บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 301

เมื่อเห็นว่าสหายมีจำนวนน้อยลงเรื่อย ๆ อู๋หลิงจึงไล่ตามและสังหารอย่างดุเดือด และมีองครักษ์คอยสนับสนุนเขา

ไม่สามารถยึดได้อีกต่อไป หน้าไม้ขนาดยักษ์บนกำแพงเมืองยิงอย่างต่อเนื่อง และกองทหารเกราะสีดำไล่ตามพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง

ขวัญกำลังใจของชาวหวงพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง!

“เสด็จพ่อ ลูกอกตัญญู ทำผิดต่อท่านแล้ว! แต่ท่านอย่ากังวลไป ข้าจะยึดเมืองจิ่วซานได้อย่างแน่นอน ข้าจะเอาร่างของท่านคืนมาและล้างแค้นให้ท่าน!”

แววตาของอากู่ฉาฉายแววดิ้นรน และในที่สุดเขาก็วางศพออกจากแขนของเขา โดยวางลงบนหลังม้าศึกที่อยู่ข้าง ๆ แล้วฟาดมัน!

เพี๊ยะ!

ม้าศึกรู้สึกเจ็บ จากนั้นวิ่งไปด้านหนึ่งโดยแบกร่างของอ๋องถูหนาน!

สวบ!

ดวงตาของอู๋หลิงมืดลง และเขาก็หันหลังม้าไปรอบ ๆ ทันที จากนั้นยิงธนูยาวจากหลังม้า!

การจะจับอากู่ฉาทั้งเป็นนั้นยากเกินไป เนื่องจากเขามีทักษะขี่ม้าศึกที่ยอดเยี่ยม ซ้ำองครักษ์ก็ไม่กลัวตาย

พัวะ!

ลูกธนูทะลุหัวม้า ม้าศึกวิ่งอย่างบ้าคลั่งแล้วล้มลง และร่างของอ๋องถูหนานก็ถูกโยนออกไปด้วย!

อู๋หลิงควบม้าเข้าไป แล้วคว้าร่างของอ๋องถูหนานขึ้นมาด้วยการยิงนัดเดียว จากนั้นยกขึ้นไปในอากาศ!

กับ กับ กับ...

ขวัญกำลังใจของกองทหารชาวหวงทั้งหมดในสนามแตกสลายอย่างสิ้นเชิง และพวกเขาทั้งหมดก็ควบม้าศึกออกไปอย่างบ้าคลั่ง!

อ๋องของพวกเขาถูกแม่ทัพหนุ่มจับขึ้นมากลางอากาศราวกับสุนัขที่ตายแล้ว!

สิ่งนี้ทำให้ทหารชาวหวงจำนวนมากนึกถึงความทรงจำยามที่ถูกกองทัพเกราะสีดำสังหารและทิ้งชุดเกราะไว้เบื้องหลัง

ตอนนี้พวกเขากลัวมาก!

ทหารชาวหวงหลายนายถึงกับกระโดดลงจากหลังม้าและนอนราบกับพื้นเพื่อยอมจำนน!

ในศึกครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นหน้าไม้ขนาดยักษ์ ลูกศรอันแหลมคม หรืออาวุธวิเศษที่ตัดเหล็กเหมือนโคลน สิ่งเหล่านี้ล้วนทำให้พวกเขาตกอยู่ในความสิ้นหวังและสูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิง!

รู้สึกเหมือนเป็นการสู้รบที่ไม่เท่าเทียมกันโดยสิ้นเชิง!

ทันทีที่เห็นว่ามีคนยอมจำนน อู๋หลิงก็ตะโกนทันที “ผู้ที่ยอมจำนนจะไม่ถูกฆ่า!”

“ผู้ที่ยอมจำนนจะไม่ถูกฆ่า!”

ทหารที่เคยผ่านศึกเกราะดำก็ตะโกนออกมาพร้อมกัน!

“กองทหารม้าศึกและกองทหารเสริมของชาวหวงหลายหมื่นคนยอมจำนนแล้ว พวกเขาหวาดกลัวอย่างยิ่ง!”

“ศพของอ๋องถูหนานก็ถูกแม่ทัพหนุ่มแย่งชิงไปเช่นกัน!”

ผู้ส่งสารวิ่งอย่างบ้าคลั่งในเมืองพร้อมตะโกน และข่าวก็แพร่กระจายไปทั่วเมืองเหมือนเกล็ดหิมะ!

“เสนาธิการทหารชนะแล้ว!”

“แม่ทัพหนุ่มชนะแล้ว!”

“เราเอาชนะชาวหวงได้จริง ๆ!”

“มันแปลกตรงไหนกัน เสนาธิการทหารบอกแต่แรกแล้วนี่ว่าอ๋องถูหนานสิ้นพระชนม์แล้ว!”

“ใช่ ใช่ เสนาธิการทหารกล่าวว่าอ๋องถูหนานจะลุกตื่นแปดครั้งในตอนกลางคืน แค่เพียงถูกลมพัดก็เยี่ยวไหลจนร้องเท้าเปียกปอน!”

“ชาวหวงก็เป็นเช่นนั้น ทันทีที่แม่ทัพหนุ่มเข้าไปร่วมศึก พวกเขาก็กลัวกันหมด ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมเมื่อก่อนข้าถึงกลัวพวกเขาด้วยซ้ำ!”

ทหารของต้าเย่หลายนายต่างตื่นเต้นจนน้ำตาไหล!

“ชนะศึกแล้ว ซ้ำยังสังหารอ๋องถูหนานได้ นี่ นี่...ฮ่า ๆ ๆ!”

ณ จวนที่ว่าการอำเภอ เจ้าเมืองอย่างจางหานไม่อยากจะเชื่อ หลังจากยืนยันซ้ำแล้วซ้ำอีก เขาก็เงยหน้าขึ้นและหัวเราะ!