บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 134

“ในเมื่อตระกูลโจวต้องทำงานหนักมาก เช่นนั้นก็ไม่ต้องร่วมมือกันหรอก!”

หวังหยวนยิ้มเย็นชา “ครั้งล่าสุดที่ข้าร่วมมือกับตระกูลหู คุณหนูหูไม่ได้เสนอราคาตอนที่นางซื้อสบู่ด้วยซ้ำ วันนี้ข้าจะเสนอสูตรน้ำตาลให้นาง เพื่อดูว่าตระกูลหูจะสนใจหรือไม่”

สีหน้าของโจวฉางฟาเปลี่ยนไปอย่างมาก เขารีบฝืนยิ้มอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “น้องชาย เจ้ากำลังคิดจะทำอะไร? ในการทำธุรกิจจะต้องยึดหลักมาก่อนได้ก่อนเสมอ เราทำงานร่วมมือกันได้ดี ไม่อาจเปลี่ยนคู่ค้าได้ง่าย ๆ!”

หวังหยวนหรี่ตาลง แล้วพูดอย่างเย็นชา “ข้าผู้นี้น่ะหรือ? ข้าเป็นคนเอาใจเขามาใส่ใจเรา! เจ้าปฏิบัติต่อข้าอย่างไร ข้าก็จะปฏิบัติต่อเจ้าเช่นนั้น ข้ารู้ทุกอย่างว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ หากเจ้าคิดให้ดี เราก็สามารถร่วมมือกันต่อไปได้ หากไม่คิด เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวตระกูลโจวของเจ้าหรือไม่ พวกเจ้าดุร้ายกว่าค่ายซานหู่หรือเปล่า!”

เอ้อหู่และสามพี่น้องกัวฉางหรี่ตาลง งอหลังถือดาบในมือ พวกเขาดูเหมือนสัตว์ดุร้ายสี่ตัวที่อยากจะกลืนกินใครสักคน รังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมา

เจ้าของร้านโจวรู้สึกว่าใจสั่นสะท้าน คนไร้ศีลธรรมเหล่านี้ล้วนเป็นนักฆ่า หลังจากไตร่ตรองดูแล้ว ในที่สุดเขาก็ระงับความโลภ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “น้องหวัง เจ้าเข้าใจข้าผิดมากเกินไป ข้าเป็นพ่อค้าย่อมทำตามหน้าที่ หาได้มีเจตนาร้ายไม่! ลืมเรื่องตระกูลโจวจะซื้อสูตรลับไปเถอะ เจ้าจัดหาน้ำตาลทรายขาวให้ตระกูลโจว เพื่อขายในเมืองโจว ส่วนราคาเจ้าตัดสินใจเองได้เลย แค่อย่าให้มันแพงมากเกินไป แต่ตระกูลโจวจะเพิ่มราคาขายเป็นสามเท่า หากราคาที่เจ้าต้องการนั้นแพงเกินไป ก็จะมีคนไม่มากที่สามารถจ่ายได้ และทั้งเจ้ากับข้าก็จะมีรายได้น้อยมาก!”

หวังหยวนมีสีหน้าเรียบเฉย “หากเช่นนั้นก็สามสิบก้วนต่อจิน! เจ้าต้องการน้ำตาลทรายขาวเท่าไหร่ ก็ส่งทองคำร้อยละแปดสิบ และเงินร้อยละยี่สิบมาที่นี่ จากนั้นส่งน้ำตาลทรายแดงเพิ่มอีกห้าเท่าให้หมู่บ้านต้าหวัง เงินค่าสินค้าจะถูกหักจากราคาน้ำตาลทรายขาว เมื่อทำเสร็จแล้วข้าจะไปส่งให้ในตัวเมือง”

“ข้าต้องการน้ำตาลสามร้อยจิน ข้าจะกลับไปเตรียมเงินก่อน น้องหวังโปรดรอสักครู่!”

เจ้าของร้านโจวเดินกำหมัดจากไป!

หลังจากหรี่ตามองรถม้าของตระกูลโจวแล่นจากไป หวังหยวนก็กลับไปที่ร้านช่างตีเหล็ก แล้วพูดตามตรง “ลุง ท่านกับชิงเหอย้ายไปที่หมู่บ้านต้าหวังเถอะ!”

จ้าวชิงเหอโต้ตอบ “พี่ชาย ท่านเกรงว่าเจ้าของร้านโจวจะเล่นตุกติก บังคับให้เรามอบสูตรลับในการทำน้ำตาลทรายขาวหรือ”

หวังหยวนพยักหน้า

หลังจากประสบกับแผนการต่าง ๆ มากมายของตระกูลหลิว เขาก็รู้ว่าคนในเขตนั้นมีอำนาจเพียงใด และพวกเขาจะโหดเหี้ยมเพียงใดเพื่อผลกำไร

“หยวนเอ๋อร์ ลุงคุ้นเคยกับการอาศัยอยู่ในเมืองแล้ว ไม่อยากกลับไปอยู่ในชนบท!”

ลุงส่ายหน้าแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าอย่ากังวลมากเกินไปเลย ผู้พิพากษาคนใหม่จะเป็นผู้ตัดสินใจแทนประชาชน ตระกูลโจวไม่กล้าตุกติกหรอก!”

หวังหยวนส่ายหน้าและยิ้มฝืดเฝื่อน