บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 118

ในห้องโถงของที่ว่าการอำเภอ คนกลุ่มหนึ่งกำลังคุกเข่า มีทั้งพวกอันธพาล ผู้มีอำนาจ ผู้ตรวจราชการผู้เฒ่า และชาวบ้าน

นายอำเภอจ้าวเว่ยหมินกำลังนั่งอยู่ในห้องโถงพร้อมมองดูหลักฐานทุกประเภท หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ!

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณชายไม่เพียงแต่เชี่ยวชาญด้านประวัติศาสตร์เท่านั้น แต่ยังมีความเชี่ยวชาญในการปกครองประเทศด้วย!

หนำซ้ำยังเก่งในการสั่งการ และนำชาวบ้านกลุ่มหนึ่งทำลายล้างค่ายซานหู่

หลังจากเข้ารับตำแหน่งมานานกว่าหนึ่งเดือน เขาก็รู้ว่าค่ายซานหู่นั้นชั่วร้าย และโหดเหี้ยมเพียงใด!

นายอำเภอซุนใช้เงินหลายพันตำลึงทุกปี แต่ล้มเหลวในการปราบปรามพวกโจรหลายครั้ง!

คุณชายผู้นี้นำชาวบ้านกลุ่มหนึ่งเข้าโจมตีและทำลายพวกเขาในตอนกลางคืน เขาเหมือนกับเทพเจ้าแห่งสงครามไม่มีผิด!

คนที่มีความสามารถเช่นนี้ เกิดมาเพื่อการกุศลจริง ๆ แล้วยังเป็นพรแก่ประชาชนและเป็นพรแก่ศาล!

ไม่ได้การแล้ว ต้องเขียนจดหมายถึงเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉบับหนึ่ง และขอให้ราชสำนักเชิญคุณชายออกมา

ในช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านี้ ถึงเวลาแล้วที่คุณชายจะต้องแสดงผลงานอันยิ่งใหญ่ของเขา

ตระกูลหลิวน่ารังเกียจจริง ๆ ที่ต้องการสังหารคุณชายผู้นี้ ช่างมีนิสัยที่โฉดชั่วเสมือนหมาป่า!

หากตระกูลหลิวไม่ถูกทำลาย คุณชายคงอยู่ไม่เป็นสุข!

การพิจารณาคดีนี้ก็เป็นไปอย่างราบรื่นเช่นกัน

เพื่อไม่ให้ถูกทรมาน เฮยซานหู่จึงสารภาพตามความจริงและอยากจะตายเร็ว ๆ เท่านั้น!

เอกสารคำสาบานของทั้งสองได้รับการตรวจสอบโดยศาลาว่าการ และเป็นลายมือและลายนิ้วมือของหลิวจื้อเกา

ด้วยพยานและหลักฐานทางกายภาพทั้งหมด คดีนี้จึงกลายเป็นคดีที่แน่ชัด!

จ้าวเว่ยหมินกำลังรอการพิจารณาคดี

จู่ ๆ จู่เป๋าหม่าก็เดินเข้ามา

ทันทีที่เขาเห็นจู่เป๋าหม่าเฉียน ดวงตาของหลิวจื้อเกาก็เป็นประกายราวกับว่าเขาเห็นความหวังแห่งชีวิต

จู่เป๋าหม่าออกหน้า คงต้องเป็นเพราะลูกชายของเขายอมใช้เงินมากมายเพื่อจ้างเขา!

ตราบใดที่เขาชักชวนนายอำเภอได้ แม้จะสูญเสียทรัพย์สินก็เหมือนเป็นการช่วยปัดภัย เขาก็หนีรอดไปได้!

จู่เป๋าหม่าก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มขอโทษบนใบหน้าของเขา “ท่านใต้เท้า โปรดให้ข้าพูดสักหน่อยเถอะ!”

ใบหน้าของจ้าวเว่ยหมินเย็นชาราวกับน้ำแข็ง “จู่เป่าหม่า ข้าอยู่ในระหว่างการขึ้นศาล เจ้ามีอะไรจะพูดในห้องโถงหรือไม่?”