บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 314

หน้าไม้ซานกงฉวงและหน้าไม้จูเก่อพร้อมแล้ว

ภายใต้แสงไฟ ใบหน้าของขันทีหลินเจาเอินดูน่ากลัวราวกับหมาป่า เขาแสดงสีหน้าเยือกเย็นและไร้ความปรานี “ข้าจะให้เวลาเจ้าสิบลมหายใจ ถอดชุดเกราะของเจ้าออกทั้งหมด ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าให้หมด!”

“ขันทีบ้านั้นต้องการจะฆ่าเรา ซ้ำยังสั่งให้เราปลดชุดเกราะลง ท่านคิดว่าเราโง่หรือไง”

“หากเจ้าต้องการฆ่าพวกเราก็เข้ามา สังหารหนึ่งคนได้ทุนคืน สังหารสองคนได้กำไร!”

“ขันทีสารเลว คนไม่เอาไหน ท่านเสนาธิการทหารบอกว่าจะปล่อยเราไป แต่ท่านกลับต้องการจะฆ่าพวกเรา!”

“ท่านใต้เท้า ข้าไม่ได้เป็นกบฏชาวหวง ข้าหนีกลับมาจากด่านหัวมังกร!”

“เหตุใดท่านถึงอยากฆ่าพวกเรา ด่านหัวมังกรพังไม่ใช่ความผิดของเราด้วยซ้ำ!”

ทหารจำนวนมากในค่ายต่างตะโกนด่าและร้องไห้!

คิ้วสีขาวของหลินเจาเอินสั่นไหว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เขาชูป้ายทองอาญาสิทธิ์ขึ้น

“โจมตี!”

“ขอรับ!”

อู๋หยวน, เว่ยชิงซาน, และเจิ้งฝาเป่ย ขุนพลทั้งสามต่างกำหมัดและก้มศีรษะแล้วสั่งการ “โจมตี!”

พวกเขาไม่อยากสั่งการเช่นกัน มีทหารเกือบหนึ่งหมื่นนายในค่ายนี้ แม้ว่าบุกโจมตีเข้าเกล่ากำลังทหารก็จะพ่ายแพ้อยู่ดี!

ในเมืองมีทหารไม่มากนัก หากยังถูกใช้จนหมดเช่นนี้ ถึงใจสู้แต่แรงไม่ยอมเป็นใจเมื่อต้องเผชิญหน้ากับชาวหวง!

ทว่าใต้เท้าขันทีผู้บัญชาการได้ชูป้ายทองอาญาสิทธิ์ แม้แต่แม่ทัพหนุ่มก็ถูกควบคุมตัวชั่วคราว!

ใครกล้าฝ่าฝืนก็เท่ากับฝ่าฝืนฎีกา!

หน้าไม้ซานกงฉวงถูกปลดออก หน้าไม้จูเก่อถูกพันไว้ และหน้าไม้ยักษ์ก็ถูกนำขึ้นมาเพื่อโจมตีเมืองด้วย!

ในค่ายทางเหนือ ทหารเกือบหนึ่งหมื่นนายตาแดงก่ำ และเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้จนตาย!

สงครามครั้งใหญ่กำลังจะปะทุ!

“ช้าก่อน!”

ทันใดนั้น ทหารที่อยู่ด้านหลังก็แบ่งออก แล้วหวังหยวนก็เดินเข้ามา!

“ท่านเสนาธิการทหาร ท่านเสนาธิการทหารมาแล้ว!”