บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 247

ในชั่วพริบตา มีเพียงหวังหยวน วังไห่เทียน ไป๋เฟยเฟย และหลี่ซานซือเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้บนเวทีติ้งหลงไถ

หวังหยวนขมวดคิ้วและพูดว่า “พี่ชาย พิจารณาจากข่าวที่มาถึง ต้าเย่จะหยุดวิกฤตินี้ได้หรือไม่!”

เสวี่ยผานเป็นผู้บัญชาการสูงสุดที่ควบคุมชายแดน เขาตื่นตระหนกมากเมื่อได้ยินเรื่องการโจมตีต้าเย่

เรื่องนี้ทำให้เขากังวลมาก

สีหน้าของวังไห่เทียนเคร่งขรึม “ตอนนี้เป็นฤดูหนาวแล้ว ต้าเย่ยังถือว่าได้เปรียบ อีกทั้งประตูหัวมังกรยังแข็งแกร่ง และต้าเย่ก็อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม ตอนนี้ตราบใดที่มีผู้บัญชาการที่มีคุณสมบัติเหมาะสม เวลาและสถานที่เหมาะสม ต้าเย่ก็จะแข็งแกร่ง แล้วการไล่ล่าข้าศึกก็เป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น!”

หวังหยวนถอนหายใจ “เมื่ออาณาจักรเดือดร้อน ก็คิดถึงแม่ทัพที่ดี!”

ไป๋เฟยเฟยถือพัดลงมาจากเวที “มีแม่ทัพที่ดีอยู่ แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าราชสำนักยินดีใช้หรือไม่!”

“ใครกัน?”

หวังหยวนรู้สึกประหลาดใจ ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้ หากมีนายพลที่ดีจริง ราชสำนักจะไม่ใช้ได้อย่างไร!

“ถามท่านไห่เทียนสิ!”

ไป๋เฟยเฟยยิ้มอ่อน แล้วออกจากติ้งหลงไถพร้อมกับหญิงสาวในชุดสีม่วง

หวังหยวนหันหน้าไปมอง

วังไห่เทียนส่ายหน้า “เขากำลังพูดถึงลูกของสหายน้อยอู๋มู่ ราชสำนักกักขังเขาไว้ในเมืองจิ่วซาน ราชสำนักไม่ไว้ใจเขา จึงไม่อนุญาตให้รับคำสั่ง เว้นแต่คนที่คอยขัดขวางล้มเลิกความคิด ส่วนเจ้า รีบเก็บของแล้วกลับไปที่เมืองฝูเถอะ ที่นั่นปลอดภัยกว่า”

หลี่ซานซือเสริม “ใช่ รีบเก็บข้าวของโดยเร็ว กลับไปที่เมืองฝูด้วยกัน พาน้องสาวไปที่เฉิงโจวเพื่อหลบภัย แล้วค่อยกลับมาเมื่อเหตุการณ์สงบแล้ว!”

“ไปที่เฉิงโจว!”

หวังหยวนเบิกตากว้าง “ศึกนี้ยังไม่เริ่มต้นด้วยซ้ำ ต้องไปซ่อนตัวไกลถึงเพียงนั้นเลย!”

หลี่ซานซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม “นี่เป็นการเตรียมตัวก่อนฝนตก ตระกูลที่ร่ำรวยเหล่านั้นก็จะทำเช่นเดียวกัน พวกเขาจะออกไปลี้ภัยล่วงหน้า จะไม่รอให้เสียชายแดนไปก่อน”

หวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ข้าจะรอสองวันก่อนจะกลับไป!”

หลี่ซานซือขมวดคิ้ว “เหตุใด?”

หวังหยวนตอบ “ข้าต้องการทำอะไรบางอย่าง เพื่อดูว่าจะช่วยศึกครั้งนี้ได้หรือไม่”