เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 291

‘กลุ่มคนอันตราย’ สี่ตัวอักษรนี้สะเทือนเข้าไปในใจของถังเฉาอย่างลึกล้ำ ทำให้รูม่านตาของเขาหดลงอย่างรุนแรง

เรื่องที่ลั่วเยนอวิ๋นพูดถึงน่าจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นที่หอหมิงจูในวันนั้น เรื่องที่ต่งอี้สิงใช้วิดีโอที่บันทึกไว้เมื่อห้าปีก่อนมาบีบบังคับให้หลินชิงเสว่มอบโครงการสร้างเมืองให้ ระหว่างทางกลับก็ถูกนักฆ่ามืออาชีพลอบสังหารเข้า

เห็นได้ชัดว่ามือสังหารพวกนั้นเป็นพวกที่ ‘หว่างเหลี่ยง’ ส่งมา แต่ว่าพ่อตาของเขากลับไม่สืบหาสาเหตุ กลับเอาความรับผิดชอบต่าง ๆ มาโยนให้เขา แล้วแบบนี้จะไม่ให้ถังเฉาโมโหได้อย่างไร?

“นายคงจะรู้สึกว่ามันยากที่จะเข้าใจใช่ไหมล่ะ? เห็นได้ชัดว่านายเป็นผู้ถูกกระทำ แล้วทำไมพี่เขยของฉันจะต้องเอาความรับผิดชอบมาโยนให้กับนายด้วย”

ลั่วเยนอวิ๋นกะพริบดวงตาดอกท้อสวยของเธอพลางเอ่ยว่า “ที่จริงแล้วตอนแรกฉันก็ยังไม่เข้าใจหรอกนะ แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว”

พูดมาถึงตอนนี้แล้ว สีหน้าของลั่วเยนอวิ๋นมีความแปลกประหลาดอยู่นิดหน่อย “นี่เป็นจุดได้เปรียบของเขา มองทะลุเรื่องราวต่าง ๆ มองเห็นธาตุแท้ของสิ่งต่าง ๆ ได้”

สายตาของถังเฉามองลั่วเยนอวิ๋นด้วยความประหลาดใจอยู่เล็กน้อย กำลังคิดจะถามออกไป ทันใดนั้นเปลือกตาของเขาก็กระตุกอย่างรวดเร็ว จากนั้นดวงตาของเขาก็สั่นไหว

“เขามองออกตั้งนานแล้ว…”

“ไม่ผิด”

ลั่วเยนอวิ๋นหัวเราะหึหึ “คนทั่วไปจะตามหาตัวการหลักโดยตรง แต่เขากลับใช้วิธีการตรงกันข้ามกับอีกฝ่าย ไปหานายทันที เพราะนายเป็นต้นเหตุของการกระทำที่เลวร้าย เพราะอย่างนี้ชิงเสว่ก็เลยต้องพบเจอกับมือสังหาร เพราะนายลากเธอเข้าไปเอี่ยวด้วย!”

พูดมาถึงตอนหลัง สายตาของลั่วเยนอวิ๋นก็แหลมคมเหมือนกับเข็ม

เมื่อเผชิญกับสายตาของเธอ ถังเฉาก็สั่นไปทั้งตัว หัวใจเต้นระส่ำอย่างบ้าคลั่ง

“เป็นฉัน… ที่ลากเธอเข้าไปเกี่ยวข้อง?”

“เกิดเป็นเด็กสาวคนหนึ่ง ในใจย่อมมีความละอายใจ ทั้งยังสาบานว่าจะดีต่อเธอไปตลอดชีวิต ด้วยเหตุนี้จึงกลายเป็นคุณพ่อที่ยอมยกโทษให้ พออยู่มาวันหนึ่งภายใต้สถานการณ์ที่ตัวเองไม่รู้เบื้องหน้าเบื้องหลัง เขาได้มารับรู้ว่าลูกสาวสุดที่รักของตัวเองถูกผู้ชายเหลวแหลกคนหนึ่งทำให้ด่างพร้อยไปแล้ว เขาจะมีความรู้สึกยังไง?”

น้ำเสียงของลั่วเยนอวิ๋นราบเรียบ “นายเองก็เป็นพ่อคน น่าจะเข้าใจความรู้สึกแบบนั้นนะ?”

ถังเฉากลับไปนั่งลงบนโซฟา สองมือขยุ้มเส้นผมของตัวเองแน่น ดวงตาเบิกกว้าง

เขาไม่เคยสับสนวุ่นวายใจเหมือนอย่างตอนนี้มาก่อนเลย เขาเองก็มีลูกสาว ถ้าหากถังเสี่ยวลี้ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เขาคงจะเป็นบ้าแน่ ๆ?

“ไม่มีการอวยพร ไม่มีการยอมรับ มีแต่การรังเกียจอย่างสุดแสน”

ลั่วเยนอวิ๋นพูดต่อไปว่า “โจร พวกลามกไร้ยางอาย หมาเห่าเครื่องบิน นี่คือตราของนายในสายตาของพี่เขยฉัน"

ถังเฉาเงียบอยู่ลึก ๆ หลินชิงเสว่กลัวว่าจะทำให้เขาได้รับผลกระทบไปด้วย ในความเป็นจริง เขาไม่ได้ทำให้หลินชิงเสว่ได้รับผลกระทบไปด้วยหรืออย่างไร?

และปัญหานี้ จนกระทั่งถึงตอนนี้ถึงจะถูกถังเฉาค้นพบ

ไม่นานก่อนหน้านี้ ในใจของเขาเชื่อมั่นในตัวเองอย่างสุดขีดว่าจะสามารถปกป้องหลินชิงเสว่ได้เป็นอย่างดี แต่ในตอนนี้กลับเกิดการสั่นคลอนขึ้น

ไม่ใช่การไม่เชื่อมั่นในกำลังของตัวเอง แต่กลัวหลินชิงเสว่ ฐานะเดิมของเธอนั้นสูงส่ง ห่างไกลจากโลกแห่งการฆ่าฟันสังหารของเขาอีกไกล

หลินชิงเสว่จะสามารถแบกรับมือสังหารเหมือนครั้งที่แล้วได้สักกี่ครั้งกันนะ?

เป็นไปได้ไหมว่าในอนาคตเธอจะหนีไปจากตนอีกครั้งเพราะเป็นห่วงชีวิตของลูกสาว?

โดยไม่มีลางบอกเหตุ ร่างกายของถังเฉาสั่นไหวอย่างรุนแรง นี่เป็นเงื่อนตาย แต่ไหนแต่ไรก็ไม่มีทางแก้ไขได้

“ตอนนี้นายรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันมาเพราะอะไร?”

สายตาของลั่วเยนอวิ๋นลึกล้ำ “ความอดทนของพี่เขยฉันที่มีต่อนายมีอยู่อย่างจำกัด เส้นทางความรักของนายกับชิงเสว่ที่ยังต้องเดินยังอีกยาวไกล สิ่งที่จะแยกพวกนายจากกันได้ยังมีอีกมากมาย"

คำพูดนี้ช่างโหดร้ายเสียจริง แต่ความเป็นจริง… ก็มักจะโหดร้ายเสมอ

ถังเฉาเงียบอยู่เป็นเวลานาน ขอบคุณลั่วเยนอวิ๋นจากใจจริง “ขอบคุณนะครับ"

“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ถือว่าเป็นศูนย์กลางของตระกูลหลวงในเยี่ยนตู แต่ก็ยังมีความสามารถในการห้ามปรามหลินรั่วหวีอยู่นะ"

ลั่วเยนอวิ๋นโบกไม้โบกมือพลางเอ่ยว่า “คนที่นายจะต้องขอบคุณก็คือชิงเสว่ เป็นเธอที่กล้าที่จะอยู่เคียงข้างนาย เธอเป็นที่ปกป้องสุดท้ายของนาย นายจะต้องรักษาหัวใจของเธอไว้ให้ได้นะ”