บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 218

หวังหยวนยิ้มเล็กน้อย "แต่ข้ารู้วิธีขุดเจาะ!"

วังฉงโหลวแทบจะร้องไห้ออกมา "ลุงหยวน อย่าล้อเล่นกันสิ การขุดบ่อนะ ไม่ใช่การเล่นของเล่น!"

“คุณชาย เจ็ดพี่น้องใช้เวลาสามปีขุดได้ลึกสามฟุต!”

หูเมิ่งอิ๋งยังเกลี้ยกล่อมต่อไปว่า "เราสามารถอยู่ที่นี่ได้นานที่สุดแค่สี่วัน ขุดไม่ได้ลึกมากหรอก!"

แม้ว่าต้าหู่, เอ้อหู่ และคนอื่น ๆ จะประหลาดใจ แต่ก็ไม่มีใครมีข้อสงสัยใด ๆ

หวังหยวนเลิกคิ้ว "หากใช้เวลาสามวัน แล้วสามารถขุดลึกได้มากกว่าที่พวกเขาเคยทำในสามปีล่ะ!"

หูเมิ่งอิ๋งพูดอย่างจริงจัง "ถ้าท่านทำได้ หลังจากนี้ท่านว่ายังไงก็ว่าตามนั้นเลย!"

"ดี!"

หวังหยวนกระพริบตา "หากถึงตอนนั้น ข้าอยากให้เจ้ารับปากข้าเรื่องหนึ่ง อาจเป็นเรื่องที่ลำบากเจ้าสักหน่อย!"

เมื่อนึกถึงความหมายกำกวมของคำ ใบหน้างดงามของหูเมิ่งอิ๋งก็เปลี่ยนเป็นสีแดง "ถ้าคุณชายทำได้จริง ๆ เมิ่งอิ๋งจะเชื่อฟังคำสั่งของท่านอย่างแน่นอน แต่ถ้าคุณชายทำไม่ได้ คุณชายเองก็ต้องรับปากข้าเรื่องหนึ่ง ซึ่งอาจทำให้คุณชายลำบากใจมากเช่นกัน!”

"ดี!"

ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกาย!

หูเมิ่งอิ๋งก็ตาเป็นประกายเช่นกัน!

หากในสามวันคุณชายแพ้ นางจะยื่นข้อเสนอให้เขาเตรียมตัวสำหรับการสอบของราชสำนัก!

แม้ว่านักธุรกิจจะสร้างรายได้ แต่ที่จริงแล้วมันเป็นธุรกิจที่ต่ำต้อย และไม่มีสถานะทางสังคมเลย!

ผู้ชายแปลก ๆ อย่างคุณชาย จุดหมายควรเป็นราชสำนักสิ เขาจะเป็นพ่อค้าต้อยต่ำได้อย่างไร

...

อำเภอจิ่วซาน ตระกูลวัง!

“ท่านอาจารย์ บัณทิตนั้นเลอะเลือนไปแล้วใช่ไหม? เจ้านั่นกำลังขุดบ่อเกลือในเฟยชาง”

เหยียนฟู่กู่ขมวดคิ้วและพูดว่า "เจ้าไม่ได้พยายามเกลี้ยกล่อมเขาด้วยซ้ำ แล้วเจ้ายังปล่อยให้ฉงโหลวไปทำอะไรเหลวไหลกับเขาที่นั้นอีก บ่อน้ำเกลือในหมู่บ้านเหล่าเฟยแห้งไปแล้ว ขุดไปจะเจอน้ำเกลือที่ไหนกัน!"