บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 108

หวังหยวนเตรียมตัวมาอย่างดี ได้พันผ้าที่กีบเท้าม้าของเขาและก็เข้าไปใกล้ป้อมยามลับที่ซ่อนอยู่อย่างเงียบ ๆ

"ใครน่ะ?"

ยามที่เฝ้าอยู่สะดุ้งและถามว่า "รองหัวหน้ากลับมาแล้วหรือ?"

หวงปิ้งหู่นำคนของเขาไปโจมตีหมู่บ้านต้าหวังในตอนกลางคืน มียามรักษาการณ์สามคนกำลังรอเขาอยู่

“รองหัวหน้ากลับมาแล้ว พวกเราก็กลับมาพร้อมกับเขาด้วย!”

เฮยลวี๋และโซ่วโหวก้าวไปข้างหน้า ตามมาด้วยหวังหานซานที่สวมชุดเกราะหนังเสือเหลือง

“เจ้าสองคนจะไม่ใช่ว่าไปในเมืองเพื่อทำธุระหรอกรึ...เขาไม่ใช่รองหัวหน้า..เฮือก!”

เมื่อได้ยินเสียงเฮยลวี๋และโซ่วโหว พวกทหารยามก็หยอกล้อเล็กน้อย เมื่อทั้งสามเข้ามาใกล้ และเห็นว่ารูปร่างของหวังหานซานนั้นไม่ใช่ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะคว้าฆ้องขึ้นมาอย่างระมัดระวัง

ฉิ้ง!

ดาบสีดำของหวังหานซานชักออกจากฝัก แสงเย็นก็ส่องผ่านวาบขึ้นมา!

ริ้วเลือดปรากฏบนลำคอของยามและเขาก็ล้มไปข้างหลังและปล่อยฆ้องร่วงลง

เฮยลวี๋ที่เตรียมพร้อมมาอย่างดีรีบวิ่งเข้าไปคว้าร่างยามนั้นไว้และปิดปากเขา!

โซ่วโหวคว้าฆ้องเอาไว้

เริ่มต้นได้อย่างราบรื่นและความมั่นใจของทุกคนก็เพิ่มขึ้นมาก แต่พวกเขาก็ยังไม่กล้าที่จะประมาท!

จากตีนเขาไปยังค่ายซานหู่มีป้อมยามซ่อนอยู่สามที่ บนภูเขายังมีสุนัขสีดำที่จะเห่าไม่หยุดเมื่อมีคนแปลกหน้าเข้ามาใกล้

อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะจัดการรังโจรนี้ สุนัขสีดำทั้งหมดจึงถูกฆ่าทิ้ง

กลุ่มคนปฏิบัติตามวิธีเดียวกันและผ่านป้อมยามที่สอง

คาดไม่ถึงเมื่อไปถึงป้อมยามที่สาม ก็มีเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น!

ยามตะโกนเรียก "ใครน่ะ!"

“พวกเรากับรองหัวหน้ากลับมาจากจัดการหมู่บ้านต้าหวังแล้ว!”

เฮยลวี๋และโซ่วโหวยังก้าวเข้าไปเหมือนกับปืนใหญ่ ยังพาหวังหานซานขึ้นเข้าใกล้มากขึ้นอีกสักนิด

“หยุดก่อน เจ้าสองคนไปพึ่งคนแซ่หวังไม่ใช่หรือ? รองหัวหน้าไม่สูงขนาดนี้ เจ้าพาใครมาที่นี่”

ยามตรงนั้นก้าวถอยหลังและเห็นว่าทั้งสามยังไม่หยุดเข้ามาจึงตีฆ้องทันที!

เป้ง เป้ง เป้ง

เสียงฆ้องดึงขึ้นไปถึงบนเขาอย่างรวดเร็ว!

แอ๊ด!

เฮยซินหู่นอนกอดผู้หญิงสองคนอยู่ในอ้อมแขน กระโดดลุกขึ้นเปิดตู้ที่ปลายห้อง หยิบชุดเกราะสีดำออกมาแล้วรีบสวมลงบนตัวทันที