บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 149

เจ้าหน้าที่จะฆ่าเสี่ยวชิงหมั่งและต้าชิงหมั่ง ฝ่ายราชการจะไม่มีวันปล่อยพวกเขาไป

“ไม่อาจเก็บค่าผ่านทางได้อีกแล้ว!”

ต้าชิงหมั่งเปลี่ยนเรื่อง “ข้าได้ยินมาว่าค่ายซานหู่ของเจ้าถูกทำลายโดยกลุ่มชาวนา เกิดอะไรขึ้น”

เมื่อกล่าวถึงเหตุการณ์ที่น่าอับอายนี้ ใบหน้าของเซี่ยซานหู่ก็มืดมน “พี่ชายทั้งสอง พวกเขาไม่ใช่ชาวนาธรรมดา มีปรมาจารย์อยู่เบื้องหลังพวกเขา!”

“ปรมาจารย์ ปรมาจารย์กับผีน่ะสิ!”

เสี่ยวชิงหมั่งดูถูก “ไม่ว่าคนผู้นั้นที่เป็นหัวหน้าพวกชาวนาจะเก่งกาจเพียงใด หากได้เผชิญหน้ากับคนของข้า พวกเขาทุกคนคงไม่รอด!”

“พี่เสี่ยวชิงหมั่ง พวกเขาในหมู่บ้านต้าหวัง ไม่ใช่ชาวนาธรรมดา พวกเขามีวรยุทธ์ด้วย หากท่านพบพวกเขาจริง ๆ อย่าได้หุนหันพลันแล่น!”

เซี่ยซานหู่รีบชักชวน แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าดูถูกของเสี่ยวชิงหมั่ง เขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้มฝืดเฝื่อน “อีกทั้งท่านผู้นั้นอยู่ในเมืองฝู ส่วนพวกท่านอยู่ในเมืองหลาง จะเจอกันได้อย่างไร ในเมื่อพวกท่านสองพี่น้องไม่อาจทำธุรกิจเก็บค่าผ่านทางได้ ข้าก็จะไปยังหุบเขาถัดไป หาโอกาสต่อไป!”

ต้าชิงหมั่งยืนขึ้นและพูดอย่างสุภาพ “น้องเซี่ยซานหู่ เหตุใดเจ้าถึงรีบร้อนถึงเพียงนี้ หากไม่ได้ผลก็อยู่ที่หุบเขาต้าชิงก็ได้ ข้าจะให้ตำแหน่งนายท่านสามแก่เจ้า มาร่วมกินดื่มดี ๆ ใช้ชีวิตเป็นอิสระและมีความสุขด้วยกันเถอะ!”

“ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของท่าน!”

เมื่อมองดูกลุ่มโจรหุบเขาต้าชิงที่มีร่างกายผ่ายผอม เซี่ยซานหู่ก็กำหมัดแน่นและปฏิเสธ “ข้าเคยสับสน ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ในชีวิตนี้ นับตั้งแต่ที่ข้าได้พบกับท่านผู้นั้นในหมู่บ้านต้าหวัง ข้าก็ได้รู้ว่าภารกิจของข้า คือการสร้างพันธมิตรเส้นทางการค้าป่าเขียว เพื่อนำสันติภาพมาสู่ต้าเย่!”

เมื่อมองเซี่ยซานหู่ ต้าชิงหมั่งก็หรี่ตาลง “ดูเหมือนว่าท่านผู้นั้นจากหมู่บ้านต้าหวังจะไม่ธรรมดา เขาฆ่าเฮยซินหู่และหวงปิ้งหู่ ทั้งยังกำราบเซี่ยซานหู่ได้อีกด้วย”

“พี่ใหญ่!”

เสี่ยวชิงหมั่งเหยียดหยาม “บัณฑิตฉลาดเกินไป และคนไร้การศึกษาอย่างเราก็ถูกหลอกง่าย หากข้าพบเขาจริง ๆ ข้าจะไม่ให้โอกาสเขาพูด ข้าจะเข้าไปฆ่าเขาด้วยหอกทันที เขาจะได้ไม่อาจใช้กลอุบายใด ๆ ได้!”

ต้าชิงหมั่งก็พยักหน้าและพูดว่า “ถูกต้อง หากครั้งที่แล้วเราไม่ถูกหลอก เราคงไม่ฆ่าจู่เหรินคนนั้นหรอก ให้ตายเถอะ ไม่มีบัณฑิตคนไหนเป็นคนดี!”

...

“ข้าได้ยินมาจากท่านผู้นั้นว่าการเก็บค่าผ่านทางดูเหมือนเป็นเรื่องง่าย แต่ทำยากจริง ๆ! แต่หากทำต่อไปด้วยความขยัน ก็จะมีความหวังเสมอ ใกล้จะสำเร็จแล้ว! ไปที่ต่อไปกันเถอะ ทำเองคนเดียวไม่ได้จริง ๆ!”