บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 261

เมื่อก้มมองไปที่แม่ทัพที่ยอมจำนนผู้นี้ อ๋องถูหนานก็พูดอย่างไร้ความรู้สึกว่า “เจ้าอยู่ตำแหน่งใดในต้าเย่?”

หลู่เฉิงเย่ตอบด้วยความเคารพ “ทูลท่านอ๋อง กระหม่อมเป็นแม่ทัพระดับห้าพ่ะย่ะค่ะ”

อ๋องถูหนานกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เจ้ามีคุณงามความดีต่อบ้านเมือง ข้าจะให้เจ้าเป็นผู้บัญชาการลำดับสามทางตอนใต้ของเมืองหวง เจ้าจะได้รับที่ดินหนึ่งหมื่นแห่ง ตำแหน่งบรรดาศักดิ์ และครัวเรือนสามพันหลัง เจ้าจะได้รับการสืบทอดตำแหน่งอีกด้วย!”

เมืองหวงแบ่งการปกครองเป็นสองภาคคือภาคเหนือและภาคใต้ ภาคเหนือดูแลขุนนางของพวกโจร และภาคใต้ดูแลประชาชนของต้าเย่

“ขอบพระทัยฝ่าบาท กระหม่อมยินดีทำเพื่อเมืองหวง ยอมสละเลือดเนื้อ และจะไม่ยอมแพ้แม้จะต้องตายก็ตาม!”

หลู่เฉิงเย่ตกตะลึงและก้มหัวด้วยความปีติยินดี รู้สึกว่าการทรยศครั้งนี้คุ้มค่า

ในต้าเย่ แม้ว่าเขาจะทำงานหนักไปอีกยี่สิบปี แต่เขาก็ยังไม่สามารถไปถึงระดับสามได้!

ทันทีที่เขาลี้ภัยไปเข้าข้างพวกโจร เขาก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นอันดับสามทันที ซ้ำยังยังได้รับยศบรรดาศักดิ์และสืบทอดตำแหน่งอีกด้วย

ในขณะนี้ เขาแค้นจนสามารถช่วยพวกโจรและทำลายราชวงศ์ต้าเย่ได้ทันที

อ๋องถูหนานปีนขึ้นไปบนกำแพงเมือง จ้องมองไปยังด่านหัวมังกรที่เต็มไปด้วยเลือดและไฟ เขาหยิบไหเหล้าออกมาเทลงบนกำแพงเมือง ดวงตาที่เย็นชาและเข้มงวดของเขาเผยให้เห็นความเสียใจ “อู๋มู่ เดิมข้าวางแผนนี้เพื่อที่จะปะทะกับเจ้า แต่น่าเสียดายที่จักรพรรดิของต้าเย่ฆ่าเจ้าเพราะความโง่เขลา แต่อีกไม่นานข้าจะขี่ม้าเข้าไปในเมืองหลวง และเอาหัวของจักรพรรดิสุนัขนั้นไปแสดงความเคารพต่อเจ้า คู่ต่อสู้เพียงคนเดียวที่เอาชนะข้าได้!”

ไหเหล้าถูกวางไว้ที่ด้านบนสุดของเมือง อ๋องถูหนานเอามือไพล่หลัง เสื้อคลุมตัวใหญ่ปลิวไปตามสายลม ร่างสูงใหญ่ของเขาดูราวกับยอดเขาที่โดดเดี่ยว ที่แสดงให้เห็นถึงความอ้างว้างและโดเดี่ยว

เสียงตะโกนฆ่าฟันที่ด่านหัวมังกรกินเวลานานหนึ่งชั่วโมงก่อนที่มันสงบลง!

ชายหนุ่มสวมหมวกหนังสัตว์และชุดเกราะสีเงินขึ้นไปชั้นบน “ท่านพ่อ ด่านหัวมังกรถูกยึดแล้ว แต่ข้าไม่เข้าใจ ว่าทำไมท่านถึงทำให้ผู้ทรยศกลายเป็นเจ้าหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ซ้ำยังมอบยศบรรดาศักดิ์และที่ดินมากมายให้เขา !”

อ๋องถูหนานยิ้มเบา ๆ “อากู่ฉา หากเจ้าต้องการให้สุนัขช่วยเจ้ากัดคน เจ้าต้องป้อนกระดูกแก่มัน เจ้าจงจำไว้ว่า ชาวหวงของเราอยู่ในช่วงการขยายอำนาจ และมีเพียงรางวัลที่ยิ่งใหญ่เท่านั้นที่จะดึงดูดแม่ทัพของต้าเย่ได้มากขึ้น และยอมทุ่มเททำงานหนักสุดชีวิต ส่วนเรื่องที่ดิน เราจะได้ครอบครองที่ดินมากขึ้น หากเราสู้รบมากขึ้น”

ชายหนุ่มอากู่ฉาขมวดคิ้ว

ชาวหวงให้ความสำคัญกับความกล้าหาญ และดูถูกพวกผู้ทรยศที่แสวงหาเกียรติยศอยู่ดี!

เมื่อมองดูการแสดงออกของชายหนุ่ม ดวงตาของอ๋องถูหนานก็มืดลง “อากู่ฉา เจ้าต้องจำไว้! ฮ่องเต้ที่มีคุณสมบัติที่ดี ต้องไม่มีความชอบหรือรังเกียจ ไม่ว่าเขาจะเป็นคนทรยศหรือนักรบ ตราบใดที่เขายอมทำตามในสิ่งที่เจ้าต้องการ เจ้าก็ต้องปฏิบัติต่อเขาอย่างเท่าเทียมกัน หากทำดีจะได้รับรางวัล และหากทำผิดพลาดก็จะถูกลงโทษ”