บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 300

หลังจากออกคำสั่งแล้ว อากู่ฉาก็ประคองร่างของอ๋องถูหนานไว้ แล้วควบม้ากลับไปที่ค่าย

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากสู้ต่อ แต่หน้าไม้ขนาดยักษ์บนกำแพงเมือง กำลังมุ่งเป้ามาที่เขาและเตรียมยิง!

“น้อมรับบัญชา!”

หลู่เฉิงเย่ แม่ทัพผู้แปรพักตร์ ต่อสู้ในสมรภูมิอย่างกล้าหาญ

ไพร่พลของเขาเป็นทหารราบ บรรทุกสัมภาระไว้ทางด้านหลังและไม่ได้เข้ารบ!

ในเวลานี้ ด้วยหน้าที่สั่งการทหารม้าหมื่นนาย เขาจึงกระตือรือร้นที่จะลองสู้

หนึ่งหมื่นต่อสองพัน ต่อสู้ด้วยดาบและธนู เขาไม่เชื่อว่าอู๋หลิงจะมีสามหัวและหกแขน!

ตราบใดที่เขาฆ่าอู๋หลิงได้ เขาก็จะมีความดีความชอบมาก และสามารถก้าวไปสู่อีกระดับหนึ่งได้

“ฆ่ามัน!”

หลังจากโบกธงสั่งรบแล้ว หลู่เฉิงเย่ก็โบกมือซ้ำ ๆ แบ่งทหารม้าหนึ่งหมื่นนายออกเป็นสามหกลุ่ม สองกลุ่มขนาบข้างเขา และอีกกลุ่มมุ่งตรงไปข้างหน้า แสดงถึงความสามารถในการจัดกองทหารของเขา

“แบ่งกลุ่ม!”

อู๋หลิงนึกเย้ยหยันแล้วส่งสัญญาณ จากนั้นเอ้อหู่และหวังหานซานที่อยู่ข้างหลังเขาก็แยกจากกัน

กองทัพเกราะดำก็เริ่มแบ่งออกเป็นกลุ่มสามสิบคน ทั้งสามคนตามหลัง

ทหารม้าด้านหลังก็แยกกลุ่มกัน!

ฟึ่บ!

ทันใดนั้นต้าเย่และทหารม้าชาวหวง ก็เป็นเหมือนส้อมขนาดใหญ่และเล็กสองอันที่กำลังจะมารวมกัน!

ความแตกต่างก็คือชาวหวงมีทหารม้าหนึ่งหมื่นนาย และอู๋หลิงมีทหารม้าสองพันนาย

แต่เมื่อส้อมขนาดใหญ่และเล็กชนกัน ก็เกิดเหตุการณ์น่าเหลือเชื่อขึ้น!

ฉึก ฉึก ฉึก...

อู๋หลิงควบม้าผ่านไป สะบัดทวนที่ยาวกว่าสิบฟุต ราวกับงูหลามยักษ์ที่บินอยู่ในมือ

ทหารม้าที่อยู่รอบตัวเขาเลือดสาดออกจากลำคอ อกและหน้าผาก ตราบใดที่อยู่ในระยะการโจมตีด้วยทวนของเขา ไม่มีทางที่จะเอาชนะเขาได้

หวังหานซานก็ใช้ทวนใหญ่เช่นกัน และทักษะการใช้ทวนของเขาซับซ้อนกว่าของอู๋หลิง ไม่ต่างจากเครื่องจักรสังหาร!

เอ้อหู่โบกสะบัดดาบราชวงศ์ถังในมือราวกับเงาดำ ควบม้าผ่านแล้วฟาดฟันดาบออกไป!

ทหารชาวหวงเหวี่ยงดาบเพื่อสกัดกั้น ดาบยาวเหล่านั้นหักทันทีจนตกลงจากหลังม้า!