความฉิบหาย...

ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชาแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับมองไปทางหูอีซานแล้วเอ่ยถามว่า “หลังจากที่คนของนายถูกจับได้แล้ว หูเข่อเฟิงมีท่าทียังไงบ้าง?”

“ตอนแรกเริ่มเขาไม่ได้ใส่ใจอะไร ยังเยาะหยันคนของเราด้วย แต่พอเห็นว่าพวกเราเฝ้าติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิด ก็เห็นได้ชัดว่าเขาเริ่มลนลานขึ้นมาแล้ว ไม่เพียงแต่เริ่มขับไล่ แต่ยังหลบอยู่ในจวี้เฟิงกรุ๊ปไม่ยอมออกมา”

“อย่างนั้นเหรอ...”

รอยยิ้มของถังเฉายิ่งกว้างขึ้นอีก “อย่างนี้ก็หมายความว่าการดำเนินชีวิตของเขาในสิบเอ็ดวันหลังจากนี้ ก็จะอยู่ในแต่จวี้เฟิงกรุ๊ป แม้แต่บ้านตระกูลหูก็ไม่กลับไปแล้วสินะ”

“ใช่ครับ คุณถัง”

หูอีซานเอ่ยอย่างเคร่งขรึมจริงจังว่า “ หูเข่อเฟิงกลัวว่าคนของผมจะแย่งเอาเสียงสนับสนุนการเลือกตั้งของเขาไป ดังนั้นจึงเข้าไปหลบอยู่ในจวี้เฟิงกรุ๊ป ตำแหน่งในตระกูลหูของเขาไม่นับว่าเป็นตำแหน่งที่สูง ดังนั้นตระกูลหูจึงไม่ให้ความสำคัญกับการคุ้มครองหูเข่อเฟิง แบบนี้สู้หลบเข้าไปอยู่ในจวี้เฟิงกรุ๊ปที่มีพนักงานรักษาความปลอดภัยคอยคุ้มครองตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ดีกว่าหรือ นี่คือภาพถ่ายครับ”

ว่าแล้ว หูอีซานก็ส่งภาพถ่ายที่เพิ่งล้างมาสิบกว่าใบไปให้

ในภาพถ่าย หูเข่อเฟิงกำลังนั่งด้วยท่าทางหวาดระแวงอยู่ที่ตำแหน่งประธาน ดวงตาตื่นตระหนกอย่างถึงที่สุด

“ไม่เลว”

ถังเฉาเอ่ยชม ความสามารถ รวมถึงความสามารถในการใช้สมองคิดวิเคราะห์ที่สุขุมเยือกเย็นของหูอีซานนั้น เขาเห็นมันทั้งหมด

เพียงแต่เขายังคาดเดาความคิดของถังเฉาไม่ออก

“ลงมือหนักขึ้นอีก ยิ่งให้หูเข่อเฟิงกลุ้มใจมากเท่าไหร่ยิ่งดี”

ถังเฉาออกคำสั่ง

“ครับ!”

ตอนที่หูอีซานกับเจิงเทียนเสียงกำลังจะออกไปจากห้องทำงานนั้นเอง ทันใดนั้นโทรศัพท์ของหูอีซานก็ดังขึ้น

หูอีซานกวาดตามองแล้วก็ขมวดคิ้วทันที “คุณถังครับ หูเข่อเฟิงโทรมาครับ”

“ดูเหมือนเขาจะโกรธจนทนไม่ไหวแล้วนะ”

ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชา “กดรับแล้วเปิดลำโพงด้วย”

หูอีซานพยักหน้า กดรับสายแล้วเปิดลำโพง

“หูอีซาน เป็นนายจริง ๆ ด้วย นึกไม่ถึงเลยว่าจะเล่นสกปรกกับฉัน?”

“หรือว่าจะรู้ว่าตัวเองไม่มีทางที่จะชนะ ก็เลยส่งคนของแกมาสะกดรอยตามฉันอย่างใกล้ชิดยี่สิบสี่ชั่วโมงขนาดนี้ ฉวยโอกาสที่ฉันไม่ได้เตรียมตัวแย่งเอาบัตรลงคะแนนของพวกนี้ไป!”

ในสายโทรศัพท์ พออีกฝ่ายกดรับสาย หูเข่อเฟิงก็เปิดปากด่าเปิง ระดับความเดือดดาลนั้นทำให้ถังเฉาได้ยินเสียงหอบหายใจได้อย่างชัดเจน

หูอีซานเดือดจัดในฉับพลัน กำลังจะส่งเสียงตอบกลับไป ถังเฉากลับยิ้มเยือกเย็น ยื่นมือออกมา หูอีซานรีบส่งโทรศัพท์มือถือไปให้ทันที