บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 128

หวังหยวนตามอยู่ด้านหลังด้วยความมึนงง โดยไม่รู้ว่าคนตัวเล็กนี่จะพูดอะไรอีก!

จ้าวชิงเหอชี้ไปที่ขวดสามใบในสวน “ตามวิธีที่ท่านพูด ท่านพ่อและข้าพบปรมาจารย์ที่เผาเครื่องลายคราม ทำไหขนาดต่าง ๆ มากกว่า 20 ใบ และเปิดเตาเผาสามเตาเพื่ออบมัน เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มอีกเป็นเงินทั้งหมดห้าสิบกว้านเราก็เผาไหที่แตกทั้งสามใบนี้ได้! รวมค่าใช้จ่ายทั้งหมดเป็นเงินหนึ่งร้อยกว้าน!”

“เยอะขนาดนี้เลยหรือ!”

เมื่อมองไปยังไหที่เต็มไปด้วยฝุ่นสามใบ ซึ่งไม่ต่างจากไปราคาหลายสิบเหวินในท้องถนน เอ้อหู่รู้สึกเศร้าใจมากจนอยากจะร้องไห้

เขาทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อยเป็นเวลาสามวัน ซ้ำยังถูกตราหน้าจากการไปตรวจสอบที่หอนางโลม แต่กลับเห็นของเล่นอะไรแบบนี้

เป็นไปได้ไหมที่พี่หยวนกำลังสุรุ่ยสุร่ายจริง ๆ ?

“มีสามใบ มันก็คุ้มมากแล้ว!”

หวังหยวนหยิบเบ้าหลอมตะกั่วดำขึ้นมาเคาะมันและฟังเสียง เขารู้สึกมีความสุขมาก

เดิมทีคิดว่าหลอมได้สักหนึ่งใบก็ดีมากแล้ว แต่ท้ายที่สุดกลับหลอมได้สามใบงาม!

ไม่ใช่เพราะวัตถุดิบที่เขาผสมมีปัญหา แต่เป็นเพราะยุคนี้ควบคุมความร้อนได้ยาก

สามารถหลอมได้ถึงสามใบ นับว่าเกินความคาดหมาย!

จ้าวชิงเหอวางมือคาดเอว ใบหน้าสวยของนางแดงด้วยความโกรธ “ใช้เงินหนึ่งร้อยกว้านสำหรับเรื่องไร้สาระชิ้นนี้ แล้วท่านยังบอกข้าว่ามันคุ้มค่า ท่านสุรุ่ยสุร่ายจริง ๆ !”

ท่านลุงทำหน้าจริงจัง “ชิงเหอ ทำไมเจ้าพูดจาเยี่ยงนี้กับพี่ของเจ้า!”

“ใช้เงินหนึ่งร้อยกว้านเพื่อทำไหที่เน่า ๆ สามใบนี้ ท่านยังจะตามใจเขาอีก!”

จ้าวชิงเหอเม้มริมฝีปาก แล้วเดินผ่านหวังหยวนพร้อมพูดว่า “หากเผาเหล็กหลอมเหลวไม่ได้ในภายหลังถึงแม้ท่านจะเป็นญาติพี่ของข้าก็ตาม ข้าจะคิดบัญชีกับท่าน!”

หวังหยวนเลิกคิ้ว “ถ้าหากหลอมได้เล่า ครั้งก่อนเจ้าพูดอะไรไว้?”

“หากหลอมออกมาได้ ไม่ว่าท่านจะขอให้ข้าทำอะไรก้ตาม ข้าก็ยินดีจะทำให้!”

จ้าวชิงเหอเงยหัวเล็ก ๆ หยิบตะกร้าผักขึ้นมาแล้วออกไปพร้อมเปียที่สะบัดไปมา

“เจ้าเด็กคนนี้นิสัยดื้อรั้น ไม่รู้จริง ๆ ว่าในอนาคตจะได้แต่งกับใคร!”

ท่านลุงมองไปที่จ้าวชิงเหอแล้วส่ายหัว!

หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ “ท่านลุง เรามาเริ่มกันเถอะ เผาเตาหลอมเหล็กก่อน!”

ท่านลุงกล่าวอย่างสงสัย “หยวนเอ๋อ สิ่งนี้สามารถเผาเหล็กเป็นเหล็กหลอมเหลวได้จริง ๆ หรือ!”