บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 235

...

กลับไปที่คฤหาสน์สกุลหยาง ใบหน้าของหยางว่านหลี่ซีดเผือด เขาพูดอย่างเคร่งเครียด “จงชักดาบออกมาเปิดทาง เจ็บได้แต่อย่าถึงตาย!”

ที่หน้าประตูคฤหาสน์สกุลหยางมีทั้งขอทาน คนจรจัด และอันธพาลจำนวนมาก ยืนตะโกนร้องขอให้ตระกูลหยางคืนเงิน บางคนขอมากถึงหนึ่งร้อยตำลึง ส่วนใหญ่ขอสิบตำลึง

ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ...

คนแปดคนหยิบดาบออกจากฝัก เดินตรงไปยังฝูงชน แล้วใช้ดาบฟันพวกเขา!

“อ๊าก ตระกูลหยางจะฆ่าคน!”

“วิ่งเร็วเข้า!”

“คนตระกูลหยางบ้าไปแล้ว ไม่ให้เงินแล้วยังฆ่าคนอีก!”

มีเสียงคนกรีดร้อง แล้วฝูงชนก็แยกย้ายกันไปทันที!

พวกเขาเป็นผู้ลี้ภัย ขอทาน และคนยากจน มีไม่กี่คนที่กล้าหาญ!

ทันทีที่เห็นคนวิ่งหนีไป ความกล้าหาญที่เกิดจากการรวมกลุ่มก็หายไป!

ชั่วพริบตา ผู้คนหลายร้อยคนที่มาขวางประตูคฤหาสน์สกุลหยางก็สลายตัวไปหมด!

“พวกหัวมังกุท้ายมังกร!”

หยางว่านหลี่ตะคอกอย่างเหยียดหยาม แล้วรถม้าก็ขับเข้าไปในคฤหาสน์สกุลหยาง!

“นายน้อยเล็กกลับมาแล้ว!”

คนเฝ้าประตูตะโกน คนรับใช้และสาวใช้จำนวนมากก็ออกมาต้อนรับเขา!

หยางว่านหลี่พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “มันเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ปล่อยให้คนมากมายมาขวางประตูอยู่ ท่านอาสามอยู่ที่ไหน!”

คนรับใช้คุกเข่าลง และรายงานอย่างระมัดระวัง “นายท่านสามโกรธมากจนกระอักเลือด ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลยขอรับ!”

หยางว่านหลี่พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา “ส่งเงินพันตำลึงไปให้ฝ่ายราชการ แล้วบอกให้พวกเขาสอบสวนอย่างละเอียดว่าใครกำลังโกหกหลอกลวงประชาชน แล้วให้พวกเขาทำลายประกาศเหล่านั้นให้หมด!”