บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 28

เอ้อหู่ที่ยังไม่ทันได้สติ ก็ถูกต้าหู่ฟาดเข้าที่เอว จากนั้นมองไปที่ดวงตาที่จริงจังของหวังหยวน และพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ "ใช่ หัวขโมยมีแค่คนเดียว"

“อื้ม คนเราก็ต้องมีจำผิดจำถูกบ้าง เมื่อจำได้ก็ดีแล้ว!”

จ้าวอู่รับเงินอย่างเงียบ ๆ "ในเมื่อหัวขโมยมีแค่คนเดียว งั้นพวกเราจับมาเกินสองคน นายน้อยหวัง ท่านคิดว่าเจ้าจะปล่อยพวกเขาไปดีหรือไม่!"

หวังหยวนมองไปที่พี่น้องทั้งสาม "คนไหนในพวกเจ้าที่จะติดคุก และใครจะอยู่เพื่อเลี้ยงดูครอบครัว พวกเจ้าเลือกกันเอง!"

“ข้าเป็นพี่ ข้าจะติดคุกเอง พวกเอ็งทั้งสองดูแลครอบครัวให้ดี!”

“พี่ใหญ่ พี่รอง ข้าจะไปเอง ข้าได้รับบาดเจ็บคงอยู่ได้อีกไม่นาน ให้ข้าไปเถิด!”

“พี่ใหญ่ น้องเล็ก ให้ข้าไปเถอะ เสื้อผ้าบนไหล่ของข้ามีรอยถลอก หลักฐานแน่นหนา”

พี่น้องทั้งสามถกกันไปมา!

"พอแล้ว!"

หวังหยวนโบกมือ "กัวเหลียงเจ้าเข้าคุกไป เสื้อผ้าของเขาขาด และไหล่ก็ได้รับบาดเจ็บ หลักฐานมีครบ จะได้พูดง่ายขึ้นเมื่อไปที่อำเภอ"

จ้าวอู่ชำเลืองมอง

ชายฉกรรจ์สองคนก้าวไปข้างหน้า เพื่อไขกุญแจมือให้กับพี่ใหญ่กัวฉาง และน้องเล็กกัวเฉียง

พี่น้องทั้งสามมองไปที่หวังหยวนอย่างสับสน

หวังหยวนมีสีหน้าเรียบนิ่ง "ตอนนี้ก็บอกข้าได้แล้วว่าใครเป็นหูเป็นตาให้กับพวกเจ้า!"

พี่น้องทั้งสามดูลังเลและยังมีความระมัดระวังอยู่บ้าง

“พวกเจ้าทั้งสามรีบพูดสิ จะรอนายให้น้อยหวังจับกุมพวกเจ้าทั้งหมดก่อนหรือไง”

ท่านแม่กัวและลูกสะใภ้ทั้งสามร้อนรน เขาใช้เงินไปตั้งสิบตำลึงแล้ว หากลูกชายไม่ยอมสารภาพ กลัวว่าพวกเขาจะถูกล่ามโซ่ในทันที

พี่ใหญ่กัวฉางก้มศีรษะและพูดว่า "ตระกูลหลิวขอรับ หลิวลิ่ว และหลิวชี!"

ดวงตาของหวังหยวนเคร่งขรึม "พวกเขาได้พูดหรือไม่ว่าจะเป็นคนมาเอง!" หลิวลิ่ว หลิวชี ผู้ช่วยสองคน และหลิวโย่วไฉ สี่คนเมื่อวานนี้

“ไม่นะขอรับ พูดเพียงแค่ว่าท่านร่ำรวย มีสองร้อยกว้านอยู่ในครอบครอง และถ้าหากเราได้ผลประโยชน์ ก็จะต้องแบ่งพวกเขาด้วยขอรับ!”

พี่ใหญ่กัวฉางลดศีรษะลง เพราะรู้สึกว่าในดวงตาของหวังหยวนนั้นมีบางที่ทำให้เขากลัว

"พาน้องคนที่สามของเจ้าไปหาหมอซะ หากชีวิตไปต่อไม่ได้ ก็มาหาข้าที่หมู่บ้านต้าหวัง เรื่องของวันนี้จบลงแล้ว ข้าจะใช้เงินในที่ว่าการอำเภอ ไม่ให้น้องของเจ้าต้องลำบากเกินไป!”

หวังหยวนหยิบแท่งเงินสิบตำลึงใส่มือของกัวฉาง และหันหลังเดินจากไป

สามพี่น้องตระกูลกัวตกตะลึง

ได้ข้อมูลของผู้ที่อยู่เบื้องหลังไปแล้ว ยังมอบเงินสิบตำลึงให้พวกเขาอีก