บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 109

ในตอนนั้นมีคนเคาะประตูจากด้านนอก ทำให้ทั้งสองตกใจสะดุ้งถอยหลัง

“เฮยซินหู่ หวงปิ้งหู่ตายแล้ว พวกเจ้าถูกล้อมแล้ว รีบวางอาวุธลงซะแล้วออกมามอบตัว ไม่เช่นนั้น อย่าหาว่าเราไม่เมตตา!”

มีเสียงตะโกนดังอยู่นอกประตูและมีของโยนเข้ามา!

โจรหยิบถุงขึ้นมาเปิดออกดูและหัวก็กลิ้งออกมา

เมื่อถือคบเพลิงและเข้ามามองดูใกล้ ๆ กลุ่มโจรรู้สึกหนาวสันหลังวาบ

หวงปิ้งหู่หน้าซีดขาวตายตาไม่หลับ!

“เป็นรองหัวหน้าจริง ๆ ด้วย!”

“พวกเขาสังหารรองหัวหน้ากับอีกยี่สิบคนหมดเลย!”

“ผู้คนในหมู่บ้านต้าหวังเก่งขนาดนี้เลยหรือ!”

“ต้องไม่ใช่พวกเขาแน่นอน น่าจะเจ้าหน้าที่และทหารของทางการมากกว่า ข้าได้ยินมาว่ามีผู้ว่าคนใหม่มาประจำที่เมืองนี้!”

พวกโจรตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว แม้แต่โจรโหดเหี้ยมที่ฆ่าคนมามากก็รู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง

ความแข็งแกร่งของหวงปิ้งหู่นั้นเป็นอันดับสองรองจากเฮยซินหู่ เขาป้องกันคนที่มารุมได้หลายสิบคนและเขายังนำโจรโหดเหี้ยมตั้งยี่สิบคนที่ฆ่าคนได้ไปด้วย ความแข็งแกร่งของเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าคนที่อยู่บนเขาเสียอีก!

เขายังถูกฆ่าได้แบบนี้ ถ้าคนจากภายนอกเข้ามาโจมตีล่ะก็ พวกเขาคงตายสถานเดียว!

“จะตกใจอะไรกัน!”

แววตาของเฮยซินหู่มืดลง "สองคนปีนขึ้นไปที่ประตูแล้วดูสิว่ามีกี่คน หากมีไม่เกินร้อยคน จงฆ่าให้หมดซะ!"

โจรทั้งสองปีนขึ้นไปบนประตูและมองออกไป

ฟิ้ว ฟิ้ว...

ลูกธนูหน้าไม้สี่ลูกพุ่งออกไปและชายคนหนึ่งถูกลูกธนูสองดอกยิงจนล้มลง!

ฟิ้วจึก!

โจรถูกฆ่าตายทันที!

ปัง ปัง ปัง...

เสียงเคาะประตูและตะโกนออกไปข้างนอก "เฮยซินหู่ เจ้าถูกล้อมแล้ว วางดาบและหอกลง แล้วออกมามอบตัว ไม่เช่นนั้นเราจะฆ่าเจ้าซะ!"

“นักธนู!”

“มีธนูและลูกธนู ต้องเป็นทหารจากทางการแน่!”

“หัวหน้าต้องรีบหนีแล้ว ทุกครั้งที่เจ้าหน้าที่และทหารมา พวกเราทุกคนซ่อนตัวอยู่บนภูเขาไม่ได้หรอก!”

ท่าทีของกลุ่มโจรเปลี่ยนไป

พวกเขาไม่มีชุดเกราะ กลายเป็นเป้าหมายสำหรับนักธนูอย่างง่ายดาย