บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 298

หกร้อยก้าว ห่างออกไปประมาณเจ็ดร้อยยี่สิบเมตร หวังหยวนไม่อาจมองเห็นได้ชัดเจนเลย

“หลานชาย หากเจ้าคิดวิธีการเล็งแบบสามจุดหนึ่งเส้นนี้ได้ แม้แต่คนโง่ก็สามารถยิงได้แม่นยำ!”

ผิงเจี้ยนที่ไม่ได้ใช้ทักษะของตัวเอง รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยและบ่นพึมพำ “อ๋องถูหนานถูกตอกติดกับรถม้า หน้าไม้นั้นใหญ่มากจนเขาตายแล้ว!”

เฮ้อ!

หวังหยวนหายใจออกยาว เดินโซเซไปพิงกำแพงเมือง แล้วตะโกน “ประกาศว่าอ๋องถูหนานตายแล้ว กระจายข่าวไปทั่วกองทัพและทั่วทั้งเมือง!”

“ข่าวดี ข่าวดีมาแล้ว เสนาธิการทหารได้ยิงสังหารอ๋องถูหนานแล้ว!”

ผู้ส่งสารตะโกนด้วยความดีใจ!

ทหารทั้งหมดที่อยู่ด้านบนและด้านล่างของเมืองต่างตกใจ จากนั้นก็ส่งเสียงไชโยโห่ร้องกันยกใหญ่!

อ๋องถูหนาน เทพเจ้าแห่งสงครามของชาวหวง ถูกเสนาธิการทหารยิงตายแล้วจริง ๆ ไม่น่าเชื่อเลย!

ปฏิกิริยาของชาวหวงบอกทหารทุกคนว่านี่เป็นเรื่องจริง!

“ขึ้นหน้าไม้ต่อไป เล็งไปที่ขุนพลชาวหวง แล้วยิงทุกคนลงจากหลังม้า!”

หวังหยวนยังคงออกคำสั่งต่อไป!

หากยังกล้าต่อสู้ในศึกครั้งนี้ต่อ หน้าไม้ซานกงฉวงก็เป็นหนึ่งในไพ่เด็ดของเขา!

หนึ่งพันก้าวนั้นไกลประมาณหนึ่งพันสองร้อยเมตร ในยุคที่เทคโนโลยีด้อยพัฒนา นี่เรียกได้ว่าเป็นสไนเปอร์ผู้ยิ่งใหญ่เวอร์ชันโบราณเลยทีเดียว!

ตราบใดที่มีนักแม่นปืนที่มีสายตาดี ก็สามารถยิงใครก็ได้ที่ต้องการจากตำแหน่งที่สูงกว่าได้!

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ...

พลหน้าไม้ตอบสนอง คนหนึ่งหมุนดึงสายหน้าไม้ใหญ่สามอันออกมา คนหนึ่งบรรจุธนูหน้าไม้ขนาดยักษ์ อีกคนเล็งไปที่ขุนพลชาวหวง!

ในสนามรบที่ใช้อาวุธเย็น สามารถระบุตัวขุนพลได้ง่ายมาก

ยิ่งตำแหน่งสูง ชุดเกราะก็จะยิ่งประณีต ดูทรงพลังและสดใสมากกว่าใคร ทำให้พวกเขากลายเป็นเป้าที่มีชีวิต!

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...

ครู่ต่อมา หน้าไม้ยักษ์สามสิบตัวก็ส่งเสียงคำราม ขุนพลชาวหวงอีกสามสิบคนสิ้นลมหายใจทันที!

ข้างล่างกำแพงเมือง!

อู๋หลิงโบกธงรบ!

พลหอกและหน้าไม้ชั้นที่สองยิงหนึ่งนัด แล้วนอนลงเพื่อหลีกเลี่ยงการบดบังแนวสายตา!

ฟึ่บ!

ลูกธนูมีระยะโจมตีหนึ่งร้อยก้าวและสามร้อยก้าว แต่ทหารของต้าเย่สามารถฆ่าพวกเขาได้จริง ๆ และสามารถฆ่าได้มากมายในคราวเดียวด้วย น่ากลัวมาก!

ทหารชาวหวงหลายคนจับบังเหียนแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว!

“ฆ่ามัน โจมตีเมืองจิ่วซาน ฆ่าให้หมด!”

ที่ด้านหลัง อากู่ฉาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เร่งเร้าให้ทหารม้าเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่ง

ทหารม้าชาวหวงเพิ่งวิ่งออกไปห้าสิบก้าว!

นักธนูที่อยู่ข้างล่างกำแพงเมืองได้บรรจุลูกธนูหน้าไม้ไว้แล้ว และลูกธนูอีกระลอกก็บินออกมาจากท้องฟ้า!

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...

ตุบ ตุบ ตุบ...

บนพื้นหิมะสีขาวอันกว้างใหญ่ ชาวหวงตกจากหลังม้าทีละคน ทำให้พื้นเป็นสีแดงฉานด้วยโลหิต

ทหารชาวหวงหลายคนตกใจมากจนอยากจะหันหลังหนี!

อากู่ฉาที่อยู่ด้านหลังคำรามด้วยความโกรธ “บุกเร็วเข้า ใครฝ่าฝืนคำสั่งจะถูกประหารชีวิต!”

หากฝนลูกธนูสังหารทหารชาวหวงหนึ่งพันคน เขามีกองทัพหนึ่งแสนนาย หากยืนหยัดอยู่ครู่หนึ่งได้ ก็จะรีบเร่งบุกเข้าไปในเมือง และสังหารทหารของต้าเย่ทั้งหมดได้