บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 318

ไม่มีใครคาดคิดว่าหวังหยวนจะสามารถชักชวนทหารพ่ายศึกกือบหมื่นคนได้ด้วยฝีปากอันเฉียบคมของเขา

หวังหานซานยิ้มเล็กน้อย เขาเชื่อในตัวหวังหยวนอย่างไม่มีเงื่อนไขใด ๆ ทั้งนั้น!

หวังหยวนก้าวไปข้างหน้าด้วยสายตาที่ซับซ้อน!

หลังจากพยายามเกลี้ยกล่อมพวกเขาอย่างต่อเนื่องมานานกว่าครึ่งเดือน ในที่สุดทหารพ่ายศึกเหล่านี้ก็เชื่อในตัวเขา!

ที่เขากล้าเข้าค่ายตามลำพัง เพราะเขาเข้าใจความต้องการของผู้คนที่อยู่เบื้องล่าง

การมาในครั้งนี้มันยากที่จะจินตนาการว่าทหารเกือบหนึ่งหมื่นคนจะได้กลับมากี่คน!

แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือก!

หลังจากที่พวกเขาออกไป ทหารพ่ายศึกที่เหลืออีกพันคนก็รีบออกจากค่ายและหนีไปที่ประตูทิศใต้

พวกเขาไม่เชื่อราชสำนักและไม่เชื่อว่าหวังหยวนจะชนะศึกนี้ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะหนีทัพกลายเป็นโจร

...

เมื่อสิบห้านาทีที่แล้ว ในค่ายทหารอู๋หลิงที่นั่งอยู่ในกระโจม เขาขมวดคิ้วแน่น!

ตอนนี้เขากำลังเจ็บปวดขมขื่นหัวใจ!

ตระกูลอู๋จงรักภักดีต่อราชสำนักมาโดยตลอด กล่าวได้ว่าพวกเขาหลั่งเลือดสละชีวิตถวายให้ได้

แต่ราชสำนักปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างไร!

พ่อของเขาถูกตัดหัว ส่วนแม่ น้องชายและน้องสาวของเขาถูกจำคุกที่เมืองหลวง!

เขาเพิ่งชนะศึกใหญ่มาและถูกไอขันทีเวรตะไลนั้นสั่งขังอยู่ในค่าย!

ในตอนนี้เขารู้สึกว่าหลักการความภักดีคุณธรรมเขาได้เรียนมานั้นเป็นเรื่องน่าขำได้บัดซบสิ้นดี!

แต่เขาไม่อาจแสดงความไม่พอใจออกมาได้ ไม่เช่นนั้นไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นครอบครัวของเขาบ้าง!

ทหารยามรีบวิ่งเข้ามา "แม่ทัพหนุ่ม ประตูเมืองถูกไฟไหม้ มีเสียงการต่อสู้ดังขึ้นด้วยขอรับ!"

“ส่งทหารไปปกป้องเมือง ชาวหวงเข้ามาในเมืองแล้ว!”

ด้วยฝีมือทางทหารอันเฉียบขาดของอู๋หลิงที่ตอบสนองอย่างรวดเร็ว และคว้าชุดเกราะมาใส่ทันที "แจ้งทหารราบเกราะหนักให้สวมเกราะเตรียมรบภายในสิบห้านาที!"

...

เมื่อมีคนทรยศหนิวเวย มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับชาวหวงที่จะเปิดประตูเมืองชั้นนอกที่เปิดยากที่สุด!

อย่างไรก็ตาม เมื่อเข้าไปในกำแพงชั้นรองและกำลังจะเปิดประตูชั้นที่สอง ทหารยามก็พบเขาทันที!