บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 21

หลี่ซื่อหานกระซิบ "อาจเป็นข้าราชการของมณฑลก็ได้"

หวังหยวนส่ายหัว "ตอนที่หลิวโย่วไฉจากไป ประตูเมืองถูกปิดแล้ว เขาไม่สามารถไปเรียกคนจากที่ว่าการอำเภอในเวลานี้มาได้ หากพังประตูเข้ามาเช่นนี้ จะต้องเป็นหัวขโมยแน่ แต่ไม่รู้ว่าพวกมันมีกันกี่คน เจ้าลงไปซ่อนตัวที่ใต้เตียงก่อน!”

หลี่ซื่อหานส่ายหัว "แม้ว่าข้าจะเป็นผู้หญิง แต่หากเอาไม่ตีลงบนหัว ก็ไม่มีใครทนได้ ข้าช่วยท่านได้"

“เอาล่ะ พอประตูเปิดออก พวกเราก็พุ่งเข้าไปตีเลย!”

หวังหยวนพยักหน้าด้วยเสียงต่ำ

ทั้งสองไม่ได้จุดตะเกียง หยิบมีดพร้าและไม้เท้าออกมา และเดินเท้าเปล่าไปที่ห้องหลัก

แสงของดวงดาวและดวงจันทร์ส่องเข้ามา ปลายมีดมองเห็นได้ลาง ๆ และแสงเย็นส่องผ่านรอยแตกของประตู

เอี๊ยด เอี๊ยด…

กลอนประตูถูกผลักเปิดออกด้วยปลายมีดทีละน้อย

ทั้งสองกลั้นหายใจ

หวังหยวนต้องการจะใส่สลักเกลียวประตูดี ๆ จากนั้นก็ตะโกนเพื่อไล่โจรขโมยออกไป

แต่ประตูไม่แข็งแรงนัก หากขโมยใจกล้า และไม่ออกไป กระแทกประตูแค่ไม่กี่ครั้ง ก็สามารถเปิดเข้ามาได้แล้ว

แม้จะระวังมากแค่ไหน แต่หากพวกมันพุ่งเข้ามา ก็ไม่สามารถเอาชนะพวกมันได้! การจู่โจมในตอนนี้ สามารถใช้ไม้ล้มได้แค่สองคนเท่านั้น

ตราบใดที่มีคนไม่มากเกินไป และทำให้ที่เหลือตกใจกลัว หากพวกมันไม่วิ่งหนีก็ต้องสู้กันสักตั้ง

ปัง!

บานประตูถูกผลักเปิดออก หวังหยวนยกมีดพร้าขึ้น และหลี่ซื่อหานยกไม้ในมือขึ้น

แกร๊ก แกร๊ก...

ประตูถูกผลักออกเล็กน้อย!

"อา!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องโหยหวนที่ด้านนอกประตู และมีคนล้มลงกับพื้น

เอ้อหู่ตะโกนเสียงดัง "หัวขโมยจากที่ใดกัน กล้าดียังไงจะมาทำร้ายพี่หยวน หวังโปลูแห่งหมู่บ้านต้าหวังอยู่นี่แล้ว พวกเอ็งจัดการซะ!"

“เอ้อหู่!”

หัวใจของหวังหยวนสงบลง และเขาก็ปลอบหลี่ซื่อหาน "ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องกลัว!"

หลี่ซื่อหานถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อวานนี้ก็เห็นที่เอ้อหู่เอาชนะชายทั้งสี่นั้นแล้ว