บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 141

“ในเมื่อเจ้านายของเจ้าพูดเช่นนั้น ตระกูลโจวก็จะมอบใบอนุญาตค้าเกลือให้กับตระกูลหวัง!”

โจวฉางฟู่พ่นลมหายใจและหันกลับไป หูเมิ่งอิ๋งและพ่อค้าอีกกว่าสิบคนก็จากไปเช่นกัน!

กัวฉางส่งมอบทองคำ ฝ่ายราชการเขียนใบรับรอง และการประมูลใบอนุญาตค้าเกลือสิ้นสุดลง!

เมื่อมาถึงนอกที่ทำการฝ่ายราชการประจำเขต กัวฉางก็เดินไปที่รถม้า แล้วยื่นใบอนุญาตค้าเกลือให้!

“ก้าวหน้าร่ำรวย เมืองจิ่วซาน เฟ่ยชาง หยานจิ่ง เมืองฝู หนึ่งแสนจิน!”

หวังหยวนหยิบใบอนุญาตค้าเกลือขึ้นมา ดูนอกจากการเขียนแล้วยังมีตราประทับอีกด้วย

ลุงเบิกตากว้าง “ทั้งเมืองของเรากินเกลือทั้งปี เราต้องผลิตเกลือกันมากเท่าใด?”

“ท่านพี่ นำมาให้ข้าดูหน่อยสิ!”

จ้าวชิงเหอเช็ดมือขาวให้สะอาด เพราะกลัวว่าใบอนุญาตค้าเกลือจะเปื้อน

หวังหยวนยื่นใบอนุญาตค้าเกลือให้!

จ้าวชิงเหอพูดอย่างตื่นเต้น “ท่านพ่อ ลูกพี่ลูกน้องของข้ากลายเป็นพ่อค้าเกลือแล้ว จากนี้ไป ลูกพี่ลูกน้องของข้าจะขายเกลือทั้งหมดในเมืองฝู ลูกพี่ลูกน้องของข้าจะรวยแล้ว!”

“ฮ่าฮ่า!”

ลุงก็หัวเราะด้วยความดีใจ!

การเป็นพ่อค้าเกลือนั้น แม้แต่เศรษฐีตระกูลจ้าวก็ไม่อาจเป็นได้!

ตอนนี้หลานชายได้เป็นพ่อค้าเกลือแล้ว!

ทันใดนั้นก็มีเสียงลมเย็น ๆ ดังเข้ามาทางหน้าต่างรถ “ฮึ่ม เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าด้วยใบอนุญาตค้าเกลือ เจ้าสามารถเป็นพ่อค้าเกลือได้”

หวังหยวนยกม่านรถขึ้น และเห็นรถม้าคันหนึ่งแล่นผ่านมา มีเสียงเย็นชาดังมาจากข้างใน “คนเราควรยึดมั่นในหน้าที่ของตน และรู้จักประเมินตัวเอง อย่าพยายามกินรวบในคำเดียว ไม่อย่างนั้นจะติดคอตายได้ง่าย!”

ดวงตาของหวังหยวนมืดมน “หมายถึงอะไร?”

“คิดดูเอาเองสิ หากหมดหวังก็มาหาข้าที่บ้านสกุลโจว พร้อมใบอนุญาตค้าเกลือได้เลย!”

รถม้าค่อย ๆ แล่นออกไป

คำพูดที่ไม่สมเหตุสมผลเหล่านี้ ทำให้หวังหยวนขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ!

กัวฉางกระซิบ “นายน้อย เขาเป็นหัวหน้าตระกูลโจว พี่ชายคนโต โจวฉางฟา! การประมูลของฝ่ายราชการจบไปแล้ว หากไม่ใช่เพราะพวกเรา เขาคงจะคว้าใบอนุญาตค้าเกลือไปแล้ว!”

ดวงตาของหวังหยวนเคร่งขรึม “ดูเหมือนว่าเขาจะมั่นใจว่าเราไม่สามารถเป็นพ่อค้าเกลือได้ และในที่สุดก็ต้องไปขอให้เขาช่วย!”