บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 260

หร่วนเฉิงกังตบไหล่รองผู้บัญชาการ แล้วกำชับว่า “ข้าไม่รู้ว่าอ๋องถูหนานคิดจะทำอะไร เมื่อเจ้าเป็นผู้ปกป้องในเวลากลางคืน เจ้าจะต้องทำให้ดีที่สุด เจ้าต้องตื่นตัวให้มาก เจ้าอย่าเปิดโอกาสให้จิ้งจอกเฒ่านั้นฉวยโอกาสเป็นอันขาด!”

“รองบัญชาการ โปรดวางใจ หากมีอะไรผิดพลาดเพียงนิดเดียว ข้าน้อยยินดีสู้รบ!”

แม่ทัพหลู่เฉิงเย่ให้คำมั่น

หร่วนเฉิงกังพยักหน้าและหันกลับไป “เอาล่ะ เจ้ากลับไปทำงานได้แล้ว ข้าวางใจ...อ๊ะ!”

ฉึก!

แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลู่เฉิงเย่ก็ดึงมีดจากเอวออกมาแล้วแทงเข้าที่ช่องท้องของเขา

“บังอาจ!”

องครักษ์ทั้งแปดคนโมโหมาก และในขณะที่พวกเขากำลังชักดาบเพื่อปกป้องเจ้านาย พวกเขาก็ถูกแทงเข้าที่หน้าอกและหน้าท้อง

ฉากนี้เกิดขึ้นบนหอคอยของด่านหัวเมือง ท่ามกลางเสียงการสังหารดังสนั่น จึงไม่ได้ดึงดูดความสนใจมากนัก

และทหารบนหอคอยล้วนเป็นพรรคพวกของแม่ทัพของหลู่เฉิงเย่!

“เอ่อ เจ้า เจ้า...เหตุใด?”

มีดขนาดเล็กถูกดึงออกมาจากท้อง จากนั้นหร่วนเฉิงกังก็ล้มลงกับพื้น ร่างกายของเขาอ่อนล้าไปทั้งตัว

เมื่อมองดูผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้ เขานึกเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลู่เฉิงเย่ถึงทำเช่นนี้

หลู่เฉิงเย่มองดูเลือดที่ไหลอาบบนมีดด้วยท่าทางโหดเหี้ยม “ทำไมน่ะเหรอ ท่านไม่รู้จริงอย่างนั้นรึ? ข้าอยู่ในกองทัพมายี่สิบปี มีประสบการณ์การสู้รบหลายร้อยครั้ง เสียสละชีวิตและเลือดของข้าเพื่อต้าเย่ ซ้ำยังเกือบตายนับครั้งไม่ถ้วน แต่ผลลัพธ์เป็นอย่างไร! ยี่สิบปีผ่านไปแล้ว แต่ข้ายังเป็นแม่ทัพระดับห้า พูดถึงตำแหน่ง ข้าไม่ถูกเลื่อนตำแหน่ง พูดถึงเงิน ข้ายังหาเงินไม่ได้ด้วยซ้ำ วัน ๆ เอาแต่ปล่อยให้บุตรชายของผู้สูงศักดิ์เหล่านั้นนั่งตำแหน่งสูงสุดิ ไม่เอาการเอางาน ข้าใช้ชีวิตแบบนี้มามากพอแล้ว ข้าไม่ต้องการที่จะอุทิศทั้งชีวิตให้กับต้าเย่ และมีจุดจบเหมือนมู่ซ่วย ดังนั้นเมื่อห้าปีก่อน หลังจากที่มู่ซ่วยถูกประหารชีวิต ข้าก็รับสินบนของพวกโจร”

“อา...มู่ มู่ซ่วย...”

เมื่อนึกถึงชะตากรรมของบุรุษที่เหมือนเทพเจ้าคนนั้น หร่วนเฉิงกังก็กระอักเลือดออกมาทางปาก เขาเอียงศีรษะและสิ้นลม

ใช่แล้ว ตั้งแต่วินาทีที่มู่ซ่วยถูกประหารชีวิต หัวใจของครอบครัวที่ยากจนก็แตกสลาย

“พาคนลงไป เปิดประตูเมือง แล้วต้อนรับอ๋องถูหนานเข้ามาในเมือง!”

หลังจากตัดหัวของหร่วนเฉิงกัง หลู่เฉิงเย่ก็หยิบพลุออกมาแล้วจุดไฟ