บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 299

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...

ฉึก ฉึก...

หลังจากการปะทะกันหลายครั้ง ในที่สุดทหารม้าชาวหวงในเกราะเหล็กก็รีบวิ่งไปได้อีกหนึ่งร้อยก้าว!

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...

ทันทีที่อู๋หลิงยกมือขึ้น พลหน้าไม้สี่พันคนในแถวที่สองก็ปีนขึ้นไป ชักคันธนู แล้วยิงออกไป!

แม้ว่าลูกธนูหน้าไม้เหล่านี้ จะไม่ทรงพลังเท่ากับหน้าไม้โต้วจวิ้นจื่อ แต่พวกมันก็สามารถทำลายเกราะได้ ภายในระยะหนึ่งร้อยก้าว!

คลื่นลูกธนูสี่พันลูกนี้คร่าชีวิตทหารทุกคนที่พุ่งเข้ามาในระยะหนึ่งร้อยก้าว บ้างก็บาดเจ็บสาหัส!

“ลุงเจี้ยน!”

บนกำแพงเมือง หวังหยวนชี้ไปที่อากู่ฉา แล้วพูดว่า “ผู้บัญชาการคนนั้น ฆ่าเขาให้ข้า!”

“ง่ายมาก!”

ผิงเจี้ยนยกหน้าไม้ซานกงฉวงขึ้นเล็งไปที่อากู่ฉา

ฟิ้ว!

ฉึก! ฉึก!

แต่เมื่อองครักษ์เห็นเข้า ก็รีบขี่ม้าไปขวางหน้าอากู่ฉา เพื่อขวางหน้าไม้ยักษ์ไว้!

“อาเป่าชง!”

อากู่ฉารีบควบม้าไปข้างหน้า!

“พวกเจ้าทั้งสิบคน เล็งไปที่ชายคนนั้น แล้วยิงเขาให้ตายในสนามรบ!”

หวังหยวนเรียกระดมพลหนึ่งในสามของหน้าไม้ซานกงฉวง!

เขาเห็นว่าอ๋องถูหนานตายแล้ว และชายคนนี้เป็นกระดูกสันหลังของทหารชาวหวง!

ตราบใดที่ฆ่าเขาได้อีก ขวัญกำลังใจของชาวหวงจะพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง ทำให้คว้าชัยศึกนี้ได้!

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...

หน้าไม้ซานกงฉวงหันไปยิงธนูขนาดยักษ์สิบดอกออกไป

ฉึก ฉึก...

องครักษ์สังเกตเห็นสิ่งนี้แล้ว ทุกคนยืนขวางหน้าเขาโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง

“อ๊าก เจ้าสารเลวหวังหยวน ข้าจะฆ่าเจ้า จะสับเจ้าเป็นชิ้น ๆ!”