บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 272

หวังหยวนชี้ไปที่นายทหารสองคน

ทั้งสองคนอดสะใจไม่ได้ เมื่อได้เห็นหวางห่าวคุกเข่าลง และจะได้บุกค้นจวนของเสวี่ยผานด้วย

"รับทราบ!"

นายทหารสองคนประสานมือ เดินประกบหวางห่าวไว้ และไปค้นคฤหาสน์ของเสวี่ยผาน

เมื่อมาถึงจุดนี้ พวกขุนพลทุกคนก็มองไปที่หวังหยวนด้วยสายตาหวาดกลัว

อู๋หลิงหัวเราะเบา ๆ ขุนพลในกองทัพกลัวอำนาจ แต่ไม่กลัวคุณธรรม พวกเขาต้องถูกเขย่าขวัญก่อนจึงจะเชื่อฟังได้

หวังหยวนกล่าวว่า "เอาล่ะ ใครมีคำถามอะไรอีกไหม?"

แม่ทัพเว่ยชิงซานยกหมัดคารวะขึ้นมาและกล่าวว่า "ท่านที่ปรึกษา ตอนนี้ขวัญกำลังใจของพวกทหารกำลังตกต่ำ ทุกคนคิดว่าการศึกครั้งนี้จะต้องพ่ายแพ้ แม้ว่าจะได้รับเบี้ยหวัดแล้ว ทหารก็ยังไม่มีใจจะสู้ เราจะชนะศึกเราต้องเพิ่มขวัญกำลังใจ ไม่ทราบว่าที่ปรึกษาจะทำอย่างไร เพื่อนำพวกเราไปสู่ชัยชนะ!"

ท่านแม่ทัพมองไปที่เว่ยชิงซานแล้วขมวดคิ้ว

ทหารม้าหนึ่งแสนคนของกองทัพชาวหวงเป็นทั้งทหารม้า กองหน้าไม้ กำลังรบแข็งแรงกว่ามาก

ในเมืองนี้มีทหารสองหมื่นนาย ทหารม้าสามพันนาย กองหน้าไม้ห้าพันนาย กองขวานห้าพันนายและกองหอกอย่างละห้าพันนาย และกองกำลังเสริมที่เหลือสองพันนาย!

หากเราเปิดศึกกับชาวหวงจริง ๆ ก็บอกได้เลยว่าเราต้องแพ้แน่นอน!

หากไม่ชนะศึก ขวัญกำลังใจก็จะไม่ดีขึ้น

แม่ทัพเว่ยชิงซานเป็นสมาชิกของตระกูลเสวี่ย เขาคิดจะสร้างปัญหาให้กับที่ปรึกษาอีกครั้ง!

หวังหยวนกลอกตา "ใครบอกเจ้าว่าต้องไปสู้รบชนะศึกขวัญกำลังใจจะดีขึ้น!"

เว่ยชิงซานเงยหน้าขึ้น "ถ้าอย่างนั้น ข้าอยากจะเห็นว่าหากไม่ไปสู้แล้วชนะศึกมา ที่ปรึกษาจะช่วยเพิ่มขวัญกำลังใจได้อย่างไร!"

หวังหยวนกล่าวว่า "เรียกพลส่งสารเข้ามา!"

อู๋หลิงและพวกขุนพลต่างสงสัย ไม่รู้ว่าหวังหยวนจะทำอะไร

ทันทีที่หน่วยส่งสารมาถึง หวังหยวนก็ออกคำสั่งอย่างไม่ลังเล และได้ทำการสั่งการลงไปโดยตรง!

คำพูดที่สั่งการลงไปทำให้พวกขุนพลตกตะลึง อู๋หลิงหน้าแดงก่ำ ดวงตาของเว่ยชิงซานเปลี่ยนเป็นสีแดง รู้สึกราวกับว่าเขากลืนแมลงวันลงไป!

ไม่นานหลังจากนั้น หน่วยส่งสารก็วิ่งตะโกนไปรอบกำแพงเมือง ในเมือง และในค่ายทหาร

“พวกเราทหารจิ่วซานได้รับการช่วยเหลือแล้ว เสวี่ยผานไอคนไม่ได้เรื่องไร้ความสามารถถูกแทนที่แล้ว ราชสำนักได้แต่งตั้งแม่ทัพหนุ่มเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด เพื่อนำพาพวกเราไปเอาชนะพวกชาวหวง!”

“แม่ทัพหนุ่มคือใคร! พวกเจ้าควรรู้เอาไว้นะ แม่ทัพหนุ่มแห่งกองทัพชุดเกราะทมิฬ เขาเคยเป็นผู้นำกองทัพชุดเกราะทมิฬ เขาเอาชนะชาวหวงจนไม่กล้าบุกขึ้นมาจากตอนใต้ ไล่ฆ่าอ๋องถูหนานจนเขากลัวจนฉี่ราด”