บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 279

เปรี้ยง!

ราวกับสายฟ้าลงมากลางวันแสก ๆ ทำให้ทั้งกองทัพตกตะลึงกันไปหมด!

ครึ่งเดือนหลังจากนั้น เขาสู้ตายกับอ๋องถูหนาน นี่มันรนหาที่ตายไม่ใช่หรือ?

เป็นแค่บัณฑิตที่เป็นนำกองทัพ ไอคนเก่งแต่ปาก กำลังทำลายชาติบ้านเมือง!

“ข้าคัดค้าน!”

แม่ทัพหวางห่าวเป็นคนแรกที่ก้าวออกมาคัดค้าน "สู้รบแบบเผชิญหน้า มันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะเอาชนะกองทหารม้าของชาวหวง ในครึ่งเดือนหากสู้กันมีแต่ตายกับตาย!"

เว่ยชิงซานยังกล่าวอีกว่า "ท่านที่ปรึกษา เจ้าไม่รู้หรอกว่ากองทหารม้าของชาวหวงนั้นทรงพลังขนาดไหน เจ้าเห็นชีวิตของทหารทั้งหมดในกองทัพเป็นของเล่นรึไง!"

ทั้งสองได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเสวี่ย ในขณะนี้พวกเขารู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลจึงคัดค้านอย่างไร้ความปราณี

หวู่หยวนก็ก้าวออกมาข้างหน้า "ท่านที่ปรึกษา คิดให้รอบคอบก่อนที่จะลงมือทำ หากเราตะโกนออกไปแล้ว ในครึ่งเดือนหลังจากนั้นไม่สู้ตายกันล่ะก็ ขวัญกำลังใจของทหารเราก็จะลดลงจนถึงขีดสุด เมื่อถึงเวลานั้นชาวหวงบุกโจมตีอย่างหนักก็คงไม่อาจรักษาเมืองไว้ได้แล้ว!”

เจิ้งฝาเป่ยยังแนะนำอีกว่า "ท่านที่ปรึกษา เราตั้งหลักในเมือง มีข้อได้เปรียบในการปกป้องเมือง เรายังสามารถระดมกำลังจากภายนอกได้ ตราบใดที่เราปิดเมืองและควบคุมให้ดี พวกชาวหวงก็ไม่สามารถโจมตีเข้ามาได้ อย่ารีบร้อนเสี่ยงสร้างความดีความชอบเลย!”

ทั้งสองคนเป็นขุนพลจากครอบครัวยากจน พวกเขาสนับสนุนอู๋หลิงเป็นอย่างมาก และพวกเขายังให้การสนับสนุนหวังหยวนด้วย!

พวกแม่ทัพนายกองหลายคนก็ดูไม่เต็มใจเช่นกัน แต่ตำแหน่งของพวกเขาต่ำเกินกว่าจะกล้าก้าวออกมาได้

แววตาของอู๋หลิงมืดลง "สิ่งที่เจ้าคิดได้ ข้าและที่ปรึกษาคิดไม่ได้รึ ข้าบอกพวกเจ้าไม่ได้ ไม่เช่นนั้นกลยุทธจะรั่วไหล ถ่ายทอดคำสั่ง ให้ปฏิบัติตามท่านที่ปรึกษาสั่งทันที หากครั้งหน้าเจ้ากล้าขัดขืนทำให้ล่าช้า จะลงโทษตามวินัยทหารทันที!”

หวังหยวนรู้สึกสบายใจ!

อันที่จริง เขาไม่ได้พูดคุยถึงกลยุทธ์สำคัญกับอู๋หลิงเลย!

ตอนนี้อู๋หลิงหลับสนับสนุนเขาอย่างไม่ลังเล ซึ่งทำให้เขามั่นใจมากขึ้นในการต่อสู้ครั้งนี้!

และเพิ่มคำสั่งให้ผู้ส่งสารอีกทันที!

“ไอเฒ่าอ๋องถูหนาน แม่ทัพหนุ่มท้าให้เจ้าสู้ตายในครึ่งเดือนที่จะถึง เจ้ากล้าไหม!”

ค่ายกองทัพช

หลังจากได้ยินข่าว อ๋องถูหนาน อากู่ฉา กลุ่มขุนพล และผู้ทรยศอย่างหลู่เฉิงเย่ก็เงียบไปสักพัก จากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

"เสด็จพ่อ!"

อากู่ฉาพูดถูกว่า "พวกเขาท้าสู้เช่นนี้ ต้องพยายามถ่วงเวลา และเรียกกำลังเสริมเพิ่มเป็นแน่!"

“ใช่แล้วฝ่าบาท!”

คนทรยศหลู่เฉิงเย่เอ่ยแทรก "ความแข็งแกร่งของกองทหารในเมืองข้ารู้ดี สองหมื่นคนเป็นกองหนุนจากคนทั่วไป ไม่ต้องพูดถึงกองทัพของเราที่บุกเต็มกำลังเลย แค่เราส่งออกไปแค่หนึ่งในห้า เราสามารถฆ่าพวกมันได้อย่างไม่เหลือซากไว้เลยด้วยซ้ำ!”

พวกแม่ทัพชหลายคนยังตะโกนว่า "ฝ่าบาท รับปากพวกเขาเลย! ภายในครึ่งเดือน ข้าจะตัดหัวแม่ทัพหนุ่มออกมาเซ่นสรวงดวงวิญญาณของเหล่าผู้กล้าหาญของพวกเรา ที่ตายด้วยคมดาบของพวกกองทัพเกราะทมิฬ!"

อ๋องถูหนานยกมือขึ้นในกระโจมก็เงียบลง ดวงตาของเขาหรี่ลงเหมือนนกอินทรี "ไปบอกพวกเขาว่าในอีกครึ่งเดือนเราจะสู้ตาย"