บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 314

หน้าไม้ซานกงฉวงและหน้าไม้จูเก่อพร้อมแล้ว

ภายใต้แสงไฟ ใบหน้าของขันทีหลินเจาเอินดูน่ากลัวราวกับหมาป่า เขาแสดงสีหน้าเยือกเย็นและไร้ความปรานี “ข้าจะให้เวลาเจ้าสิบลมหายใจ ถอดชุดเกราะของเจ้าออกทั้งหมด ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าให้หมด!”

“ขันทีบ้านั้นต้องการจะฆ่าเรา ซ้ำยังสั่งให้เราปลดชุดเกราะลง ท่านคิดว่าเราโง่หรือไง”

“หากเจ้าต้องการฆ่าพวกเราก็เข้ามา สังหารหนึ่งคนได้ทุนคืน สังหารสองคนได้กำไร!”

“ขันทีสารเลว คนไม่เอาไหน ท่านเสนาธิการทหารบอกว่าจะปล่อยเราไป แต่ท่านกลับต้องการจะฆ่าพวกเรา!”

“ท่านใต้เท้า ข้าไม่ได้เป็นกบฏชาวหวง ข้าหนีกลับมาจากด่านหัวมังกร!”

“เหตุใดท่านถึงอยากฆ่าพวกเรา ด่านหัวมังกรพังไม่ใช่ความผิดของเราด้วยซ้ำ!”

ทหารจำนวนมากในค่ายต่างตะโกนด่าและร้องไห้!

คิ้วสีขาวของหลินเจาเอินสั่นไหว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เขาชูป้ายทองอาญาสิทธิ์ขึ้น

“โจมตี!”

“ขอรับ!”

อู๋หยวน, เว่ยชิงซาน, และเจิ้งฝาเป่ย ขุนพลทั้งสามต่างกำหมัดและก้มศีรษะแล้วสั่งการ “โจมตี!”

พวกเขาไม่อยากสั่งการเช่นกัน มีทหารเกือบหนึ่งหมื่นนายในค่ายนี้ แม้ว่าบุกโจมตีเข้าเกล่ากำลังทหารก็จะพ่ายแพ้อยู่ดี!

ในเมืองมีทหารไม่มากนัก หากยังถูกใช้จนหมดเช่นนี้ ถึงใจสู้แต่แรงไม่ยอมเป็นใจเมื่อต้องเผชิญหน้ากับชาวหวง!

ทว่าใต้เท้าขันทีผู้บัญชาการได้ชูป้ายทองอาญาสิทธิ์ แม้แต่แม่ทัพหนุ่มก็ถูกควบคุมตัวชั่วคราว!

ใครกล้าฝ่าฝืนก็เท่ากับฝ่าฝืนฎีกา!

หน้าไม้ซานกงฉวงถูกปลดออก หน้าไม้จูเก่อถูกพันไว้ และหน้าไม้ยักษ์ก็ถูกนำขึ้นมาเพื่อโจมตีเมืองด้วย!

ในค่ายทางเหนือ ทหารเกือบหนึ่งหมื่นนายตาแดงก่ำ และเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้จนตาย!

สงครามครั้งใหญ่กำลังจะปะทุ!

“ช้าก่อน!”

ทันใดนั้น ทหารที่อยู่ด้านหลังก็แบ่งออก แล้วหวังหยวนก็เดินเข้ามา!

“ท่านเสนาธิการทหาร ท่านเสนาธิการทหารมาแล้ว!”

“ข้าสู้รบตั้งแต่ทางทิศเหนือจนทิศใต้ มีกลยุทธ์ทางทหารในใจนับไม่ถ้วน ยังต้องฟังแผนเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเจ้าอีกหรือ!”

หลินเจาเอินเพิกเฉยและเปลี่ยนเรื่อง “แต่เป็นเจ้าเองที่ยอมรับเชลยทหารมากมายเหล่านี้ นี่เป็นความผิดมหันต์! ตอนนี้ข้าให้เจ้าเลือกแล้ว เจ้าไปที่ค่ายและชักชวนทหารที่พ่ายแพ้ให้ปลดชุดเกราะลง แล้วยอมให้ข้าสังหารพวกเขาแต่โดยดี จากนั้นมอบวิธีการหลอมอาวุธวิเศษ ข้าจะไม่ถือว่าเจ้ารับผิดชอบต่อโทษมหันต์ครั้งนี้!”

ใบหน้าของหวังหยวนมืดมนและน่ากลัว “หากข้าปฏิเสธล่ะ!!”

นึกไม่ถึงว่าเวลานี้แล้ว หลินเจาเอินยังคงคิดถึงวิธีการเลียนแบบอาวุธของเขา!

ทหารผ่านศึกเกราะดำที่นำโดยหวังหานซานแอบคว้าด้ามของดาบราชวงศ์ถัง!

“ทหาร หวังหยวนมีความทะเยอทะยานโฉดชั่ว สมรู้ร่วมคิดกับชาวหวงเพื่อมอบกองกำลังทหาร มีแผนการชั่วร้าย จับตัวเขามาให้ข้า!”

หลินเจาเอินชูป้ายทองอาญาสิทธิ์ขึ้น “ยังมีเชลยทหารเหล่านี้ ยิงพวกมันให้หมด!”

ทหารในสนามเริ่มโจมตีประตูค่าย หน้าไม้ซานกงฉวงและหน้าไม้จูเก่อก็ถูกเคลื่อนเข้ามาพร้อมกันจากด้านหลัง!

ทหารรอบ ๆ หลินเจาเอิน ล้อมรอบหวังหยวนและทหารผ่านศึกเกราะสีดำ!

ทันใดนั้นมีคนตะโกน “ผู้บัญชา แย่แล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ!”