บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 326

“ข้ารู้ว่าพ่อของข้าถูกใส่ร้าย มีคนอยากได้ของที่ท่านอาจารย์ทิ้งไว้!”

สายตาของจ้าวเว่ยหมินดูเหี้ยมเกรียมขึ้นมา "เจ้ากลับไปรอก่อน ดูสิว่าใครมาหาเจ้า แล้วเขาต้องการอะไร เจ้าก็จะรู้ว่าใครเป็นคนใส่ร้ายพ่อของเจ้า อย่ากังวลว่าพ่อเจ้าติดคุกในนี้ ข้าสั่งคนให้ดูแลเขาอย่างดี จะไม่ปล่อยให้คนอื่นมารุมทำร้ายเขา กลับไปอย่าได้กังวล เมื่อกลับไปแล้ว ข้าจะส่งคนตามเจ้าไปอย่างลับ ๆ ส่วนท่านอาจารย์ไม่ต้องกังวลไป เขาเป็นคนเก่ง ถ้าคนอื่นหนีได้ เขาก็หนีเหมือนกัน!”

"ขอบคุณท่านเจ้าเมืองเจ้าค่ะ!"

จ้าวชิงเหอสะอื้นอยู่สักพักลุกขึ้นและกลับบ้าน

โจวฉางฟา นายท่านสามของตระกูลโจวมาที่ประตูบ้านแล้วถามว่า "แม่นางน้อย สบายดีไหม?"

"เป็นเจ้านี่เอง!"

หลังจากจ้าวเว่ยหมินที่ได้เตือนไว้แล้ว จ้าวชิงเหอก็พูดสีหน้าเคียดแค้น "เจ้าเป็นคนที่ใส่ร้ายพ่อของข้า!"

“ใส่ร้าย? พูดแล้วต้องมีหลักฐาน!”

โจวฉางฟายิ้มอย่างยืดๆและเปลี่ยนเรื่อง "จี้หยกชิ้นนั้นมีมูลค่าหนึ่งร้อยกว้าน พ่อของเจ้าจะถูกสักลายและเนรเทศไปเป็นแรงงานสามปี แต่ข้ามีวิธีช่วย ถ้าเจ้ามอบความลับวิธีการทำน้ำตาล ข้าจะหาทางปล่อยพ่อเจ้าออกมา"

ครั้งที่แล้วน้ำตาลทรายขาวจำนวนสามร้อยจินถูกส่งไปยังเฉิงโจว ราคาอยู่ที่หนึ่งร้อยห้าสิบกว้านต่อหนึ่งจินและขายหมดในทันที

ตระกูลโจวทำเงินได้สามหมื่นหกพันตำลึง ทั้งพี่ใหญ่และเขารู้สึกว่าธุรกิจนี้ทำกำไรได้มากมาย พวกเขาจะต้องได้รับสูตรลับในการทำน้ำตาลทรายขาวมาให้ได้

เมื่อหลายวันก่อนได้เริ่มแผนการแล้ว แต่จ้าวต้าฉุยไม่ได้อยู่ในเมืองเลย!

ตอนนี้พวกเขากลับมาแล้ว พวกชาวหวงเมืองแตกแล้ว พวกเขาจึงเริ่มดำเนินแผนการทันที

จ้าวชิงเหอพูดอย่างดื้อรั้น "ถ้าข้าไม่ให้ความร่วมมือล่ะ?"

“หึหึ!”

โจวฉางฟาหัวเราะอย่างน่ากลัว "ตระกูลโจวเป็นพลเมืองที่ปฏิบัติตามกฎหมาย ดังนั้นจึงไม่ทำอะไรอยู่แล้ว แต่เจ้ารู้ไหมว่าในคุกมักจะมีคนตายอย่างไม่มีสาเหตุ ถ้าพ่อเจ้าดันดวงซวยตายไป สูตรลับใด ๆ ก็ไม่มีประโยชน์..”

“เจ้ากล้าดียังไงมาแตะต้องพ่อของข้า พี่ข้ากลับมาเขาต้องไม่ปล่อยเจ้าแน่!”

จ้าวชิงเหอตกใจมากจนร้องไห้ตัวสั่น

“พี่ชายเจ้ารึ!”

“ท่านหมายถึงหวังหยวน!”

จู่เป๋าหม่าที่ไม่รู้ข่าวก็หัวเราะขำ "อย่าพูดถึงว่าเขาจะกลับไปที่เมืองฝูแบบมีชีวิตได้รึเปล่า ก็แค่หนีกลับมาได้ เขาเป็นแค่บัณฑิตถงเซินเล็ก ๆ อาศัยแผนการลูกไม้เล็กน้อยนิดหน่อย เขาจะเอาชนะข้าได้ยังไง!”

จ้าวเว่ยหมินขมวดคิ้วและไม่พูดอะไร!

สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดตอนนี้ก็คือ ท่านอาจารย์หนีไม่สำเร็จ และถูกชาวหวงฆ่าล้างแค้น!

จู่เป๋าหม่าพูดอีกครั้ง "ใต้เท้า ข้ารู้ว่าท่านตัดสินอย่างเป็นธรรม อย่ามาดูหมิ่นข้าให้มันมากนักเลย!"

จู่เป๋าหม่าเปลี่ยนเรื่อง "แต่ชาวหวงยึดเมืองจิ่วซานได้แล้ว จะบุกเมืองฝูในอีกหกหรือเจ็ดวันนี้! ท่านกับข้าจะไปทำอะไรได้ ตอนนี้ควรทำอย่างเดียว เหลือทางออกให้ตัวเอง หากท่านไม่ขัดขวาง ตระกูลโจวมอบเงินให้สองพันตำลึง ตอนนั้นท่านก็มีค่าเดินทางแล้ว!”

“หม่าเฉียน เจ้ามันเป็นขุนนางสวะของราชสำนัก ศัตรูกำลังจะมาแต่คิดที่จะยอมแพ้ก่อนแล้วแบบนี้รึ!”

ดวงตาของจ้าวเว่ยหมินมืดลง "หากชาวหวงยกทัพมาที่เมืองฝู ข้าจะนำคนไปต่อสู้กับพวกเขา หากแพ้ ข้าจะฆ่าตัวตายบนกำแพงเมือง ข้าจะไม่มีวันมีชีวิตอยู่อย่างต่ำทรามเด็ดขาด"

...