บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 315

หลินเจาเอินหันกลับไปดู!

หอคอยทางทิศเหนือลุกเป็นไฟ และเสียงคำรามแห่งการสังหารดังขึ้น!

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก!

ม้าเร็ววิ่งเข้ามา “ท่านขันที เกิดเรื่องแล้ว หนิวเวยและเชลยทหารก่อกบฏ กองทัพชาวหวงได้เข้ามาในเมืองแล้ว ขุนพลหวางห่าวได้นำกองกำลังของเขาไปต่อต้านและส่งข้ามาขอความช่วยเหลือ!”

“ชาวหวงบุกเข้ามาในเมืองแล้ว!”

สีหน้าของหลินเจาเอินเปลี่ยนไปอย่างมาก เขารีบสั่งการ “ขุนพลเว่ย ขุนพลเจิ้ง พวกเจ้าตามข้าไปต่อต้านกองทัพของชาวหวง ขุนพลอู๋ เจ้าอยู่ที่นี่เพื่อฆ่าเชลยทหารชาวหวงเหล่านี้ อย่าปล่อยให้พวกเขาโจมตีประสานกันทั้งศึกในและศึกนอก!”

หลังจากพูดจบ เขาก็เพิกเฉยต่อหวังหยวน และจากไปอย่างรวดเร็ว เว่ยชิงซานและเจิ้งฝาเป่ยก็ติดตามพร้อมกับกองกำลังของพวกเขา

คนกลุ่มหนึ่งเดินไปสองช่วงตึกอย่างเร่งรีบ!

สีหน้าของเจิ้งฝาเป่ยเปลี่ยนไปและเขาหยุด “ท่านขันที เราไปสนับสนุนที่ประตูทิศเหนือเถอะ เราไม่ควรใช้ถนนสายนี้ ท่านไปผิดทางหรือไม่?”

หลินเจาเอินยังคงเดินทางต่อไป “กองทัพชาวหวงได้เข้ามาในเมืองแล้ว พวกเขามีทหารม้ามากกว่าเจ็ดหมื่นนาย รวมกับกองเชลยทหารหนึ่งหมื่นกว่านายในเมืองแล้ว เรามีคนเพียงสองหมื่นกว่าคนเท่านั้น ซ้ำยังกระจัดกระจายไปทุกที่ ไม่ว่าศึกครั้งนี้จะสู้รบอย่างไรก็แพ้อยู่ดี ไม่สู้รีบตามข้าออกไปจากเมืองนี้เร็ว ๆ และรักษากองกำลังไว้!”

“ออกนอกเมือง!”

เจิ้งฝาเป่ยชะงักและขมวดคิ้ว “ท่านขันที ท่านต้องการละทิ้งเมืองและหลบหนีหรือ?”

ใบหน้าของหลินเจาเอินเปลี่ยนไป “ขุนพลเจิ้ง ไม่ใช่ว่าข้าละทิ้งเมืองและหลบหนีไปยังที่สูง แต่อู๋หลิงและหวังหยวนทำเรื่องสุ่มเสี่ยงล่อชาวหวงเข้ามาในเมือง บัดนี้สิ่งที่ข้ากำลังทำคือการรักษากำลังการสู้รบของราชสำนักเอาไว้ หากเจ้าไม่อยากออกไปก็เรื่องของเจ้า!”

หนีจากการสู้รบไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร อย่างไรก็ตาม เขาได้หาแพะรับบาปที่ทำให้เมืองล่มสลายเจอแล้ว!

ตราบใดที่หนีออกจากเมืองได้ แล้วรีบเขียนจดหมายรายงานถึงราชสำนัก โดยกล่าวว่าอู๋หลิงและหวังหยวนทำเรื่องสุ่มเสี่ยงเป็นเหตุให้สูญเสียเมือง เจิ้งฝาเป่ยขมวดคิ้วและไม่พูดอะไร!

เว่ยชิงซานถอนหายใจและพูดว่า “สหายเจิ้ง เกินต้านลิขิตสวรรค์แล้ว เราตามท่านขันทีไปเถอะ!”

เจิ้งฝาเป่ยยืนนิ่งอยู่กับที่!

“สหายเจิ้งรักษาตัวด้วย!”

เว่ยชิงซานกำหมัดของเขา นำทหารม้าและติดตามหลินเจาเอินไป!

“พี่น้องทั้งหลาย หากอยากจะหลบหนีก็หนีไปพร้อมกับพวกเขาได้ หากไม่อยากหนีก็ตามข้าไปปกป้องบ้านเมือง!”

จู่ ๆ เจิ้งฝาเป่ยก็หันกลับมาและสั่งหารสองคน “พวกเจ้าไปแจ้งแม่ทัพหนุ่มและท่านเสนาธิการทหาร ว่าข้าเจิ้งฝาเป่ยจะต่อสู้จนตัวตาย และจะมีชีวิตอยู่และตายร่วมกับเมืองจิ่วซาน!”

“ไร้ประโยชน์ เพิ่งมาได้วันเดียวก็มาเจอแบบนี้ ช่างเป็นขันทีที่ทำร้ายประเทศชาติเสียจริง!”

ไป๋เฟยเฟยด่าด้วยความโทสะ จากนั้นขี่ม้าออกจากเมืองพร้อมกับผู้หญิงในชุดสีม่วง

จวนที่ว่าการอำเภอเมืองจิ่วซาน นายอำเภอจางหานพร้อมผู้ช่วยกำลังนั่งรถม้ารีบออกจากเมือง!

คราวนี้เขากล้าที่จะหลบหนี ขันทีหลินเพิ่งมาถึงและเมืองก็ล่มสลาย ดังนั้นจึงไม่มีทางที่จะตำหนิเขาได้!

ส่วนตระกูลวัง วังไห่เทียนถือดาบพร้อมลากวังฉงโหลวแล้วรีบไปที่ประตูทิศเหนือพร้อมกับคนรับใช้ของเขา!

ที่ประตูทิศเหนือ หวังหยวนและอู๋หยวนนำทหารนับพันมาปิดกั้นด้านนอก!

“ชาวหวงได้เข้ามาในเมืองแล้ว เรารีบออกไป ทั้งศึกนอกและศึกในโจมตีประสานกัน!”

“พวกเขาต้องการฆ่าพวกเรา บัดนี้เราทำให้ชาวหวงยอมจำนน ไม่ต้องกังวลใจอะไรทั้งสิ้น!”

“ฆ่าพวกมันแล้วเราจะอยู่รอด!”

ภายในค่าย ทหารหลายพันคนตะโกนพร้อมตาแดงก่ำแสดงเจตนาฆ่า